Kalkuta: Coraz większą liczbę pacjentów z chorobą Parkinsona w Kalkucie diagnozuje się w młodszym wieku, przy czym około 10% z nich ma obecnie mniej niż 40 lat i nadal stanowi siłę roboczą. Według nich tak wczesny początek choroby Parkinsona stanowi poważny problem neurolodzy. Wielu z tych młodych pacjentów traci pracę z powodu braku zaufania pracodawców do ich umiejętności lub niemożności zarobków wystarczających na leczenie, jak zwrócili uwagę eksperci w czwartek podczas Światowego Dnia Parkinsona. Mimo że wczesne wykrywanie i leczenie mogą spowolnić postęp choroby, umożliwiając pacjentom normalne życie, ich sprawność często ocenia się na podstawie występujących objawów. 35-letni bankier inwestycyjny, u którego w zeszłym roku zdiagnozowano chorobę Parkinsona, został wypowiedzony przez pracodawców, którzy wątpili w jego zdolność do kontynuowania pracy, mimo że jego neurolog uważa, że ​​jest on w stanie pracować 10 godzin dziennie. Podobnie 31-letniemu dyplomowanemu księgowemu nie powierzono żadnej odpowiedzialności w swoim zespole audytorskim, odkąd zdiagnozowano u niego chorobę Parkinsona. Teraz boi się utraty pracy. Hrishikesh Kumar, kierownik neurologii i wiceprezes Instytutu Neuronauk w Kalkucie (INK), sugeruje, że za wczesne wystąpienie choroby Parkinsona może odpowiadać złożona interakcja czynników genetycznych, zanieczyszczeń i stylu życia. „Początkowe objawy to drżenie i trudności w poruszaniu kończynami. Dlatego większość młodych ludzi wcześnie zgłasza się na leczenie, ale ponieważ nie ma na nie lekarstwa, trzeba nauczyć się z tym żyć. Dzięki lekom i ćwiczeniom można zdiagnozować chorobę Parkinsona, a pacjent może prowadzić normalne życie zawodowe. Niestety objawy są na tyle widoczne i niepokojące, że zarówno pacjentom, jak i osobom w ich otoczeniu trudno jest je zaakceptować. Stan większości młodych pacjentów poprawia się po leczeniu farmakologicznym i może wrócić do pracy. Jednak wielu z nich traci pracę” – powiedział Kumar. Zauważa, że ​​spośród 25 pacjentów z chorobą Parkinsona, których codziennie przyjmuje, około czterech do pięciu ma mniej niż 40 lat. Sinjan Ghosh, neurolog konsultant w szpitalu Fortis, twierdzi, że liczba młodych pacjentów znacznie wzrosła w ciągu ostatniej dekady. Średnio 20% jego miesięcznych pacjentów cierpi na chorobę Parkinsona, przy czym 90% to osoby starsze (powyżej 60. roku życia), a 10% młodsze. Młodsi pacjenci często mają predyspozycje genetyczne, dziedziczną chorobę Parkinsona lub parkinsonizm naczyniowy po udarze. Zarówno Kumar, jak i Ghosh zgadzają się, że ćwiczenia fizyczne w połączeniu z lekami to najlepsza opcja ograniczenia postępu choroby i utrzymania aktywnego trybu życia. Osobom ćwiczącym łatwiej jest prowadzić normalne życie zawodowe. Długoterminowe korzyści płynące z ćwiczeń obejmują poprawę zdrowia serca, zwiększony przepływ krwi do mózgu i pobudzenie neuroplastyczności, która ma kluczowe znaczenie w spowalnianiu zwyrodnienia mózgu związanego z chorobą Parkinsona. Podczas gdy operacja głębokiej stymulacji mózgu (DBS) lub wszczepienie rozrusznika mózgu jest to kolejna długoterminowa opcja leczenia choroby Parkinsona, której wysoki koszt utrudnia wielu osobom. Dla młodej populacji aktywnej zawodowo najbardziej realnymi opcjami pozostają leki i aktywność fizyczna.