Zdjęcie: Narodowa Fundacja Książki za pośrednictwem YouTube

Gdy 18 nominowanych i zwycięzców zeszło ze sceny po wczorajszej, 74. dorocznej ceremonii wręczenia nagród National Book Awards, reporter nie mógł powstrzymać się od powiedzenia innemu koledze oczywistej rzeczy: „To wcale nie było kontrowersyjne”. „To” odnosiło się oczywiście do szeroko szeptanego propalestyńskiego oświadczenia, które zakończyło wydarzenie. Przeczytała Aaliyah Bilal, nominowana za zbiór opowiadań Świątynny ludw krótkiej deklaracji wezwano do zawieszenia broni w Gazie „w celu zaspokojenia pilnych potrzeb humanitarnych palestyńskiej ludności cywilnej, zwłaszcza dzieci”. W towarzystwie zwycięzców, w tym Justina Torresa (fabuła, Zaciemnienia), Ned Blackhawk (literatura faktu, Ponowne odkrycie Ameryki: ludy tubylcze i zniszczenie historii Stanów Zjednoczonych) oraz Stênio Gardel i Bruna Dantas Lobato (literatura w tłumaczeniu, Słowa, które pozostają) cichy głos Bilala rozchodził się po sali balowej Cipriani Wall Street: „W równym stopniu przeciwstawiamy się antysemityzmowi i nastrojom antypalestyńskim, jak i islamofobii, akceptując ludzką godność wszystkich stron, wiedząc, że dalszy rozlew krwi w żaden sposób nie zapewni trwałego pokoju w regionie”. Jej słowa spotkały się z okrzykami radości i częściową owacją na stojąco.

„Nowy Jork” w dużej mierze nie przewidywał żadnych „zakłóceń”. Czasy po tym, jak dwóch sponsorów wydarzenia, Zibby Media i Książka Miesiąca, odmówiło udziału w ceremonii. 14 listopada założycielka mediów Zibby, Zibby Owens, napisała w Substack, że pogłoski o finalistkach promujących na scenie „propalestyński, antyizraelski program” zmusiły ją do wycofania wsparcia finansowego i oświadczyła: „Nie wierzę w cenzurę” po którym następuje „wiersz tak prosty, jak «Wolna Palestyna» lub «od rzeki do morza»… zaczął oznaczać antagonizację całej religii, a nie tylko miejsca”.

Gdy w środę wieczorem rozpoczęły się koktajle, trudno było doszukać się wrogości w tłumie pisarzy, w tym autorek powieści Jenny Han i Casey McQuiston, celebrytów zajmujących się książkami, takich jak aktorka i czytelniczka Insta Kaia Gerber, oraz wpływowej autorki publikacji Tinx. Stojący w kolejce do baru nagrodzony Pulitzerem poeta Jericho Brown – bystry w palonym pomarańczowym garniturze – nie słyszał o żadnych sporach w ciągu godzin poprzedzających wydarzenie. „Nie widziałem tego oświadczenia. Nie wiem, co mogło być obraźliwe dla tych organizacji, ale jestem pewien, że nie jest dziwne, że organizacja literacka jest antywojenna i sprzyja pokojowi” – ​​powiedział.

Głuchoniewidomy poeta i aktywista John Lee Clark, nominowany za swoją kolekcję Jak się komunikowaći jego tłumaczka Protactile, Colleen, zatrzymali się, aby przywitać się z Brownem („Kaveh Akbar powiedział, że muszę przeczytać twoją pracę i nie mogę odłożyć żadnej z twoich rzeczy” – zachwycał się Clark). Po ich wyjeździe Brown przypomniał sobie trudne rozmowy z przyjaciółmi od czasu wybuchu wojny między Izraelem a Hamasem 7 października. „Nie rozumiem jeszcze, w jaki sposób określenie „wolna Palestyna” jest obraźliwe, chyba że uważa się, że Palestyńczycy powinni przebywać w więzieniu. I nie sądzę, żeby ktokolwiek w to wierzył, wiesz, co mam na myśli?”

Kilka godzin później Brown zatrzymywał salę, wypowiadając „Canary”. Wręczając odznaczenia za całokształt twórczości poecie Ricie Dove, wyrecytował jej wiersz chórowi „Och” publiczności, kończąc z naciskiem na „Jeśli nie możesz być wolny, bądź tajemnicą”. Koncepcja wolności dominowała w przemówieniach podczas całej dwugodzinnej ceremonii, począwszy od płomiennych uwag wstępnych gospodarza LeVara Burtona („To moja mama nauczyła mnie w bardzo młodym wieku, że jeśli potrafisz czytać w co najmniej jednym języku, jesteś, według niej, definicja, bezpłatnie”) po stanowczy protest Oprah przeciwko zakazom książek, kończący się cytatem Toni Morrison: „Funkcją wolności jest uwolnienie kogoś innego”. Jeremy Tiang, przewodniczący panelu oceniającego literaturę przetłumaczoną, potwierdził, że ta kategoria ma już pięcioletnią historię honorowania książek odzwierciedlających „niektóre z najbardziej palących kwestii współczesnych, takich jak wyzwolenie Palestyny ​​i wysiedlenia ludności ze względu na zmiany klimatyczne”. Heid E. Erdrich, wręczając nagrodę w dziedzinie poezji, przemawiała w imieniu innych panelistów: „Chociaż mamy radość uhonorowania potężnych wierszy o pięknie, języku, miłości, rodzinie, historii, traumie, ludobójstwie, wywłaszczeniu kolonialnym i przetrwaniu, Choć dziś wieczorem nagradzamy nasze osiągnięcia w formie artystycznej, w naszych myślach najważniejsze jest ludzkie cierpienie w Gazie”.

Aby udaremnić wszelkie nieporozumienia co do intencji oświadczenia, Bilal powiedział Vulture po ceremonii, że „nie chodzi o to, aby demonizować kogokolwiek, kto cierpi. Są rodziny izraelskie, które cierpią teraz i są rodziny palestyńskie, które cierpią teraz.” Okaz solidarności, dodał Bilal, zorganizował zwycięzca Torres, a Bilal napisał wiadomość po otrzymaniu uwag od wszystkich nominowanych. Jej zdaniem niezwykle istotne jest, aby nie „zaogniać” tematu. „Kiedy stało się dla mnie jasne, jaki był zamiar, po prostu poczułem w sercu: kto mógłby się z tym nie zgodzić?” Rzeczywiście, wczorajsza ceremonia – wręczenie nagród książkom, które głośno potępiały ucisk oraz nawoływały do ​​wolności, godności ludzkiej i trwałego pokoju dla wszystkich – przypomniała, że ​​literatura jest nierozerwalnie związana ze sprawą ludzkości. Jak ujął to wieloletni księgarz „City Lights” i zdobywca nagrody literackiej Paul Yamazaki: „Cały świat kształtuje to, co robią pisarze”.