CNN
—

Korea Północna wystrzeliła w środę międzykontynentalny pocisk balistyczny, zaledwie kilka dni po tym, jak Pjongjang zagroził zestrzeleniem amerykańskich wojskowych samolotów rozpoznawczych przelatujących nad pobliskimi wodami.

Wystrzelenie następuje po kilku innych niedawnych testach międzykontynentalnych pocisków balistycznych Korei Północnej (ICBM), które wzbudziły niepokój wśród międzynarodowych obserwatorów i ekspertów, gdy odizolowany autorytarny naród zwiększa wysiłki w celu opracowania broni zdolnej potencjalnie uderzyć w główne miasta USA.

Pjongjang przetestował Hwasong-17 w marcu, a potężniejszy Hwasong-18 w kwietniu – który przywódca Kim Jong Un powiedział wówczas, że zapewni krajowi „potężne środki ataku strategicznego” i zwiększy jego możliwości nuklearne.

Nie jest jeszcze jasne, jaki typ pocisku został przetestowany w środę. Według japońskiego ministerstwa obrony międzykontynentalna międzykontynentalna rakieta balistyczna przeleciała około 1000 kilometrów, pozostając w powietrzu przez 74 minuty – marginalny postęp w porównaniu z pociskami balistycznymi, które testowała na początku tego roku.

Oto, co wiemy o ICBM w arsenale Korei Północnej.

Hwasong-17 to międzykontynentalna międzykontynentalna rakieta balistyczna na paliwo ciekłe, zaprezentowana w 2022 roku, kiedy Korea Północna przeprowadziła pierwszą od ponad czterech lat próbę rakietową dalekiego zasięgu. Technologia paliw płynnych jest stosunkowo łatwiejsza do opanowania.

Tymczasem Hwasong-18 jest pociskiem na paliwo stałe, według Pjongjangu – co czyni go znacznie bardziej zaawansowanym i pozwoliłoby Korei Północnej na szybsze przeprowadzanie ataków nuklearnych dalekiego zasięgu.

Eksperci twierdzą, że międzykontynentalne międzykontynentalne rakiety balistyczne na paliwo stałe są bardziej stabilne i można je łatwiej przenosić, aby uniknąć wykrycia przed wystrzeleniem, które można rozpocząć w ciągu kilku minut – w porównaniu z pociskami na paliwo ciekłe, które mogą potrzebować godzin przed wystrzeleniem, dając przeciwnikom czas wykryć i zneutralizować broń.

Postęp Korei Północnej od Hwasong-17 w zeszłym roku do Hwasong-18 w tym roku sugeruje, że jej program rakietowy postępuje, twierdzą eksperci, odzwierciedlając cel Kima, jakim jest dopasowanie zdolności wojskowych innych krajów, takich jak Stany Zjednoczone czy kraje europejskie.

Międzykontynentalne międzykontynentalne rakiety balistyczne mogłyby, przynajmniej teoretycznie, umieścić cały kontynent amerykański w zasięgu północnokoreańskiej głowicy nuklearnej – ale istnieje wiele niewiadomych na temat zdolności pocisku do dostarczenia ładunku nuklearnego na cel.

Wcześniejsze testy pokazały możliwy zasięg pocisków Korei Północnej – wszystkie testy w marcu i kwietniu pokonały około 1000 kilometrów (621 mil). A test Hwasong-17 w zeszłym roku przeleciał 1090 kilometrów (681 mil), trwając 68 minut przed lądowaniem w morzu.

74-minutowy czas lotu najnowszego pocisku jest o kilka minut dłuższy niż te testowane w marcu i kwietniu.

Nie jest jasne, jakiego rodzaju ładunki były używane w tych testach. Masa ładunku wpływa na to, jak daleko może lecieć pocisk, więc bez tych informacji obserwatorzy nie mogą wiedzieć na pewno, jaki jest rzeczywisty zasięg pocisku.

Innym pytaniem jest, czy północnokoreańska głowica nuklearna mogłaby przetrwać ponowne wejście w ziemską atmosferę.

Międzykontynentalne międzykontynentalne rakiety balistyczne są wystrzeliwane w kosmos, gdzie pędzą poza ziemską atmosferę, zanim ich ładunki przejdą ognisty proces ponownego wejścia, podobnie jak prom kosmiczny lub kapsuła kosmiczna, zanim spadną na swoje cele.

Jeśli proces ponownego wejścia w atmosferę nie zostanie przeprowadzony z najwyższą dokładnością i przy użyciu materiałów, które mogą wytrzymać ogromne wytwarzane ciepło, głowica spali się, zanim dotrze do celu. Kąt, pod jakim głowica wraca do atmosfery, może utrudnić ten proces.

Kim przedstawił ambitny plan zapewnienia Korei Północnej wiarygodnego środka odstraszania nuklearnego, co oznacza arsenał wystarczająco potężny, aby powstrzymać każdego przeciwnika, w szczególności Stany Zjednoczone, przed atakiem.

Eksperci twierdzą, że przywódca wyznaczył długą listę modernizacji uzbrojenia w ostatnich latach, nad którymi obecnie pracuje – z międzykontynentalnymi rakietami balistycznymi tylko jedną z tych pozycji. Inne cele mogą obejmować wystrzelenie satelity wojskowego lub skierowanie na morze okrętu podwodnego o napędzie atomowym.

Wcześniej Korea Północna ogłosiła plany zwiększenia celności swoich pocisków i zwiększenia zasięgu do 15 000 kilometrów (9320 mil).

Ambicje te stały się jasne w zeszłym roku, kiedy Kim radykalnie zwiększył częstotliwość i intensywność testów broni, które w tym roku nieco się zmniejszyły, ale pozostają na znacznie wyższym poziomie niż w poprzednich latach.

W 2022 roku kraj wystrzelił więcej pocisków niż w jakimkolwiek innym zarejestrowanym roku – w pewnym momencie wystrzelił 23 pociski w ciągu jednego dnia.

Testy te ponownie skupiły uwagę na celach nuklearnych Korei Północnej, a Kim obiecał rozwinąć swoje siły nuklearne z „najwyższą możliwą” prędkością w zeszłym roku. Amerykańscy i międzynarodowi obserwatorzy zaczęli ostrzegać w zeszłym roku, że podziemna próba jądrowa może być nieuchronna, po tym, jak zdjęcia satelitarne pokazały nową aktywność na poligonie jądrowym w Korei Północnej. Taki test byłby pierwszym w kraju od 2017 roku.

Środowy test wywołał potępienie w sąsiednich krajach.

Prezydent Korei Południowej Yoon Suk Yeol, który jest obecnie na szczycie NATO na Litwie, powiedział, że w odpowiedzi na inaugurację wezwie członków bloku do „silnej solidarności międzynarodowej”. W środę rano przewodniczył nadzwyczajnemu posiedzeniu Rady Bezpieczeństwa Narodowego Litwy.

Przedstawiciele Stanów Zjednoczonych i Korei Południowej spotkali się wkrótce po teście, aby podzielić się informacjami, według Połączonych Szefów Sztabów Korei Południowej (JCS). Oba kraje analizują uruchomienie.

Premier Japonii Fumio Kishida, przemawiając zza kulis szczytu NATO, powiedział, że wystrzelenie rakiety było „nie do zaakceptowania” i stanowiło zagrożenie dla stabilności regionu i społeczności międzynarodowej.

Główny sekretarz gabinetu Japonii złożył za pośrednictwem ambasady w Pekinie protest przeciwko Korei Północnej.