W każdy niedzielny poranek przez prawie pięć dekad miliony meksykańskich rodzin gromadziły się przed telewizorami, by oglądać Chabelo.

W postać dziecka o piskliwym głosie, w krótkich spodenkach, grał meksykański aktor, komik i biznesmen Xavier López Rodriguez, który zmarł w sobotę w wieku 88 lat.

Jego teleturniej En Familia con Chabelo (Czas rodzinny z Chabelo) był nadawany na żywo w każdą niedzielę przez 45 lat, a nawet trafił do Księgi Rekordów Guinnessa za bezprecedensową emisję.

Ta długowieczność zainspirowała ogromny internetowy fandom świętujący pozorną nieśmiertelność Chabelo. Chociaż program telewizyjny zakończył się w 2015 roku, memy o postaci – umieszczanie go w meksykańskich wydarzeniach historycznych, umieszczanie go na Ostatniej Wieczerzy, a nawet sugerowanie, że przeżył Wielki Wybuch – trwały przez lata.

Ale te lekceważące żarty skrywały szczere uczucie. Pokolenia dorastały na albumach Chabelo, filmach i niedzielnych serialach telewizyjnych. Jak Laura Martínez, meksykańska dziennikarka mieszkająca w Nowym Jorku, powiedziała BBC: „Nie ma ani jednego Meksykanina, który nie zna Chabelo”.

López urodził się 17 lutego 1935 r. W rodzinie meksykańskiej w Chicago w stanie Illinois. Wkrótce potem rodzina przeniosła się z powrotem do miasta León w centrum Meksyku, gdzie wychowywał się on i jego dwie siostry. W 2020 roku powiedział magazynowi Caras, że był w Meksyku „całe życie i uważam się za w 100% Meksykanina”.

W wieku 18 lat został wcielony do armii amerykańskiej podczas wojny koreańskiej z powodu podwójnego obywatelstwa, ale konflikt zakończył się, zanim mógł w nim uczestniczyć i spędził krótką służbę w bazie wojskowej w Kalifornii. Następnie wrócił do Meksyku, aby studiować medycynę i przez lata pracował jako lekarz w prywatnej klinice.

Podczas studiów medycznych rozpoczął także pracę na pół etatu jako asystent w centrali meksykańskiego nadawcy Televisa. Zaczął zastępować aktorów, którzy spóźniali się na przedstawienia, a pewnego razu poproszono go o przeczytanie dowcipu na antenie o chłopcu imieniem Chabelo.

„Przeczytałem to i głos wyszedł jak dziecko, i tam narodził się Chabelo” – powiedział López Carasowi. Postanowił odwrócić się od medycyny i zamiast tego poszedł studiować dramat. „Nigdy nie zapomnę twarzy mojego ojca [when I told him]– powiedział gazecie.

W latach pięćdziesiątych jego postać stała się jedną z twarzy marki napojów bezalkoholowych Pepsi. López pojawił się w ich reklamach w całej Ameryce Północnej i Południowej, zanim uruchomił swój własny program radiowy w Meksyku, La media hora de Chabelo (The Chabelo Half Hour).

Ale to jego program telewizyjny ugruntował go na zawsze w meksykańskiej kulturze. Od pierwszej emisji w grudniu 1968 roku, En Familia con Chabelo był nadawany na żywo w każdą niedzielę rano.

W programie pojawiały się rodziny, które rywalizowały w różnych wyzwaniach i grach o nagrody – wspinały się na wysmarowane tłuszczem tyczki, biegały w chomiczych kółkach czy przechodziły przez studio z gigantycznym balonem wodnym między nogami. A w całym Meksyku dziesiątki milionów dzieci siadało przed telewizorami, by obcować z Chabelo.

Dorastając w Zacatecas w latach 80., Roberto Carrera Maldonado co tydzień wstawał wcześnie, aby zdążyć na program. „To był punkt kulminacyjny niedzielnego poranka” – powiedział. „W domu mieliśmy tylko jeden telewizor – ja i siostra oglądaliśmy na niskim poziomie głośności, żeby nie obudzić rodziców.

„Rodzice używali [the show] żeby dzieci były cicho, kiedy próbowały się zdrzemnąć” – powiedział. „Byłem naprawdę zazdrosny o dzieci, które mogły chodzić [on the show]. Zawsze zastanawiałem się, jak się tam dostać”.

