Czego można oczekiwać od indyjskich zapaśników na igrzyskach olimpijskich w Paryżu – analiza SWOT | Aktualności z igrzysk olimpijskich w Paryżu 2024
Indyjscy zapaśnicy konsekwentnie zdobywali medale na wszystkich igrzyskach olimpijskich od 2008 r. w Pekinie, co umacnia ich pozycję zapasypozycję jako czołowego sportu olimpijskiego w kraju. Ten sukces rozszerzył się również na poziom juniorów, wraz z pojawieniem się mistrzów świata U23, co podniosło oczekiwania na wybitne występy w Paryżu.
Brązowy medal zdobyty przez Sushila Kumara w 2008 r. był punktem zwrotnym w postrzeganiu zapasów w Indiach. Pobił własne osiągnięcie, zdobywając srebro na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w 2012 r., na których Yogeshwar Dutt również zdobył brąz.
Sakshi Malik kontynuował tradycję, zdobywając brąz w Rio w 2016 r., a Ravi Dahiya i Bajrang Punia zapewnili sobie podwójne zwycięstwo na przełożonych Igrzyskach Olimpijskich w Tokio (2021).
Pomimo szybkiego wzrostu i oczekiwań na jeszcze większe osiągnięcia, kontrowersje związane z zapasami i protesty, które nastąpiły po nich, zaszkodziły temu sportowi. Wywarły tak wielki wpływ, że w indyjskim składzie olimpijskim znalazło się tylko jeden zapaśnik i pięć zapaśniczek.
Zawieszono obozy narodowe i turnieje krajowe, co doprowadziło do niepewności i zamieszania. Pojawiły się oskarżenia i kontrargumenty. Chociaż wybory WFI zostały przeprowadzone, a organ krajowy stanął w obliczu zawieszenia, zniesienie zawieszenia przez UWW oznaczało powrót do normalności.
Ponieważ jednak do igrzysk w Paryżu zakwalifikował się tylko jeden zapaśnik i pięć zapaśniczek, perspektywy tego sportu budzą mieszane uczucia: nadzieję i niepewność.
AMAN SEHRAWAT (Mężczyźni 57 kg)
Stała poprawa formy Amana doprowadziła do niesamowitego wyczynu: zastąpił Raviego Dahiyę, srebrnego medalistę olimpijskiego i najskuteczniejszego indyjskiego zapaśnika, w męskiej kategorii wagowej do 57 kg.
Głównym atutem Amana jest jego wyjątkowa wytrzymałość i wytrzymałość. Jeśli walka potrwa sześć minut, trudno będzie go pokonać.
Niemniej jednak jego ograniczona strategia i technika to obszary, które wymagają poprawy. Było to widoczne podczas meczu z Rei Higuchi w Ranking Series na Węgrzech, gdzie wydawało się, że nie miał planu zapasowego. Na tym poziomie rywalizacji opracowanie konkretnych strategii przeciwko każdemu przeciwnikowi jest kluczowe.
Największe wyzwania dla Amana wiążą się z Rei Higuchi i Gulomjonem Abdullaevem z Uzbekistanu.
WINESH PHOGAT (Kobiety 50 kg)
Vinesh Phogat jest bez wątpienia jedną z najlepszych zapaśniczek w Indiach. Jej solidna obrona i imponujące umiejętności ofensywne to jej główne atuty.
Niemniej jednak jej brak wystarczającej ilości czasu spędzonego na macie w starciach z elitarnymi rywalkami w ciągu ostatniego roku może stanowić wyzwanie.
Spadek do kategorii wagowej 50 kg dodatkowo obciąża jej ciało. Proces redukcji wagi przed meczem jest wyczerpujący i wyczerpuje energię ciała, co jest dla niej szczególnie trudne, gdy zbliża się do 30. Przy naturalnej masie ciała wynoszącej około 55-56 kg wiele będzie zależało od tego, jak Vinesh poradzi sobie z tą zmianą.
ANTYPANGHAL (Kobiety 53 kg):
Dynamiczny zapaśnik Hisara jako pierwszy zapewnił sobie miejsce w Igrzyska Olimpijskie w Paryżu. W szczytowym momencie protestów wrestlingu związanych z szefem WFI, domagała się również procesu przeciwko Vineshowi.
Jej niezwykła elastyczność jest jej największym atutem, pozwalającym jej bez wysiłku wyrwać się z rąk przeciwników. Uwięzienie jej jest trudnym zadaniem. Posiada zarówno iskrę, jak i ogień.
Mimo to nie brała udziału w żadnych zawodach od Igrzysk Azjatyckich. Kontuzja pleców uniemożliwiła jej udział w tegorocznych Mistrzostwach Azjatyckich. Brak czasu gry i doświadczenia w rywalizacji może potencjalnie doprowadzić do jej upadku.
