Połączony: U osób z utratą węchu zaobserwowano zmiany w zachowaniu, funkcjonowaniu i strukturze mózgu. | Źródło zdjęcia: Getty Images

Duża liczba badań wykazała, jak nawet łagodny COVID-19 wpływa na mózg ludzi. Jedną z najczęstszych dolegliwości obserwowanych u osób, które miały COVID-19, była utrata węchu, inaczej zwana anosmią. W większości przypadków ludzie odzyskują węch po kilku tygodniach lub miesiącach. Wiele badań wykazało, że miesiące po wyzdrowieniu z COVID-19 niektórzy ludzie nadal doświadczali skutków neurologicznych i poznawczych. Podczas gdy uporczywe objawy poznawcze zostały powiązane ze zmianami w mózgu, u pacjentów, którzy wyzdrowieli z łagodnego COVID-19 bez objawów poznawczych, wystąpiły zmiany grubości kory mózgowej i zmiany w integralności istoty białej.

Niewielkie badanie z Chile objęło 73 dorosłych z łagodnym do umiarkowanego COVID-19 bez objawów niewydolności oddechowej i 27 osób bez historii COVID-19. 73 uczestników, którzy mieli COVID-19 i zostali zrekrutowani do badania, miało średnio dziewięć miesięcy od diagnozy. Uczestnicy z COVID-19 i grupa kontrolna zostali poddani badaniom poznawczym, zadaniu decyzyjnemu i ocenie MRI. Zespół wykorzystał utratę węchu i potrzebę hospitalizacji jako wskaźniki potencjalnych markerów zaangażowania neurologicznego i ciężkości choroby. Badanie, opublikowane w czasopiśmie Raporty naukoweodkrył, że u osób cierpiących na utratę węchu zaobserwowano zmiany w zachowaniu, funkcjonowaniu i strukturze mózgu.

„Biorąc pod uwagę znaczącą globalną częstość występowania COVID-19, identyfikacja czynników, które mogą odróżnić osoby zagrożone rozwojem zmian w mózgu, jest kluczowa dla ustalenia priorytetów opieki następczej” – piszą autorzy. Ponieważ anosmia „skorelowana była z pomiarami mózgu, w tym zmniejszoną aktywnością funkcjonalną podczas podejmowania decyzji, ścieńczeniem grubości kory w okolicach ciemieniowych i utratą integralności istoty białej”, autorzy twierdzą, że anosmia może być stosowana jako kryterium przy identyfikacji populacji zagrożonych w celu dalszej opieki.

Spośród 73 uczestników z COVID-19, 22 (30,1%) osoby zgłosiły doświadczanie różnego stopnia problemów z uwagą i pamięcią, które utrzymywały się w czasie testu poznawczego przeprowadzanego w ramach badania. Stosunkowo niewielkimi wskazaniami były bóle głowy u siedmiu uczestników, zmęczenie u sześciu osób i u czterech z uporczywie upośledzonym zmysłem węchu trwającym średnio 1,3 miesiąca. Spośród tych pacjentów całkowitą utratę węchu (anosmia) doświadczyło 68% (29 uczestników), podczas gdy 32% (14 uczestników) doświadczyło różnego stopnia zmian węchu (hiposmia/mikrosmia). Obie te kategorie zostały połączone razem jako „pacjenci z anosmią”.

Chociaż nie było znaczących różnic w sprawności poznawczej między grupami na podstawie diagnozy COVID-19, anosmii lub wymogów hospitalizacji, „intrygujące wzorce” pojawiły się w wykonywaniu zadań behawioralnych. Uczestnicy z utratą węchu wykazali się odrębną strategią podejmowania decyzji charakteryzującą się bardziej impulsywnym zachowaniem i byli bardziej skłonni dokonać innego wyboru, gdy wcześniejszy wynik był negatywny podczas wykonywania zadania behawioralnego. Jednak uczestnicy, którzy byli hospitalizowani, wykazali się mniejszym myśleniem strategicznym i w przeciwieństwie do tych, którzy nie byli hospitalizowani, wielokrotnie dokonywali tego samego złego wyboru.

Utrata węchu była pozytywnie związana ze zmniejszoną aktywnością funkcjonalną podczas zadania podejmowania decyzji, ścieńczeniem grubości kory mózgowej i utratą integralności istoty białej. „W związku z tym anosmia może być czynnikiem, który należy wziąć pod uwagę przy identyfikacji populacji ryzyka do obserwacji” – piszą autorzy.

„Tylko sześciu pacjentów wykazuje wskaźniki trwałego deficytu węchowego; zatem nasze wyniki nie są wynikiem rzeczywistego deficytu. Stąd anosmia może służyć zarówno jako potencjalny marker uszkodzenia tkanek neuronowych wywołanego przez wirusy, jak i marker dla osób podatnych na uszkodzenia mózgu” – zauważają autorzy.