„Cierpiałem, odkąd pamiętam”.

To ciągłe narzekanie 21-letniej Scarlet Kaitlin Wallen, mieszkanki stanu Rhode Island w Stanach Zjednoczonych. Gdybyś jednak usłyszał, co powoduje u niej ten ciągły ból, pomyślałbyś, że żartujemy.

Dzieje się tak dlatego, że Wallen cierpi na zespół trwałego pobudzenia narządów płciowych (PGAD), rzadką chorobę, która utrzymuje ją stale podnieconą. I choć może to wydawać się przyjemne lub szydercze, Wallen twierdzi, że nie jest to powód do śmiechu, ponieważ powoduje ciągłe bolesne pieczenie w okolicach intymnych.

Przyjrzyjmy się, czym dokładnie jest PGAD i jak wpływa na życie kobiet.

PGAD, wyjaśnione

Zaburzenie trwałego pobudzenia narządów płciowych (PGAD), zwane także zespołem trwałego pobudzenia seksualnego (PSAS), to schorzenie, w którym dana osoba odczuwa pobudzenie seksualne bez żadnej aktywności seksualnej ani stymulacji.

Eksperci twierdzą, że orgazm nie łagodzi PGAD i może wymagać wielokrotnych orgazmów w ciągu kilku godzin lub dni, aby stan pobudzenia ustąpił. Chociaż choroba może dotyczyć mężczyzn, PGAD występuje częściej u kobiet.

Został on oficjalnie włączony do Międzynarodowych Konsultacji w sprawie Medycyny Seksualnej, wydanie trzecie (ICSM-3) w 2009 roku.

Eksperci medyczni stwierdzają, że pacjenci z PGAD mają niepożądane, nieustanne uczucie pobudzenia narządów płciowych, które ma negatywne skutki zarówno psychologiczne, jak i społeczne. Obejmuje to wahania nastroju, katastrofy (przekonanie, że sytuacja jest gorsza niż w rzeczywistości), a nawet myśli lub uczucia samobójcze.

Caroline Pukall, psycholog kliniczny badająca zdrowie i dysfunkcje seksualne na Queen’s University, stwierdziła, że ​​bardzo niewiele osób w ogóle, a nawet w środowisku medycznym, jest świadomych tej choroby.

W rzeczywistości wiele osób myli PGAD z hiperseksualnością – stanem chorobowym charakteryzującym się nawracającymi i intensywnymi fantazjami seksualnymi, popędami seksualnymi i zachowaniami, które wiążą się z osobistym cierpieniem i upośledzeniem w ważnych obszarach funkcjonowania.

Przyczyny PGAD

Ponieważ jest to rzadkie i słabo poznane schorzenie, przyczyny tego zaburzenia są nadal niejasne. Niektórzy eksperci uważają, że jest to spowodowane czynnikami neurologicznymi (związanymi z nerwami), naczyniowymi (związanymi z krążeniem), farmaceutycznymi (związanymi z lekami) lub psychologicznymi (związanymi z emocjami), występującymi samodzielnie lub w połączeniu.

Niektórzy inni lekarze zauważają, że stres może również wywołać PGAD. Przegląd Międzynarodowego Towarzystwa Badań nad Zdrowiem Seksualnym Kobiet z 2020 r. sugeruje, że cechy osobowości, takie jak neurotyczność w połączeniu z konserwatywnym wychowaniem, mogą zwiększać podatność osoby na PGAD.

Oprócz tego PGAD powiązano także z niektórymi lekami przeciwdepresyjnymi, takimi jak Lexapro (escitalopram), Zoloft (sertralina), Effexor (wenlafaksyna) i Cymbalta (duloksetyna). Jednak związek ten nie został jeszcze potwierdzony z medycznego punktu widzenia, a eksperci jedynie teoretyzują taką możliwość.

Ból PGAD

Kobiety cierpiące na PGAD twierdzą, że choroba ta jest inna niż wszystkie i utrudnia im sposób życia.