ANSHU MALIK (kobiety 57 kg)
Podróż Anshu w świecie wrestlingu była naznaczona wzlotami i upadkami od czasu jej imponujących występów w zawodach juniorskich i przejścia do zawodów seniorskich. Pomimo wyzwań związanych z kontuzjami, pozostaje jedną z najlepszych kandydatek Indii na igrzyska olimpijskie w Paryżu.
Jej mocne strony to szybkie ruchy i agresywne podejście.
Jej doświadczenia zdobyte na igrzyskach olimpijskich, choć jako nastolatka mieszkała w Tokio, gdzie być może nie była jeszcze w pełni przygotowana, pozwoliły jej zdobyć cenne informacje na temat wymagań rywalizacji na wysokim szczeblu.
Jednak w miarę zbliżania się igrzysk olimpijskich pojawiają się obawy o jej kondycję z powodu potencjalnej kontuzji barku. Chociaż Anshu utrzymuje, że to tylko skurcz szyi, brak dokładnych badań pozostawia pewną niepewność co do jej stanu fizycznego.
NISHA DAHIYA (kobiety 68 kg)
Wschodząca gwiazda Nisha Dahiya dyskretnie zapewniła sobie miejsce w Igrzyskach Paryskich, pomimo porażek spowodowanych kontuzjami, które utrudniły jej postęp. Od 2021 r. wróciła do formy, zaskakując swoich utalentowanych przeciwników zaciekłym stylem walki.
Mając bogate doświadczenie, Dahiya ma nieustraszone podejście, które jest jej największym atutem. Jednak jej brak stałego kontaktu z zawodami na wysokim poziomie jest wadą, podobnie jak jej tendencja do tracenia dynamiki w ostatnich minutach walki.
Walka, która trwa długo, zazwyczaj sprawia Nishy problem, ponieważ ma tendencję do dawania z siebie wszystkiego w pierwszych czterech minutach walki.
Opanowanie nerwów podczas debiutanckiego występu będzie miało kluczowe znaczenie dla sukcesu Nishy.
REETIKA HOODA (kobiety 76 kg)
Reetika jest groźną zawodniczką w obwodzie wrestlingowym, posiadającą zdolność do zaskakiwania przeciwników. Choć nie jest zupełnie obca w społeczności wrestlingowej, jej niezwykła moc może stanowić poważne wyzwanie nawet dla doświadczonych wrestlerów.
Arsenał Reetiki obejmuje imponującą siłę i sprawność techniczną. Ma jednak tendencję do oddawania punktów w ostatnich 30 sekundach swoich meczów.
Mimo zdobycia przewagi, często traci ciężko zdobyte punkty. Sugeruje to, że jej piętą achillesową może być brak koncentracji w końcowych momentach walk.
(Z wejściami PTI)
Brązowy medal zdobyty przez Sushila Kumara w 2008 r. był punktem zwrotnym w postrzeganiu zapasów w Indiach. Pobił własne osiągnięcie, zdobywając srebro na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w 2012 r., na których Yogeshwar Dutt również zdobył brąz.
Sakshi Malik kontynuował tradycję, zdobywając brąz w Rio w 2016 r., a Ravi Dahiya i Bajrang Punia zapewnili sobie podwójne zwycięstwo na przełożonych Igrzyskach Olimpijskich w Tokio (2021).
Pomimo szybkiego wzrostu i oczekiwań na jeszcze większe osiągnięcia, kontrowersje związane z zapasami i protesty, które nastąpiły po nich, zaszkodziły temu sportowi. Wywarły tak wielki wpływ, że w indyjskim składzie olimpijskim znalazło się tylko jeden zapaśnik i pięć zapaśniczek.
Zawieszono obozy narodowe i turnieje krajowe, co doprowadziło do niepewności i zamieszania. Pojawiły się oskarżenia i kontrargumenty. Chociaż wybory WFI zostały przeprowadzone, a organ krajowy stanął w obliczu zawieszenia, zniesienie zawieszenia przez UWW oznaczało powrót do normalności.
Ponieważ jednak do igrzysk w Paryżu zakwalifikował się tylko jeden zapaśnik i pięć zapaśniczek, perspektywy tego sportu budzą mieszane uczucia: nadzieję i niepewność.
AMAN SEHRAWAT (Mężczyźni 57 kg)
Stała poprawa formy Amana doprowadziła do niesamowitego wyczynu: zastąpił Raviego Dahiyę, srebrnego medalistę olimpijskiego i najskuteczniejszego indyjskiego zapaśnika, w męskiej kategorii wagowej do 57 kg.
Głównym atutem Amana jest jego wyjątkowa wytrzymałość i wytrzymałość. Jeśli walka potrwa sześć minut, trudno będzie go pokonać.
