Barcelona Femeni miała przed sobą trudne zadanie, gdy zmierzyła się z Chelsea Women w rewanżu półfinału Ligi Mistrzów. Przegrywając 1:0 w pierwszym meczu w stolicy Katalonii, The blaugrany wczoraj stanęli twarzą w twarz z wyprzedaną publicznością na Stamford Bridge.

I wtedy Aitana Bonmati wzmocniła swoją pozycję bardziej niż ktokolwiek inny.

Posiadaczka Złotej Piłki i bohaterka Barcelony, prowadziła mecz przeciwko Chelsea, gdy goście zwyciężyli 0:2 (1:2 w ag.) i zakwalifikowali się do finału Ligi Mistrzów, zdobywając pierwszą bramkę sama Bonmati, a druga od Fridoliny Roflo.

Zaczynała jako prawy środkowy pomocnik w ustawieniu 4-3-3 Jonatana Giraldeza, grając u boku Keiry Walsh i Patricii Guijarro. Lucy Bronze i Ona Batlle flankowały kwartet defensywny w roli bocznych obrońców, a Ingrid Engen i Irene Paredes wystawiały Catalinę Coll w roli środkowych obrońców.

Pomimo tego, że przez większą część sezonu grała na pozycji lewego skrzydłowego, 20-letnia Salma Paralluelo zaczynała jako napastnik, z Carolina Graham Hansen po prawej stronie i Fridoliną Rolfo po lewej.

Pomocnik wygrywa mecze… i trofea

Nie widząc, jak impas zostanie przełamany w 25. minucie, Bonmati wzięła sprawy w swoje ręce.

Gdy atak Barcelony próbował wyczarować coś dośrodkowaniami w pole karne, Bonmati otrzymał drugą piłkę i natychmiast próbował kontrolować pomoc, prosząc ich, aby nie grali bezpośrednio.

Następnie rozdzieliła dwóch środkowych obrońców Chelsea i wbiegła w pole karne bez piłki, a bieg został zauważony przez kapitan Patricię Guijarro.

Następnie Hiszpanka ominęła Niamh Charles, przecięła ją w prawo, wjechała w pole karne i oddała strzał na bramkę, który lekko się odbił i trafił w dolny róg.

Wszyscy trzej pomocnicy Barcelony połączyli siły, aby zdobyć tego gola i odegrali kluczową rolę w pomyślnym zakończeniu meczu, zwłaszcza po prowadzeniu 2:0.

Gdy Chelsea próbowała wywierać presję i odzyskać jedną bramkę, pomocnicy Barcelony byli spokojni pod presją i znakomicie podawali piłkę, stale poruszając się z piłką i bez niej, aby utrzymać ją w posiadaniu.

Obrona również robiła wszystko, co w jej mocy, aby nie wychodzić poza środek pola i ufać im przy posiadaniu piłki, a tacy gracze jak Bronze, Batlle, Hansen, a później Mariona Caldentey przepychali się w środku pola.

To powinna być lekcja dla męskiej drużyny w ostatnim czasie. Nie tylko pod względem rekrutacji pomocników – co było problemem od kilku lat, ale także pod względem taktyki stosowanej w ważnych meczach.

Na przykład jeszcze niedawno w meczu przeciwko PSG pomoc mogła mieć ogromne znaczenie dla Barcelony po czerwonej kartce Ronalda Araujo, ale zamiast tego Barcelona nadal grała bezpośrednio, pokonując Ilkaya Gundogana, Pedriego i Frenkie de Jonga.

Kontrolowanie gry pod presją i dobre podawanie piłki, a zwłaszcza przeciążanie pomocy pomogłoby Barcelonie, mimo że przegrywała o jedną bramkę.

Dostosuj się do przeciwnika

Po porażce 0:1 w pierwszym meczu Bonmati nie powstrzymywał się od mówienia o stylu Chelsea i niektórych taktykach „czarnej sztuki”, zwłaszcza gdy tracił czas na prowadzenie.

Wiedzieliśmy, że tak grają, co dla mnie jest nieczyste. Ostrzegaliśmy sędziego, ale to nie od nas zależy. Jeśli sędzia pozwoli im położyć się na murawie i marnować czas… my też musimy nauczyć się tak grać” powiedziała.

W przeciwieństwie do męskiej drużyny Barcelona Femeni zrozumiała, że ​​czasami ważne będzie, aby wykazać się odrobiną wydajności, jeśli chcą ponownie dotrzeć do finału.

Po prowadzeniu 2:0 Barça nie marnowała ani chwili czasu, jaką mogła, zwłaszcza dzięki Colli, która świetnie bawiła się przy piłce przy każdym kopnięciu i posiadaniu bramki.

Bonmati, Guijarro i Rolfo również starali się wykorzystać cały swój czas, a także trochę czasu po każdym wślizgu i faulu Chelsea.

W rzeczywistości można argumentować, że niektóre z tych „brudnych” taktyk zapewniły Barcelonie zwycięstwo, zwłaszcza po faulu Guijarro, po którym Kadeisha Buchanan otrzymała drugą żółtą kartkę.

Bonmati również poprosił o zmianę w końcowych momentach meczu z powodu widocznej „kontuzji”. Nie spieszyła się ze schodzeniem z boiska, a na boisku pojawiła się Alexia Putellas.

To kolejny problem, z którym często boryka się męska drużyna. Niemal zmuszona samospełniającą się przepowiednią na temat swojego DNA i niemal snobistycznym spojrzeniem na „czysty futbol”, Barcelona nie próbuje dostosowywać się do przeciwnika.

Taktyka marnowania czasu jest oczywista, ale poza tym obrona w głębokim bloku lub podburzanie przeciwnika do fauli i pochopnych decyzji to kolejna rzecz, do której druga drużyna Barcelony nie chce się dostosować, mimo że jest stale używana przeciwko nim.