Pani Martínez była na widowni podczas jednego z jego występów pod koniec lat 70. Pamięta, jak babcia obudziła ją o 06:00, żeby ustawić się w kolejce przed studiem w Mexico City na transmisję na żywo.

– Nigdy jej tego nie wybaczę – powiedziała. „Pamiętam, że byłem bardzo rozczarowany, ponieważ spodziewałeś się tego samego, co oglądałeś w telewizji – Chabelo był bardzo blisko ciebie, miał klaunów i hostessy, naprawdę urocze dziewczyny w mini spódniczkach. Ale wszystko [in the studio] był tak daleko, że było ciemno [and the show] był bardzo, bardzo długi”.

Na koniec programu był specjalny odcinek o nazwie La Catafixia. Chabelo dawał zawodnikom możliwość zaryzykowania tego, co wygrali przez cały program, w zamian za nagrody ukryte za trzema numerowanymi drzwiami.

Publiczność widziałaby różne opcje – od tanich upominków, takich jak słodycze i zabawki, po sprzęt AGD i elektroniczny, meble, a nawet samochód – ale gracze musieliby wybierać w ciemno. Wiele marek, które sponsorowały nagrody, w końcu stało się sławnych dzięki pokazowi, w tym firma meblarska Muebles Troncoso.

Ten element losowości, polegający na ryzykowaniu tego, co wygrałeś podczas programu, w zamian za coś, co mogło okazać się gorszą nagrodą, stał się od tego czasu zwrotem w meksykańskim języku hiszpańskim – oznaczającym loterię lub ryzykowną grę. „Jest używany przez wielu Meksykanów, aby to zaznaczyć – na przykład:„ Nie mam zamiaru katafiksować swoich snów z jakiegoś powodu ”. Ludzie tego używają” – powiedziała Martínez. – Nawet nie wiem, czy to prawdziwe słowo!

Wraz z rozwojem serialu rozwijała się również kariera filmowa Lópeza. Pan Carrera pamięta, jak pojawiał się w filmach wyświetlanych w sobotnie popołudnia, walcząc z „mumiami, wampirami, potworami z jeziora”.

„Chabelo zrobił ich kilka, nie wiem ile. Ale na pewno wiele z nich oglądałem” – powiedział. „Dziwne jest to, że nie jest Chabelo. Ponieważ jako dziecko widziałem tylko Chabelo. Nigdy nie widziałem Xaviera. Facet zawsze był w swoim charakterze. Później widziałem kilka wywiadów i to było jak:„ To dziwne! On ma inny głos, dlaczego?

Od grudnia 1968 roku En Familia con Chabelo nadawała prawie co tydzień przez 47 lat – z anteny znikała tylko przy specjalnych okazjach, takich jak pandemia świńskiej grypy w 2009 roku, wizyta papieża Benedykta XVI w kraju w 2012 roku lub kiedy López zachorował.

Program ostatecznie zakończył się w 2015 roku, choć przez lata w każdą niedzielę pojawiała się lawina memów o Chabelo, opłakujących koniec kultowego programu.

Sam López – który w późniejszych latach wciąż od czasu do czasu grał, w tym wyrażał pomniejszą postać w hiszpańskojęzycznej wersji filmu Pixara Coco – nigdy nie był urażony swoją popularnością w Internecie.

„Jestem bardzo wdzięczny każdej osobie, która zadała sobie trud zrobienia o mnie mema” – powiedział w programie informacyjnym Hoy. „Może myślą, że są obraźliwe, nie odbieram tego w ten sposób, z całego serca… Dziękuję”.

„Jego program trwał tak długo” – powiedziała pani Martínez. „Moi ciocie i wujkowie widzieli go, był postacią w ich dzieciństwie. A potem się urodziłem i on był postacią w moim dzieciństwie.

„Wiele lat minęło, a syn mojego brata, Gael – który musi mieć 17, 18 lat – dorastał, oglądając tego kolesia. Ten sam program, ten sam program, w niedzielę, na żywo.

„Myślę, że właśnie dlatego jest ten obraz, że jest tu od zawsze – nie tyle dlatego, że jest stary, ale dlatego, że jego program obejmuje tak wiele pokoleń”.