Niemniej jednak jego ograniczona strategia i technika to obszary, które wymagają poprawy. Było to widoczne podczas meczu z Rei Higuchi w Ranking Series na Węgrzech, gdzie wydawało się, że nie miał planu zapasowego. Na tym poziomie rywalizacji opracowanie konkretnych strategii przeciwko każdemu przeciwnikowi jest kluczowe.
Największe wyzwania dla Amana wiążą się z Rei Higuchi i Gulomjonem Abdullaevem z Uzbekistanu.
WINESH PHOGAT (Kobiety 50 kg)
Vinesh Phogat jest bez wątpienia jedną z najlepszych zapaśniczek w Indiach. Jej solidna obrona i imponujące umiejętności ofensywne to jej główne atuty.
Niemniej jednak jej brak wystarczającej ilości czasu spędzonego na macie w starciach z elitarnymi rywalkami w ciągu ostatniego roku może stanowić wyzwanie.
Spadek do kategorii wagowej 50 kg dodatkowo obciąża jej ciało. Proces redukcji wagi przed meczem jest wyczerpujący i wyczerpuje energię ciała, co jest dla niej szczególnie trudne, gdy zbliża się do 30. Przy naturalnej masie ciała wynoszącej około 55-56 kg wiele będzie zależało od tego, jak Vinesh poradzi sobie z tą zmianą.
ANTYPANGHAL (Kobiety 53 kg):
Dynamiczny zapaśnik Hisara jako pierwszy zapewnił sobie miejsce w Igrzyska Olimpijskie w Paryżu. W szczytowym momencie protestów wrestlingu związanych z szefem WFI, domagała się również procesu przeciwko Vineshowi.
Jej niezwykła elastyczność jest jej największym atutem, pozwalającym jej bez wysiłku wyrwać się z rąk przeciwników. Uwięzienie jej jest trudnym zadaniem. Posiada zarówno iskrę, jak i ogień.
Mimo to nie brała udziału w żadnych zawodach od Igrzysk Azjatyckich. Kontuzja pleców uniemożliwiła jej udział w tegorocznych Mistrzostwach Azjatyckich. Brak czasu gry i doświadczenia w rywalizacji może potencjalnie doprowadzić do jej upadku.
ANSHU MALIK (kobiety 57 kg)
Podróż Anshu w świecie wrestlingu była naznaczona wzlotami i upadkami od czasu jej imponujących występów w zawodach juniorskich i przejścia do zawodów seniorskich. Pomimo wyzwań związanych z kontuzjami, pozostaje jedną z najlepszych kandydatek Indii na igrzyska olimpijskie w Paryżu.
Jej mocne strony to szybkie ruchy i agresywne podejście.
Jej doświadczenia zdobyte na igrzyskach olimpijskich, choć jako nastolatka mieszkała w Tokio, gdzie być może nie była jeszcze w pełni przygotowana, pozwoliły jej zdobyć cenne informacje na temat wymagań rywalizacji na wysokim szczeblu.
Jednak w miarę zbliżania się igrzysk olimpijskich pojawiają się obawy o jej kondycję z powodu potencjalnej kontuzji barku. Chociaż Anshu utrzymuje, że to tylko skurcz szyi, brak dokładnych badań pozostawia pewną niepewność co do jej stanu fizycznego.
NISHA DAHIYA (kobiety 68 kg)
Wschodząca gwiazda Nisha Dahiya dyskretnie zapewniła sobie miejsce w Igrzyskach Paryskich, pomimo porażek spowodowanych kontuzjami, które utrudniły jej postęp. Od 2021 r. wróciła do formy, zaskakując swoich utalentowanych przeciwników zaciekłym stylem walki.
Mając bogate doświadczenie, Dahiya ma nieustraszone podejście, które jest jej największym atutem. Jednak jej brak stałego kontaktu z zawodami na wysokim poziomie jest wadą, podobnie jak jej tendencja do tracenia dynamiki w ostatnich minutach walki.
Walka, która trwa długo, zazwyczaj sprawia Nishy problem, ponieważ ma tendencję do dawania z siebie wszystkiego w pierwszych czterech minutach walki.
Opanowanie nerwów podczas debiutanckiego występu będzie miało kluczowe znaczenie dla sukcesu Nishy.
REETIKA HOODA (kobiety 76 kg)
Reetika jest groźną zawodniczką w obwodzie wrestlingowym, posiadającą zdolność do zaskakiwania przeciwników. Choć nie jest zupełnie obca w społeczności wrestlingowej, jej niezwykła moc może stanowić poważne wyzwanie nawet dla doświadczonych wrestlerów.
Arsenał Reetiki obejmuje imponującą siłę i sprawność techniczną. Ma jednak tendencję do oddawania punktów w ostatnich 30 sekundach swoich meczów.
Mimo zdobycia przewagi, często traci ciężko zdobyte punkty. Sugeruje to, że jej piętą achillesową może być brak koncentracji w końcowych momentach walk.
(Z wejściami PTI)