Weźmy na przykład Wallena. Rozmawiam z Poczta nowojorska21-letnia studentka twierdzi, że objawy zaczęły się w wieku sześciu lat i od tego czasu miała tylko kilka dni bez bólu i nie jest w stanie pracować ani uczyć się w pełnym wymiarze godzin. „Występuje ból nerwów, który jest niepożądany i nie powoduje przyjemności”.

Dodaje, że PGAD również wywoływał u niej stany lękowe, utrudniając nawiązywanie przyjaźni i związków.

Wallen nie jest sam. Brytyjka Kim Ramsey również opowiedziała o swojej chorobie PGAD. Opowiadając o swojej podróży z PGAD, opowiedziała Opiekun: Wydaje się, że wymknąłeś się spod kontroli.”

Jako pielęgniarka na oddziale ratunkowym wyjaśnia również, że PGAD jest odczuwany inaczej w zależności od osoby. „Niektórzy odczuwają ciągłe podniecenie, ale nie mają orgazmu. Inni mają wielokrotne orgazmy, które zapewniają jedynie bardzo powierzchowną i krótkotrwałą ulgę. Każdy odczuwa ból. To jedyna rzecz, która łączy wszystkie osoby cierpiące na PGAD.”

Opowiedziała to także inna Kanadyjka, zidentyfikowana jako Kellie, która również cierpi na PGAD Opiekun że choć może to brzmieć jak zabawa i dobra rzecz, jest dalekie od prawdy. „Bycie na krawędzi orgazmu 24 godziny na dobę do tego stopnia, że ​​nie możesz spać, nie możesz funkcjonować, nie możesz nawet myśleć logicznie – to nie jest zabawne”.

Oprócz urazów fizycznych, PGAD przyczynia się również do udręki psychicznej. Jak wyjaśnia Ramsey, kobiety takie jak ona są często określane jako sukinsyny lub osoby zboczone seksualnie. Wspomina, jak kiedy jej historia ukazała się w gazetach, wiele osób przestało z nią rozmawiać. „Myślałam, że czarna społeczność w Ameryce mnie zaakceptuje. Absolutnie nie. Wszędzie mnie odrzucano. Wiem, jak to jest być trędowatym” – cytuje się jej wypowiedź Opiekun.

Podobnie jest w przypadku Kellie, która posuwa się nawet do stwierdzenia, że ​​nie może ufać nawet lekarzom. „Niektórzy lekarze nawet nie wiedzą, co to jest. Musiałem ciężko szukać, żeby znaleźć takiego, który to zrobił”.

Tak naprawdę, kiedy po raz pierwszy zobaczyła się z lekarzem w sprawie PGAD, potraktowano ją jak fantazjistkę. „Płakałam i potrzebowałam pomocy. Ale on tylko na mnie spojrzał, jakbym to zmyślił.

Pukall dodaje również, że ponieważ problem może doświadczyć Cię w każdej chwili, często kobiety są wówczas postrzegane jako dewiantki seksualne lub drapieżniki.

W Wice W raporcie stwierdziła, że ​​schorzenie to może być wyniszczające, a u osób cierpiących na PGAD częściej występuje depresja i stany lękowe, a także myśli samobójcze, ponieważ czują się beznadziejne w przypadku braku skutecznych metod leczenia.

Leczenie PGAD

Pomimo wyniszczającego stanu nie ma standardowych metod leczenia PGAD.

W niektórych przypadkach lekarze zalecają leczenie psychologiczne, które pomoże Ci lepiej radzić sobie ze stresem, lękiem lub innymi problemami emocjonalnymi związanymi z PGAD. Niektórzy odkryli również, że terapia poznawczo-behawioralna (CBT) pomaga zmniejszyć intensywność bólu i niepokoju u kobiet z PGAD.

Jest też fizjoterapia; czyli wzmocnienie i stabilizacja mięśni dna miednicy. Niektórzy lekarze przepisują również niektóre leki niezarejestrowane w leczeniu PGAD.

Jak mówi Wallen: „Mam po prostu nadzieję, że pewnego dnia będę mógł prowadzić normalne życie”.

Z danymi wejściowymi agencji