Co to jest „film klasy B”?
(Źródło: Far Out / De’Andre Bush)
Termin ten mógł ewoluować daleko poza swoje pierwotne korzenie, ale film klasy B pozostaje podstawą branży i najprawdopodobniej zawsze tak będzie. Produkcja kinowa drugiej ligi zyskała ostatnio duży rozgłos po stracie jednej z najważniejszych i najbardziej wpływowych postaci: Rogera Cormana.
W Złotym Wieku Hollywood terminem „film klasy B” określano nie tylko filmy spoza uznanych studiów „Wielkiej Piątki”, ale także te, które miały być drugą połową podwójnego filmu fabularnego. Część widzów chciała obejrzeć tylko pierwszą część, dlatego tak zwany „mniejszy” tytuł pozostawiono do końca w sposób podobny do muzycznej strony B.
Kiedy popularność podwójnego filmu fabularnego zaczęła spadać, film klasy B, jak na ironię, stał się bardziej popularny niż kiedykolwiek. Będąc wcześniej domeną studiów „Poverty Row”, które podążały za trendami głównego nurtu i podążały za nimi, korzystając ze znacznie gorszych zasobów, oferta gatunkowa stała się kluczowa w epoce kontrkultury, a Corman przewodził atakowi z przodu.
Era wyzysku tchnęła nowe życie w film klasy B i jego różne odgałęzienia, w tym blaxploitation i sexploitation, tworząc serię kultowych klasyków. Ponieważ seanse o północy, teatry grindhouse i rozluźnianie ograniczeń cieszyły się ogromnym wzrostem świadomości, segment B branży filmowej nagle rozkwitł w znacznie większym stopniu niż kiedykolwiek wcześniej.
Niskobudżetowe filmy pomogły rozwinąć ambicję i kreatywność, podczas gdy sam Corman odegrał ogromną rolę w zapoczątkowaniu karier Francisa Forda Coppoli, Martina Scorsese, Jacka Nicholsona, Jamesa Camerona, Rona Howarda oraz niezliczonej liczby innych filmowców i aktorów, którzy później mainstreamowy Hollywood szturmem po tym, jak podciął sobie zęby na arenie filmów klasy B.
XXI wiek sprawił, że trudniej jest zdefiniować, co stanowi film klasy B, a niektóre z największych i najbogatszych wytwórni w branży rzucają wyzwanie serii nowatorskich historii akcji, horrorów i science-fiction, które byłyby prosto w sterówce Cormana kilkadziesiąt lat temu, ale teraz dysponuje budżetem porównywalnym do standardowego hitu kinowego.
Średni budżet filmu gwałtownie wzrósł do około 20 milionów dolarów, ale to nawet nie mówi części historii. Na każdą hollywoodzką epopeję, która kosztuje ponad 200 milionów dolarów, przypada mnóstwo niezależnych produkcji, które w porównaniu z nimi kosztują grosze, co oznacza, że rosnąca przepaść między głównymi i mniejszymi wytwórniami na zawsze wypaczyła te liczby.
Nawet na pierwszy rzut oka 20 milionów dolarów, technicznie rzecz biorąc, nie liczyłoby się jako budżet filmu klasy B, ponieważ Corman i jemu współcześni nie wiedzieliby, co zrobić z takimi pieniędzmi, i dlatego tak trudno jest rozróżnić, co robi, a co robi. nie pasuje dokładnie do rachunku obowiązującego od przełomu tysiącleci.
W obecnym krajobrazie rzeczą najbliższą prawdziwej fabryce filmów klasy B jest Azyl, który szczyci się kpiną i podróbkami, które głośno czytają podręcznik Cormana. W najluźniejszej definicji film klasy B jest kręcony szybko, tanio i bez arogancji i wdzięku w walce o nagrody, co w konsekwencji oznacza, że dziś może być ich mniej niż przez dziesięciolecia.
Powiązane tematy
