Kiedy w sobotę w Opactwie Westminsterskim odbędzie się ceremonia koronacji króla Karola III i królowej małżonki Camilli, zabraknie jednego przedmiotu. Camilla nie założy korony z niesławnym elementem centralnym: diamentem Koh-i-noor, skarbem, który prawdopodobnie został przejęty z Azji Południowej wieki temu, a Indie chciałyby teraz odebrać te stare korony, bardzo zobowiązane.

Rzeczywiście, rodzina królewska może woleć, aby ta cenna część kolonialnej grabieży w ogóle się nie pojawiała, a nawet nie była wspominana podczas londyńskich widowisk, aby nie wywołać „dyplomatycznej kłótni” między Wielką Brytanią a Indiami. Historyczny strój królewski zwykle znajduje się w Tower of London w czasach innych niż koronacja, ale korona Koh-i-noor została usunięta z wystawy na początku tego roku z powodu „prac modyfikacyjnych”, zauważył Guardian w lutym. Sam diament pojawi się ponownie na wieży dopiero pod koniec maja, kiedy to zyska nowe oznaczenie jako „symbol podboju”. Jeśli odwiedzający z Indii chcieliby sami zobaczyć Koh-i-noor i ocenić historię pochodzenia dodaną do wystawy, będą musieli zapłacić około 34 funtów za ten przywilej.

Cokolwiek myślisz o puszystości współczesnej monarchii, pominięcie Koh-i-noor jest dość dużą sprawą dla instytucji, nie żeby się do tego przyznali. Rodzina królewska tak naprawdę nie uznała samego diamentu ani ogólnego konsensusu, że pochodzi on z południowych Indii – raczej, jak mówią, robi się to „w interesie zrównoważonego rozwoju i wydajności”, zgodnie z wyborem króla Karola rzekomo ekologa „recyklingu” starszych rękawic na uroczystość. (Tej trosce o Matkę Naturę być może zaprzecza fakt, że Camilla zdecydowała się przyjąć podczas ceremonii berło z kości słoniowej). Diament jest jednak symbolem obniżonej pozycji Imperium Brytyjskiego, a ostrożne działania korony są oznaką przychylności opinii publicznej, władzę i wpływy, jakie obecnie posiadają dawne kolonie.

Istnieje wiele sprzecznych opowieści i mitów na temat Koh-i-noor i jego znaczenia, ale oto kilka z tego, co wiemy na pewno: Diament, jeden z największych i najdroższych kamieni szlachetnych na świecie, został uznany za odkryty w średniowieczu, kiedy znaczna część regionu znanego obecnie jako Indie była rządzona przez islamskich władców, którzy nadzorowali Sułtanat Delhi (i kochali wszystkie dostępne tam diamenty). Koh-i-noor stał się trofeum dla kolejnych zdobywców regionu – cesarzy Mogołów, perskich najeźdźców, Imperium Sikhów – aż do połowy XIX wieku^cz wieku, kiedy to ci władcy upadli, a brytyjska korona skonsolidowała bezpośrednią kontrolę nad Indiami. Następnie diament przeszedł w oficjalne posiadanie rodziny królewskiej, która przekształciła go w element swojej kolekcji zagranicznych klejnotów koronnych, kiedy królowa Aleksandra włączyła go do swojego nakrycia głowy. Diament pojawił się następnie na koronach koronacyjnych noszonych przez królową Marię i królową Elżbietę Królową Matkę; ta ostatnia nosiła go ponownie, uczestnicząc w koronacji jej córki Elżbiety II.

Kiedy królowa Elżbieta II objęła tron ​​w 1952 roku, Wielka Brytania dopiero niedawno oddała kontrolę nad znaczną częścią Azji Południowej. Nawet wśród jej osobistych wysiłków, by wybielić okrucieństwo królestwa i zniechęcić do ruchów niepodległościowych, najbardziej przenikliwe symbole wyzysku Wielkiej Brytanii pozostały przy Elżbiecie – na jej koniach, w Pałacu Buckingham i, co najważniejsze, na jej koronie. Tysiące tych klejnotów koronnych zdobią ceremonialne zestawy używane do nadania członkom rodziny królewskiej oficjalnego statusu. Wielka Brytania mogła zwrócić wiele ziem kolonialnych, ale niewiele skarbów.

Śmierć Elżbiety ożywiła globalną debatę na temat tego, czy Pałac Buckingham powinien już zwrócić wszystkie te klejnoty. Jest oczywiście aspekt finansowy — te rzeczy są warte działka, a okres powojenny nie sprzyjał postkolonialnej przebudowie. Ale przede wszystkim jest symbolika tego wszystkiego. Narody, które kiedyś Wielka Brytania uczyniła poddanymi królewskimi, nie będą w najbliższym czasie atakować Wielkiej Brytanii, ale czy nie ma sensu scedować tych skarbów, biorąc pod uwagę stan imperium? Co to oznacza dla rodziny królewskiej, o którą tak naprawdę nie troszczy się większość świata, aby nadal wygłupiać się ze skradzionymi klejnotami?

To problem, który nie znika. Kiedy korona Camilli zostanie odsłonięta w sobotę, miejsce, w którym normalnie błyszczy Koh-i-noor, zostanie zamiast tego wypełnione trzema diamentami Cullinan, nazwanymi na cześć południowoafrykańskiego miasta górniczego z czasów kolonialnych, w którym zostały odkryte na początku XX wieku.^cz wiek. Wydaje się całkiem jasne, że RPA też chce odzyskać te diamenty.