„Wagner łączy zaangażowanych profesjonalistów i wysoce zmotywowanych ludzi” – intonuje głos lektora na początku filmu o kompanii najemników, gdy w zwolnionym tempie odtwarzane są sceny mężczyzn w kamuflażu i manewrujących czołgami.

„Tutaj gromadzą się prawdziwi patrioci” — kontynuuje głos.

Dokument „PMC Wagner: Kontrakt z Ojczyzną”, który był wytworzony przez państwowy kanał RT, jest jednym z serii zgrabnych filmów gloryfikujących osławioną firmę najemników, która zajmowała centralne miejsce w rosyjskich próbach awansu na Ukrainie.

W większości tej propagandy najemnicy Wagnera – lub „muzycy”, jak ich nazywano w odniesieniu do XIX-wiecznego kompozytora o tym samym nazwisku – są przedstawiani jako zahartowani w bojach, pryncypialni ludzie, ryzykujący życie dla wyższej sprawy.

Gdy ta niegdyś tajna firma najemnicza wyszła z cienia w czasie wojny na Ukrainie, jej media i machina PR podjęły próby przyciągnięcia nowych rekrutów i pomocy w promowaniu pozycji firmy w rosyjskiej elicie.

Jej strategia bezceremonialnej, agresywnej retoryki i zaciekłej krytyki rywali jest, zdaniem ekspertów, przykładem tzw. „czarnego PR”.

Uważa się, że dziesiątki tysięcy najemników walczy z Wagnerem na Ukrainie.

Według Ilyi Bykova, profesora nauk politycznych i eksperta ds.

Skierowana jest do „ludzi, którzy uważają, że życie ma niewielką wartość, że śmierć jest nieunikniona i że można tam znaleźć choć trochę bohaterstwa [in Ukraine],” powiedział.

Lider firmy, związany z Kremlem biznesmen Jewgienij Prigożyn, również wykorzystał swoje prywatne media, aby zaprezentować osiągnięcia najemników na polu bitwy – jednocześnie wzmacniając swoją reputację jako dowódcy wojskowego i osłabiając rywali politycznych.

W przeciwieństwie do rosyjskich generałów, Prigożyn jest często filmowany na polu bitwy.

w wideo wydany na początku tego miesiąca Prigożyn został pokazany w powietrznym myśliwcu, który, jak twierdził, właśnie zbombardował Bakhmut, miasto we wschodniej Ukrainie, gdzie myśliwce Wagnera były w awangardzie rosyjskich wysiłków wojskowych.

Pomimo tego, że firmy najemnicze są zakazane w Rosji, Wagner otwarcie prowadzi kampanię rekrutacyjną, aby wesprzeć wysiłki wojenne Moskwy od inwazji na Ukrainę w zeszłym roku.

Obejmowało to rekrutację dziesiątek tysięcy więźniów, którym obiecano ułaskawienie w zamian za sześciomiesięczny kontrakt z Wagnerem.

W rosyjskiej sieci społecznościowej VKontakte jeden z kilku stron rekrutacyjnych firmy Wagner ma ponad 400 000 subskrybentów. „Wagner to nie praca, to styl życia” – czytamy w opisie strony.

Publikuje praktyczne instrukcje dla tych, którzy chcą się przyłączyć, a także filmy — takie jak „Umowa z Ojczyzną” — wychwalające militarne wyczyny Wagnera na Ukrainie.

W jednej promocji wideo na stronie, którą obejrzano ponad 1,2 miliona razy, widzowie są namawiani do porzucenia „nudnego cywilnego życia”, zaciągnięcia się do Wagnera i „pieprzania nazistów” na Ukrainie.

Chociaż uważa się, że tysiące bojowników Wagnera zginęło podczas całorocznej inwazji Rosji, rekruci nie zawsze żałują swojego członkostwa.

„Ciągle nam powtarza, że ​​nie może [help] ale wróć [to Ukraine]”, powiedział krewny rosyjskiego więźnia, który niedawno zapisał się na drugą turę służby z Wagnerem.

„Oszalał” – powiedział The Moscow Times krewny, który poprosił o anonimowość.

Dla innych starannie przygotowany PR – i mitologia – otaczająca samego Prigożyna wydaje się odgrywać rolę w przekonaniu ich do przyłączenia się.

