Naukowcy z Hajfy odkryli niegenetyczną przyczynę łysienia plackowatego, co wywołało zaskakujący incydent podczas 94. ceremonii rozdania Oscarów, w której aktor Will Smith spoliczkował komika Chrisa Rocka po tym, jak żartował z ogolonej głowy żony Smitha z powodu choroby autoimmunologicznej.

Mniej więcej jedna osoba na 50 – zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet – będzie cierpieć na łysienie plackowate w pewnym momencie swojego życia. Schorzenie to może rozwinąć się w każdym wieku, choć większość osób po raz pierwszy diagnozowana jest przed 30 rokiem życia. W ostatnich latach gromadzi się coraz więcej dowodów naukowych na źródło choroby autoimmunologicznej w procesie zapalnym wywołanym przez komórki rozwijające się w pacjentów z predyspozycjami genetycznymi, które atakują mieszek włosowy na etapie wzrostu i powodują załamanie charakterystycznego dla niego układu odpornościowego.

Ale nowe badanie przeprowadzone na wydziale dermatologii kampusu Rambam Healthcare i laboratorium badań skóry na Wydziale Medycyny Technion-Israel Institute of Technology w Rappaport znalazło dowody na inne źródło – zaangażowanie wrodzonych komórek limfoidalnych typu 1 (ILC1) – które może spowodować jej wybuch wśród osób, które nie należą do grupy wysokiego ryzyka.

Właśnie opublikowano w czasopiśmie internetowym e-Life pod tytułem „Zaangażowanie wrodzonych limfocytów ILC1-podobnych w ludzką autoimmunizację, lekcje z łysienia plackowatego”.

Powszechna choroba skóry, która pojawia się, gdy układ odpornościowy atakuje i uszkadza mieszki włosowe, po przypadkowym rozpoznaniu tkanki ciała jako tkanki obcej powoduje łysienie na dużych obszarach skóry głowy, aw cięższych przypadkach wypadanie włosów na ciele na większych i innych miejscach, a także swędzenie i uczucie pieczenia w dotkniętych obszarach. Nie ma lekarstwa, ale w czerwcu ubiegłego roku amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) zatwierdziła pierwszy lek do leczenia ciężkich przypadków tej choroby – baricitinib (Olumiant).

Olumiant jest inhibitorem kinazy janusowej (JAK), który blokuje aktywność jednego lub większej liczby enzymów z określonej rodziny, zakłócając szlak prowadzący do stanu zapalnego. Przywrócił wzrost włosów u 25% do 35% pacjentów, ale powoduje również skutki uboczne.

Badacze Rambam i Technion znaleźli dowody na inne źródło

W ostatnich latach gromadzi się coraz więcej dowodów naukowych na źródło choroby autoimmunologicznej w procesie zapalnym wywołanym przez komórki rozwijające się u pacjentów z predyspozycjami genetycznymi, które atakują mieszek włosowy w fazie jego wzrostu i skutkują załamaniem treningu to go charakteryzuje. Jednak nowe badanie wspólne dla Rambam i Technion znalazło dowody na inne źródło, które może powodować wybuch choroby wśród osób, które nie należą do grupy ryzyka.

Konwencjonalna hipoteza głosi, że za chorobę odpowiedzialne są komórki CD8. Jednak w badaniu przeprowadzonym przez zespół kierowany przez prof. Amosa Gilhara we współpracy z naukowcem dr Aviadem Kerenem i profesor dr Rimmą Laufer-Britvą odkryto inną grupę komórek, której udział w chorobie był tak bardzo nieznany. LC-1 stale wydziela różne białka, które zwykle atakują czynniki zewnętrzne atakujące tkanki, w których się znajdują” – wyjaśnił Gilhar.

Tak więc klasyczne limfocyty, które kiedyś uważano za wyłącznie odpowiedzialne za początek choroby, nie są same.

W ramach eksperymentów badawczych zespół przeniósł te komórki do zdrowej skóry głowy, a następnie przeszczepił je unikalnym myszom. Ekspozycja mieszków włosowych z całkowicie zdrowego źródła na działanie komórek ILC-1 spowodowała wydzielanie wysokiego poziomu interferonu gamma, substancji znanej jako główna przyczyna wypadania włosów prowadzącego do łysienia plackowatego – nie ma więc jednej drogi, w której genetyka i klasyczne komórki odpornościowe odgrywają wyłączną rolę, ale kilka ścieżek, powiedział Gilhar.

Redaktor czasopisma skomentował, że badanie dostarcza „przekonujących dowodów na to, że wstrzyknięcie komórek podobnych do ILC1 indukuje łysienie u myszy, którym wszczepiono skórę zawierającą mieszki włosowe, i będzie interesujące dla immunologów, biologów skóry i naukowców zainteresowanych zaburzeniami autoimmunologicznymi”. i ostatecznie prowadząc do lepszego leczenia łysienia plackowatego.