Zdjęcie: 123RF

Czy zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego twój kochany labrador nigdy nie zwraca uwagi na to, do czego próbujesz go zmusić?

Może to wszystko jest w jego genetyce!

Naukowcy ze Stanów Zjednoczonych, którzy badali genetykę ponad 200 ras psów, twierdzą, że w rzeczywistości istnieje tylko 10 rodzajów psów.

Mówią, że pasterze, psy gończe i psy zaprzęgowe mają swoje własne cechy genetyczne, które czynią je wyjątkowymi w porównaniu z terierami, dingo i spanielami.

Ale czy osobowość twojego psiaka jest związana tylko z jego genetyką? A może wychowanie kształtuje też osobowość psa?

Dr Melissa Starling – która ma doktorat z zachowania, osobowości, emocji i funkcji poznawczych psów – powiedziała, że ​​badanie wykazało, że genetyka typowa dla psów była obecna u wilków, zanim pojawiły się rasy psów.

„To daje nam pomysł, że selektywna hodowla, która wytwarza te specyficzne zachowania, które sprawiają, że psy są dobre w zadaniach, do których je wyhodowaliśmy, jest prawdopodobnie obecna u psów na całym świecie”.

Oznacza to, że psy, które były hodowane w podobnych celach, mogą być genetycznie bliższe tym psom niż psom, które były im bliższe geograficznie, powiedziała.

Trudno było to udowodnić, ponieważ zachowanie psów nie opierało się tylko na genetyce, ale także na ich środowisku, a badania były złożone, powiedziała.

Na przykład badanie wykazało, że rasy pasterskie charakteryzowały się wysokim „lękiem pozaspołecznym”, czyli strachem przed zewnętrznymi bodźcami, takimi jak wiatr, głośne dźwięki lub pojazdy – powiedziała.

Powiedziała, że ​​teriery charakteryzowały się wyższym poziomem pogoni za drapieżnikami, podczas gdy psy gończe, takie jak beagle, charakteryzowały się niską podatnością na szkolenie.

„Zdobycie ich może być trochę trudne [beagles] skupić się na zadaniu, na którym chcielibyśmy, aby się skupili, ponieważ są zbyt zajęci skupianiem się na zapachach, na których powinni się skupić, ponieważ są beagle”.

Starling powiedziała, że ​​wpływ właściciela na zachowanie psa zależy w pewnym stopniu od psa.

Powiedziała, że ​​pies będzie miał potencjał genetyczny, gdy dostanie go właściciel.

„Rodzą się z prawdopodobieństwem wyrażania pewnych zachowań, więc możemy pomyśleć, że bierzemy nasze border collie i istnieje duże prawdopodobieństwo, że będą miały jakieś pozaspołeczne problemy ze strachem, ale to nie znaczy, że faktycznie się zamanifestują. … i tak naprawdę nie wiemy, w jakim stopniu się to przejawi, po prostu wiemy, że istnieje taka tendencja”.

Powiedziała, że ​​wczesne doświadczenia psa, a także jego indywidualna osobowość będą kształtować te tendencje genetyczne.

Zdjęcie: Rhonwyna Newsona

O czym powinni pamiętać właściciele psów

Powiedziała, że ​​dla potencjalnych właścicieli psów ważne było zastanowienie się, do czego pies został wyhodowany.

Powiedziała, że ​​ludzie muszą zrobić krok wstecz i nie wybierać psa tylko dlatego, że uważali go za uroczego lub kochanego.

Zamiast tego ważne było, aby pomyśleć o tym, do czego pies został wyhodowany, ponieważ miało to wpływ na niektóre jego zachowania, powiedziała.

„Czy te zachowania będą pomocne w stworzeniu psiego towarzysza, z którym łatwo będzie żyć, czy też będzie to pies, z którym możesz robić rzeczy, które chcesz robić?

„Jeżeli chcemy mieszkać w mieszkaniu w mieście, czy border collie to dobry pomysł? Pewnie nie, ponieważ w bloku mieszkalnym dzieje się tak wiele bodźców zewnętrznych, że mieszkanie w nim jest dość trudne”.

Dlaczego psy warczą lub gryzą?

Zapytana, dlaczego foksterier może warczeć na ludzi, którzy się do niego zbliżają, Starling powiedziała, że ​​zwykle warczenie jest przykładem „zachowania zwiększającego dystans”.

„Więc ten pies warczy, ponieważ próbuje ostrzec kogoś, aby trzymał się z daleka, ponieważ zbliża się zbyt blisko, by zapewnić komfort temu psu”.

Warczenie było łatwym sygnałem, na który właściciele musieli zareagować, a najlepszą opcją w pierwszej kolejności byłoby usunięcie psa z tej sytuacji, ponieważ warczenie może być ostrzeżeniem, które może przerodzić się w gryzienie, jeśli nie zostanie uwzględnione, powiedziała.

Inna osoba powiedziała, że ​​ma szczeniaka, który gryzie, szczególnie wieczorem.

Starling powiedziała, że ​​szczenięta są trochę jak małe dzieci i wieczorem mogą być dość zmęczone.

„Niektóre małe dzieci po prostu kładą się spać, gdy są zmęczone, inne małe dzieci stają się bardzo niespokojne i marudne, ponieważ są w fazie, w której mają wszystkiego dość i nie zaszły jeszcze tak daleko, by zasnąć” ”.

Jeśli gryzienie miało miejsce wieczorem, dobrze byłoby umieścić szczeniaka w kojcu lub klatce w tym momencie, aby zasygnalizować ciszę i dać mu coś do gryzienia, aby je uspokoić, powiedziała.

Zapytana o psa, który od czasu do czasu sikał na dywan, powiedziała, że ​​może nie być w pełni wyszkolony w domu.

Czasami, zwłaszcza gdy pogoda była mokra i zimna, mogły poślizgnąć się na treningu, ponieważ nie chciały wychodzić na zewnątrz – powiedziała.

Powiedziała, że ​​jeśli zdarzało się to za każdym razem w tym samym miejscu, może warto zablokować dostęp do tego pokoju.

„Możesz także nauczyć je mówić ci, kiedy chcą wyjść, możesz na przykład nauczyć je dzwonić”.

Najlepszym sposobem na ustalenie, dlaczego pies coś robi, jest ustalenie funkcji tego zachowania, powiedziała Starling, zapytana o to, jak powstrzymać psa przed szczekaniem na dzieci.

„Ponieważ wtedy możemy pracować nad zapewnieniem psu tego, czego pies potrzebuje, miejmy nadzieję, że w sposób zgodny z tym, czego potrzebujemy również od psa”.

Ogólnie rzecz biorąc, im szybciej przerwałeś to zachowanie i przekierowałeś psa na inne zachowanie, tym lepiej, a to oznaczało, że zanim pies zaczął szczekać, powiedziała.

„Więc spróbuj wychwycić niektóre z tych znaków, które daje pies, kiedy ma zamiar zaszczekać, co zwykle oznacza, że ​​​​na to patrzę, może jego uszy się podnoszą, może trochę się nie ruszają… czasami ty widać, że mają te małe zmarszczki między uszami na czole”.

W tym momencie zadzwoń do psa, daj mu smakołyk i odsuń go, ponieważ „dystans jest zawsze twoim przyjacielem, gdy próbujesz dowiedzieć się, co się dzieje”, powiedziała.