Kanały telegramowe powiązane z Prigożynem kultywują wizerunek twardego przywódcy, który nie boi się pobrudzić sobie rąk, realizując interesy Rosji.

Prigożyn nie stroni od mniej efektownych stron wojny.

W jednym filmie z sylwestra został pokazany przyjezdny kostnicy w Bakhmut, przeglądając dziesiątki czarnych worków zawierających martwych najemników Wagnera. – Zginęli bohatersko – powiedział obojętnie Prigożyn. „Ich kontrakt się skończył, wrócą do domu w przyszłym tygodniu”.

Będąc byłym więźniem, Prigożyn często stosuje prymitywną, bandycką retorykę.

„Obrazy Prigożyna i Wagnera są bardzo podobne, ponieważ oba dotyczą problemów z prawem”, powiedział Bykow. „Kultywował wizerunek silnego, zdeterminowanego i zaradnego człowieka, który jest gotowy do wykonania trudnej, ryzykownej i niebezpiecznej pracy”.

Jeden z byłych dowódców Wagnera, który na początku tego roku uciekł z Rosji i złożył wniosek o azyl w Norwegii, opisane jak Prigożyn odwiedzał rekrutów podczas szkolenia.

„Obiecał nam piękne życie i powiedział, że wszyscy jesteśmy dobrymi wojownikami” – powiedział 26-letni Andriej Miedwiediew dla The Moscow Times.

Zdaniem ekspertów siłacze, tacy jak Prigożyn, odnotowują wzrost popularności w czasach konfliktów i kryzysów.

„Zbrodnicza agresja Rosji na Ukrainę wyniosła na szczyty zabójców i bandytów, takich jak Prigożyn, zmieniając ich w bohaterów i polityków” — powiedział socjolog Igor Eidman.

Przed powstaniem Wagnera Prigożyn był znany ze swoich niesławnych „fabryka trolli” w Petersburgu, to było oskarżony przez Waszyngton o ingerencję w wybory prezydenckie w USA w 2016 roku. On jest także wierzył kontrolować szeroką sieć pomniejszych mediów i kont w mediach społecznościowych.

Oprócz promowania osiągnięć Wagnera na polu bitwy, Prigożyn wykorzystywał tę medialną machinę do osłabiania przeciwników w rosyjskim politycznym establishmentu.

Podczas gdy Prigożyn twierdzi, że nie ma ambicji politycznych, Siergiej Mironow, lider prokremlowskiej partii „Sprawiedliwa Rosja – Patrioci za Prawdą”, stał się prominentnym Wagnerem rzecznik. A ostatnio rosyjscy prawodawcy ogłoszony nowe ustawodawstwo karające „dyskredytację” ochotników — w tym bojowników Wagnera — pomagających rosyjskiej armii.

„On [Prigozhin] wyraźnie przeobraża się w pełnoprawnego polityka z własnymi poglądami, które są niczym innym jak rewolucją” – napisała rosyjska politolog Tatiana Stanowaja w artykule o przywódcy najemników opublikowanym w tym tygodniu.

Wśród osób, które stały się celem osobistych ataków Prigożyna, są wieloletni wróg i gubernator Sankt Petersburga Aleksander Biegłow, minister obrony Siergiej Szojgu i czołowy rosyjski generał Walerij Gierasimow.

Ekspert Bykow zdefiniował strategię komunikacyjną Prigożyna jako jedną z „czarnych PR”, technikę polegającą na niszczeniu wizerunku rywali.

Takie podejście może przynieść pewne owoce, ale może również przynieść odwrotny skutek na dłuższą metę, powiedział Bykow.

„Czarny PR często odbija się negatywnie na wszystkich zaangażowanych aktorach”.

A niektórzy eksperci uważają, że otwartość i agresywna machina medialna Prigożyna już zraziła wielu członków rosyjskiej elity.

„Wdał się w bójkę ze wszystkimi pracującymi [at the Defense Ministry]”, powiedział The Moscow Times Denis Kortokov, dziennikarz, który badał działalność Wagnera.

Dla Korotkowa zuchwały styl Prigożyna oznacza, że ​​jest on bardziej niż kiedykolwiek zależny od osobistych związków z Putinem.

„Prigożyn nie ma żadnych podstaw, żadnych fundamentów poza aprobatą jednego człowieka” – powiedział.