Niektórzy mogą znaleźć tytuł Płytka opowieść pisarza, który postanowił napisać o seryjnym mordercy zwodniczy. Nie jest to całkowicie nieścisłe, ale pod początkowymi założeniami filmu, opisanymi w tytule, kryje się inny film, jeden mniej o procesie pisania, a bardziej o rozpadzie małżeństwa i tym, jak można je uratować w ciągu jednej nocy wymykającej się spod kontroli.

Ta noc, która zajmuje większą część czasu trwania filmu, prowadzi do niektórych Płytka opowieśćnajlepsze momenty, ale i tak kończy się to wrażeniem źle podjętego wysiłku. Czasem mrocznie humorystyczny, czasem śmiertelnie poważny, Płytka opowieść nigdy nie nabiera tempa, gubiąc się po drodze pomimo znakomitych występów Britt Lower i Steve’a Buscemi.

Britt Lower to najlepsza część „Płytkiej opowieści”.

Suzie nadaje na innej fali

Niższe gwiazdy jako Suzie, żona Keane’a (tytułowego pisarza, granego przez zawsze dobrego Johna Magaro). Podczas przyjęcia Keane opisuje swoją kolejną powieść – historię rozgrywającą się w Słowenii 40 000 lat p.n.e. o ostatnim neandertalczyku, który zakochuje się w jednym z pierwszych Homo sapiens. Suzie podkreśla, że ​​Keane pracował nad powieścią przez cztery lata, co według niej wydaje się niezwykle długim czasem.

Suzie prosząc Keane’a o rozwód rozpoczyna wydarzenia z filmu, w którym Keane nawiązuje związek z fanem, który oferuje mu niezaprzeczalną szansę — napisanie o seryjnym mordercy z pomocą prawdziwego seryjnego mordercy. Kollmick (Steve Buscemi) wkrada się w życie Keane’a, ostatecznie udając doradcę małżeńskiego, kiedy pewnego wieczoru Keane zabiera go do domu i zostają przyłapani przez Suzie.

To dość dziwaczne założenie, ale takie, które nigdy nie osiąga pełnego potencjału. Krytyka tego filmu jest zatem dość trudna – z pewnością jest tu dobry, ale przyćmiewa go większość tego, co robią bohaterowie Magaro i Buscemi. Bardziej ekscytująca historia wynika z zamieszania Suzie wokół badań Keane’a. Kiedy znajduje leżące w pobliżu książki o toksykologii i morderstwach, zaczyna podejrzewać, że jej mąż próbuje ją zamordować, zanim będzie mogła się z nim rozwieść.

Lower waha się pomiędzy uroczo poważną, poważną miną a zwiększonym niepokojem na myśl o morderstwie z rąk męża. Podobnie jak w jej przełomowej roli w Odcięcie, Lower ma świetne wyczucie czasu w komedii, a jej twarz w mgnieniu oka może zmienić się ze stoickiej na wyrazistą. Suzie nie chce umierać, ale nie jest też pewna, czy chce zostać z mężem, który nagle gotuje jej obiad (Suzie zastanawia się, czy nie próbuje jej otruć) i nalega, aby poszli na poradnię małżeńską (czy to wszystko podstęp, żeby wyglądało, że próbował uratować ich małżeństwo?).

Płytka opowieść niespodziewanie skręca w lewo

Jest podważane przez to, co było wcześniej

Pomimo tego, że nie cieszyłem się zbytnio z tego, co było wcześniej, ostatnia jedna trzecia Płytka opowieść to uroczo szalona pogoń w kotka i myszkę po Nowym Jorku, która mnie wciągnęła. Nie psując zbyt wiele z tego, co się dzieje, sekwencja przedstawia Suzie podążającą za Keane’em i Kollmickiem po mieście, gdy zbierają ciała i robią inne szkicowe rzeczy w stylu seryjnego mordercy. Odkrycie przez Lower tych działań kończy się histerycznie brutalną sekwencją o dominacji, w której Lower przedstawia nieprzeniknioną, niezadowoloną żonę, którą była na początku filmu.

Powiązany

10 najlepszych filmów o seryjnych mordercach 2010 roku

Rozumiejąc zwiększone zainteresowanie społeczne prawdziwą przestępczością, kilka filmów z 2010 roku koncentruje się na fikcyjnych i prawdziwych seryjnych mordercach.

Warto przeczytać!  Recenzja Ministerstwa Ungentlemanly Warfare: Caper Guya Ritchiego z II wojny światowej

Pomimo znalezienia idealnego miejsca, Płytka opowieść pisarza, który postanowił napisać o seryjnym mordercy słabnie jako całość. Buscemi, Magaro i Lower dają świetne role, ale niewiele robią, aby wypełnić luki w historii. W pewnym sensie postać Buscemiego jest w filmie niemal zbędna, jest bardziej środkiem do celu niż czymkolwiek innym. Prawdziwym sercem jest tutaj małżeństwo Keane’a i Suzie, a najzabawniejsze ze wszystkiego jest to, że potrzeba kilku trupów, podstępnego pościgu samochodowego i innych wybryków, aby choć trochę zbliżyć się do jego uratowania.

Płytka opowieść pisarza, który postanowił napisać o seryjnym mordercy miał premierę na Festiwalu Filmowym Tribeca w 2024 roku.

Zmagający się z problemami pisarz w trakcie rozwodu zaprzyjaźnia się z emerytowanym seryjnym mordercą, który za dnia zostaje jego doradcą małżeńskim, a nocą doradcą ds. zabójstw przy jego kolejnej książce.

Dyrektor

Tolga Karaçelik

Data wydania

8 czerwca 2024 r

Pisarze

Tolga Karaçelik

Rzucać

Steve Buscemi, Britt Lower, John Magaro, Ward Horton, Olli Haaskivi, Sydney Cole Alexander, Jacob Ming-Trent, Nik Sadhnani

Czas wykonania

102 minuty

Plusy

• Britt Lower, John Magaro i Steve Buscemi dają świetne kreacje.
• Suzie grana przez Britt Lower jest najbardziej fascynującą postacią w całej grupie i wywołuje najwięcej śmiechu.

Cons

• Duża część czarnego humoru filmu jest płaska.
• Postać seryjnego mordercy granego przez Steve’a Buscemiego wydaje się zbędna w przebiegu wydarzeń.
• Prawdziwa historia Shallow Tale to raczej rozpadające się małżeństwo Suzie i Keane’a, a nie podróż pisarska Keane’a.