Po miesiącach wetowania innych rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ w celu obrony izraelskiej kampanii wojskowej w Gazie, w ostatnich tygodniach Stany Zjednoczone wyszły na front dyplomatyczny w Nowym Jorku, opracowując i składając własną rezolucję, która zostanie poddana pod głosowanie w sprawie Piątek.

Sekretarz stanu USA Antony Blinken twierdzi, że uchwała stanowi „silny sygnał”. Ale co to dokładnie jest za sygnał?

Co mówi uchwała USA?

Początkowe sformułowanie dotyczące natychmiastowego zawieszenia broni jest złożone, a nawet zawiłe. Zauważa konieczność „natychmiastowego i trwałego zawieszenia broni w celu ochrony ludności cywilnej po wszystkich stronach, umożliwienia dostarczenia niezbędnej pomocy humanitarnej i złagodzenia cierpień humanitarnych”.

W ten sposób wspiera „wysiłki dyplomatyczne mające na celu zapewnienie takiego zawieszenia broni w związku z uwolnieniem wszystkich pozostałych zakładników”. Krytycy amerykańscy, w tym Rosja, zauważają, że w tekście nie używa się wyraźnie słowa „wezwanie” w odniesieniu do zawieszenia broni. Oznacza to również, że zawieszenie broni jest uzależnione od uwolnienia wszystkich zakładników. W związku z tym tekst stanowi dla Stanów Zjednoczonych ważną zmianę tonalną, a nie merytoryczną.

Czy to minie?

Zastępca ambasadora Rosji przy ONZ Dmitrij Polanski powiedział w czwartek reporterom: „Nie zadowala nas nic, co nie wymaga natychmiastowego zawieszenia broni”, co oznacza, że ​​Moskwa może skorzystać ze swojego weta. W obiegu krąży także konkurencyjny projekt rezolucji, który wyraźniej mówi o natychmiastowym zawieszeniu broni, ale nie zostanie on poddany pod głosowanie w czwartek. Stany Zjednoczone twierdzą, że ich projekt ma poparcie co najmniej dziewięciu z 15 członków Rady Bezpieczeństwa, co wystarczy, aby głosowanie zostało przyjęte, o ile żaden z pięciu członków Rady Bezpieczeństwa nie zgłosi weta.

Czy miałoby to znaczenie?

Z dyplomatycznego punktu widzenia Stany Zjednoczone mogłyby odnieść korzyść, wykazując pewne pozytywne przywództwo w ONZ i pokazując, że nie są tak odizolowane, jak się wydawało, okazując wsparcie dla Izraela. Większa część operacyjna tekstu jest skierowana do Izraela, bez wyraźnego przedstawienia jego krytyki. Ponawia apele o przepływ pomocy, w tym o otwarcie większej liczby przejść lądowych i zmniejszenie ograniczeń dotyczących towarów wpuszczanych do Gazy. Sprzeciwia się przymusowym wysiedleniom Palestyńczyków i strefom buforowym. Byłby to także pierwszy raz, kiedy ONZ zbiorowo potępiła Hamas, wzywając do ograniczenia jego finansów.

Uchwała milczy w trzech kwestiach spornych. W klauzuli skierowanej do Izraela wzywa wszystkie strony do współpracy przy dochodzeniach w sprawie neutralności agencji ONZ Unrwa, nie wzywa jednak na tym etapie do zwrotu tej agencji. Przyszłe zarządzanie Gazą pozostaje w dużej mierze niezmienione, z wyjątkiem przyznania jasnej roli specjalnemu koordynatorowi ONZ. Nie mówi, czy doszło do naruszenia międzynarodowego prawa humanitarnego.

Co się stanie, jeśli uchwała zostanie odrzucona?

Ambasador Francji przy ONZ Nicolas de Rivière powiedział, że jeśli amerykański tekst zostanie odrzucony, wówczas alternatywny projekt popierany przez niestałych członków Rady Bezpieczeństwa, wzywający do natychmiastowego zawieszenia broni w Ramadanie, „zostanie przedłożony na stół i postawiony pod głosować”. Powiedział: „Potrzebujemy zawieszenia broni, a potem rozmów”.