Zwykle to gorzki posmak porażki powoduje serię odejść na emeryturę po każdym ważnym wydarzeniu sportowym. Być może po raz pierwszy w historii trzy legendarne osoby ogłosiły swoje międzynarodowe odejście z określonego formatu w chwili zdobycia głównej nagrody w tym formacie.

W ciągu kilku minut od zdobycia przez Indie Pucharu Świata T20 w Bridgetown w sobotnie popołudnie, Virat Kohli oświadczył, że zamierza odejść z Twenty20 Internationals. Godzinę lub dwie później jego kapitan Rohit Sharma poszedł w jego ślady, niemal zmuszony do ujawnienia swoich kart po konkretnym pytaniu na konferencji prasowej po meczu. Chwilę później Ravindra Jadeja dołączył do dwóch filarów na liście byłych T20 Internationals, korzystając z mediów społecznościowych, aby przekazać tę wiadomość.

Żadna z tych emerytur nie jest zaskoczeniem. Rohit właśnie skończył 37 lat, Kohli w listopadzie będzie miał 36 lat, a Jadeja brakuje pięciu i pół miesiąca do 36. urodzin. Każdy z nich spędził co najmniej półtorej dekady reprezentując kraj, wszyscy są pewni w pozostałych dwóch formatach międzynarodowych. Medal zdobywcy Pucharu Świata na szyi oznacza, że ​​nie mają już nic więcej do osiągnięcia dla kraju w klasie T20. To, w połączeniu z faktem, że młodsza grupa jest gotowa przejąć władzę, w niemałym stopniu przyczyniło się do ich wezwań.

Co dalej z nimi? Z pewnością krykiet franczyzowy T20, ze wszystkich przesłanek. Nic jeszcze nie wskazuje na to, że zespół zakończy mecz, w którym rozegrano 20 overów, więc ich fani wciąż mają na co czekać w tym względzie. Ale mają też wiele do zaoferowania drużynie narodowej, biorąc pod uwagę ich prymat zarówno w testach, jak i w jednodniowych zawodach międzynarodowych.

Indie mają przed sobą 12 zatłoczonych meczów i kilka miesięcy, naznaczonych dwoma długimi i trudnymi seriami testów wyjazdowych, które będą stanowić klamrę dla 50-over Champions Trophy, wstępnie zaplanowanego na luty-marzec 2025 r. Następnym zadaniem testowym Indii jest mecz u siebie z Bangladeszem, po tych dwóch testach nastąpią trzy kolejne przeciwko Nowej Zelandii, zanim wyruszą do Australii i pięciu testów, szukając hat-tricka zwycięstw w serii Down Under. Jeśli latem dotrą do trzeciego z rzędu finału World Test Championship, po tym nastąpi pięć testów w Anglii, gdzie Indie nie wygrały serii od 2007 r.

Dla Rohita, zarówno jako odmłodzonego otwierającego Test, jak i kapitana, jest zatem tak wiele do osiągnięcia. Triumf w Pucharze Świata T20 zmazał część ogromnego rozczarowania, jakim było nie dotarcie do końca na 50-overowym Pucharze Świata w zeszłym roku, ale Puchar Mistrzów to wielka marchewka wywieszona przed nim, a obietnica pierwszej korony WTC jest kusząca. Jego kij jest obecnie gorący i będzie starał się maksymalnie wykorzystać czas, który mu pozostał na arenie międzynarodowej, jednocześnie będąc wdzięcznym, podobnie jak Kohli, że może poświęcić więcej uwagi młodej rodzinie.

Pozycja Kohliego jako najlepszego pałkarza swojego pokolenia trochę ucierpiała, chociaż w ramach indyjskich nadal jest najbardziej pożądanym przez przeciwników wicketem. Jest na tym etapie swojego krykietowego życia, gdzie indywidualne kamienie milowe nie mają już takiego znaczenia jak kiedyś, lub w porównaniu do zbiorowego sukcesu, jako jednostki. Jego dziedzictwo, podobnie jak Rohita, jest już mocno ugruntowane, ale ma entuzjazm, energię i głód, aby zrobić więcej, aby przygotować następne pokolenie do życia bez Rohita i siebie. Jego intensywność jest zaraźliwa i nadal jest wzorem do naśladowania, jeśli chodzi o kondycję i etykę pracy. Może skończył z T20I, ale Kohli nie skończył z krykietem. Krykiet również nie z Kohlim, którego wkład w indyjski krykieta już znacznie przewyższa przerażającą liczbę biegów i setek.

Rohit i Kohli już dawno zaliczają się do kategorii starszych mężów stanu, ale nie należą do tych, którzy spoczęli na laurach i pozwolili, by trawa urosła im pod nogami. Pod tym względem mają wspaniałe towarzystwo w postaci Jadeji, Radżputa, który używa swojej wierzby jak miecza, rzuca kręglami z inteligencją i przebiegłością oraz jest szybszy niż wiatr. Należy do najsilniejszych – przynajmniej będzie blisko Kohliego – i choć nie jest tak efektowny jak jego dwaj bezpośredni kapitanowie z wieloletnim stażem, ma tak samo kluczowe znaczenie dla losów Indii jak dwaj prawicowcy.

Indie mają szczęście, że mogą polegać na mnóstwie doświadczonych pracowników, ale okazały się też na tyle rozważne, że przygotowały plany sukcesji, aby nie powstała nagła próżnia. Rohit, Kohli i Jadeja mają do odegrania ważną rolę w procesie sukcesji.