Poprawa GENETYCZNA jest często opisywana jako długoterminowa, skumulowana poprawa w obrębie stada bydła mięsnego.

Często może to być trudna koncepcja dla niektórych hodowców, którzy mają wielkie oczekiwania co do wpływu, jaki nowe buhaje będą miały na ich stado.

W ostatnich latach sprzedano wiele buhajów z opisem „ulepszacz stada” lub „zmieniacz stada”. Nie chodzi o to, że te opisy są niedokładne, ale bardziej rzeczowe jest zasugerowanie, że ulepszenia te będą widoczne w stadzie dopiero po pewnym czasie.

Powody tego opóźnienia, oprócz faktycznego czasu, jaki upływa od poczęcia do momentu, w którym córki byka nadają się do łączenia, są znaczące. Jedną z pierwszych kwestii, na które należy zwrócić uwagę, jest fizyczny wpływ, jaki nowy reproduktor może mieć na stado hodowlane krów, gdy jest używany w naturalnych kryciach.

Zakładając wielkość stada 300 hodowców, przy współczynniku buhajów wynoszącym trzy procent, nowy buhaj dołącza do zespołu ośmiu innych buhajów. W podstawowym scenariuszu, zakładając, że stado ma wskaźnik odsadzania 88%, dałoby to 264 cieląt.

Wkład nowego buhaja w to nowe pokolenie, przy założeniu, że uda mu się w okresie łączenia, może wynosić co najwyżej 30-40 cieląt.

Możliwe, że ulepszenia genetyczne oczekiwane w potomstwie młodego buhaja zostały wyrażone. Jednak uśredniając całkowitą liczbę cieląt ocenianych przy odsadzeniu, różnice te mogą nie być tak duże, jak oczekiwano od „ulepszacza stada”.

Skupienie zespołu

W tym miejscu pojawia się znaczenie opracowania jasnej strategii doboru buhajów. Jak zostało zbadane w poprzednich artykułach Genetics Review, producenci muszą odejść od traktowania buhajów jako jednostek i zamiast tego skupić się na nich jako zespole.

Traktowanie buhajów jako zespołu zmienia oczekiwania i presję wywieraną na jedną osobę, aby zmieniła stado. Zamiast tego, mając na uwadze jasne cele i cechy selekcji, producenci mają możliwość ukształtowania zespołu, który wspólnie ulepsza całe przyszłe pokolenie.

Być może jest to również duża presja wywierana na byki, podczas gdy w rzeczywistości intensywność selekcji powinna rozpocząć się od następnego pokolenia zastępczych samic. Postęp genetyczny jest wynikiem intensywności selekcji połączonej z dokładnością informacji genetycznej. Podczas gdy większość producentów ma tendencję do wykorzystywania EBVS buhaja jako informacji genetycznej, ważne jest, aby nie pomijać wpływu matek na cielę.

Są chwile, kiedy wydaje się, że producenci przeoczyli fakt, że krowa wnosi 50% genetyki do następnej grupy cieląt. Presja i selekcja, jaką przeszły te krowy, jest równie ważna, jak punkt skupienia, jeśli celem stada jest poprawa genetyczna.

W przypadku selekcji jałówek zastępczych producenci powinni kierować się zapisami użytkowymi matek, jak również zapisami zebranymi od samych jałówek.

Cechy produktywności krów, takie jak terminy wycieleń, ciąża w ciągu czterech miesięcy od wycielenia (P4M) w północnych systemach produkcji, masa urodzeniowa, odstępy między wycieleniami (czas między wycieleniami) oraz ocena otłuszczenia krów lub ocena kondycji ciała są kluczowymi wskaźnikami sposobu, w jaki krowy występują w ramach programu hodowlanego.

Jedną z wartości wiedzy o pochodzeniu i liniach żeńskich jałówek są ramy dla jasnego planu selekcji. Wielu komercyjnych producentów wołowiny wykorzystuje pewne obiektywne dane podczas selekcji, takie jak waga, a następnie uzupełnia swoje decyzje ocenami dotyczącymi struktury, temperamentu i innych cech fenotypowych.

Waga jest dobrym przykładem tego wpływu. Wybór najcięższych lub największych jałówek może oznaczać, że choć następuje poprawa tempa wzrostu, ma to negatywny wpływ na podnoszenie i zwiększanie masy dojrzałych krów w czasie.

Często bardziej wartościowa może być wiedza o tym, które jałówki są najstarsze w grupie. Jeśli producent mógł mieć pewność, że waga i wielkość jałówki jest wynikiem genetyki, a nie tylko daty urodzenia, to znacznie skuteczniejszy jest wybór jałówek zastępczych.

Z grupy, która jest wybierana, wybranie najstarszego z selekcji jako zastępców daje możliwość zajęcia się wagą i wskaźnikami poczęć przy pierwszym dołączaniu.

Istnieją mocne dowody na to, że te jałówki, które urodziły się wcześniej, mają wyższy wskaźnik osiągnięcia dojrzałości płciowej przed rozpoczęciem pierwszego sezonu lęgowego. Efektem płynięcia jest wzrost wczesnych poczęć i terminów wycieleń wśród tych samic. Plan ten zapewnia jałówkom, które cielą się wcześniej, nie tylko odstawienie cięższych cieląt, ale także powrót do zdrowia i skuteczniejsze ponowne przyłączenie się do drugiego cielenia.

Ten poziom intensywności selekcji, poparty rekordami, oferuje zespołowi buhajów grupę samic, które pomogą osiągnąć poprawę stada.

W ciągu kilku pokoleń proces ten skutkuje trwałą i skumulowaną poprawą, której większość hodowców szuka dla swoich stad.

Alastair Rayner jest dyrektorem RaynerAg, rolniczej służby doradczej z siedzibą w Nowej Południowej Walii. RaynerAg jest powiązany z BJA Stock & Station Agents. Regularnie wystawia i sprzedaje bydło dla klientów, a także uczestniczy w sprzedaży byków, aby wspierać zakupy klientów. Alastair zapewnia przedsprzedażowe selekcje i klasyfikacje dla producentów materiału siewnego w NSW, Qld i Victoria. Można się z nim skontaktować tutaj lub za pośrednictwem jego strony internetowej www.raynerag.com.au