To prawda, że ​​akty oskarżenia wobec przywódców lub byłych przywódców zdarzają się głównie w krajach rozwijających się i państwach autorytarnych, ale tam, gdzie egzekwowane są rządy prawa, również demokracje przeszły drogę, którą kongresmenka Elise Stefanik (RN.Y.) innych, określił jako „nieamerykański”.

Oto kilka przykładów demokracji, które ostatnio postawiły zarzuty karne swoim przywódcom. Kraje te różnią się od naszego pod wieloma względami, ale niektóre aspekty ich doświadczeń, zdaniem ekspertów, wskazują na to, co może czekać Stany Zjednoczone.

Izrael jest dobrym miejscem do rozpoczęcia, biorąc pod uwagę niestabilną sytuację, która przyspieszyła tam w zeszły weekend, z masowymi protestami przeciwko proponowanej renowacji sądownictwa i zwolnieniu przez premiera Benjamina Netanjahu ministra obrony, który sprzeciwia się temu planowi.

Netanjahu był oskarżony w trzech sprawach o korupcję, począwszy od 2019 r. Odmówił rezygnacji po tym, jak policja przedstawiła zarzuty i potępiła prokuraturę jako motywowaną politycznie. Jego proces w sprawie połączonych zarzutów rozpoczął się w 2020 roku i obejmował dwie jego administracje, a także krótki okres, w którym nie pełnił urzędu. Jak donosi The Post, oskarżenia przeciwko niemu obejmują „nadużywanie oficjalnego stanowiska w celu wyświadczania przysług bogatym dyrektorom biznesowym w zamian za prezenty, które obejmują szampana, cygara i przychylne relacje w mediach dla jego rodziny”.

Netanjahu twierdził, że plan jego rządu dotyczący rekonfiguracji sądownictwa – który został wstrzymany w obliczu zamieszek – był odrębny od jego problemów prawnych, ale przegląd pozwoliłby ustawodawcom unieważnić decyzje Sądu Najwyższego i wybrać sędziów. Prokurator generalny Izraela nazwał udział Netanjahu w planie „nielegalnym” i „zanieczyszczonym konfliktem interesów”.

„Prokurator generalny w Izraelu historycznie był niezwykle niezależny od rządu. Właśnie dlatego wszczęto postępowanie” – powiedział Washington Post Mark Tushnet, emerytowany profesor prawa konstytucyjnego w Harvard Law School. „Ściganie przywódcy politycznego, który pozostaje politycznie potężny, jest bardzo delikatnym zadaniem”, powiedział Tushnet, ale ponieważ dochodzenia w sprawie Netanjahu „są naprawdę postrzegane jako niezależne”, zyskują one pewien stopień zaufania publicznego, stępiając niektóre oskarżenia o stronniczość widoczne w Stany Zjednoczone.

Dov Waxman, profesor studiów nad Izraelem na UCLA, dostrzega podobieństwa między sytuacją Netanjahu a sytuacją Trumpa — i wyraźne implikacje dla Stanów Zjednoczonych. Netanjahu „próbował delegitymizować izraelskie sądownictwo, prokuratora generalnego i prokuraturę – nawet osoby, które sam wyznaczył – w miarę postępów w jego sprawie sądowej”. Jego baza „uwierzyła i zaakceptowała jego twierdzenie, że zasadniczo jest ofiarą politycznego polowania na czarownice. Naprawdę zgodzili się z tym, że scharakteryzował swoich przeciwników w sądownictwie jako zasadniczo lewicowców”.

Izraelczycy nie są szczególnie znani z masowych protestów ulicznych w sprawach związanych z ich polityką wewnętrzną, ale niedawne powszechne niepokoje sugerują, że atakując niezawisłe sądownictwo, znak rozpoznawczy każdej demokracji, Netanjahu mógł przekroczyć pewną granicę.

Silvio Berlusconi, miliarder i magnat medialny, który przez dziewięć lat był premierem, a obecnie zasiada we włoskim Senacie, w ciągu ostatnich kilkunastu lat był oskarżany o przestępstwa, skazany za przestępstwa, uniewinniony i unikał kary więzienia za przestępstwa. Częściowa lista oskarżeń, które się pojawiły, obejmuje przekupstwo, oszustwa podatkowe, zastraszanie świadków i seks z nieletnią prostytutką. Został skazany za oszustwa podatkowe w 2013 roku i odbył rok prac społecznych. W 2018 roku sąd zniósł zakaz sprawowania przez niego urzędu krajowego, a po wyborach w 2022 roku wrócił do parlamentu.

Czas był przyjacielem Berlusconiego. „Włoski system jest bardzo powolny”, zauważyła Cecilia Emma Sottilotta, profesor nauk politycznych na Uniwersytecie Amerykańskim w Rzymie, „który faworyzuje ludzi takich jak Berlusconi, którzy mają środki, by wykorzystać każdą lukę”.

Trump również wykorzystał zegar i luki prawne na swoją korzyść, ale „mówimy o zupełnie innych kontekstach” – powiedział Sottilotta. „Nie jestem do końca pewien, czy można porównywać te dwa systemy, ponieważ systemy polityczne są tak różne”.

Systemy sądowe też są różne. Na przykład włoscy sędziowie są znacznie bardziej niezależni niż sędziowie amerykańscy, powiedział Sottilotta. Może to odizolować sądownictwo od nacisków politycznych, ale oznacza również, że „nie ma możliwości pociągnięcia sędziów do odpowiedzialności za błędy”.

Podobieństwa odnoszą się bardziej do osobowości niż do systemów czy kultur. „Zwrócenie narodu przeciwko prasie, prokuratorom, sądownictwu – każdemu, kto może zdemaskować zbrodnie przywódcy – jest częścią strategii, którą Berlusconi był pionierem jako siedzący przywódca demokracji” – powiedziała Ruth Ben-Ghiat, historyk i autorka „ Strongmen”, który przedstawia autorytarne taktyki. „Trump nie jest oryginalny w żadnej z rzeczy, które teraz robi”. W swojej książce pisze, że Berlusconi „nagiął instytucje włoskiej demokracji do swoich prywatnych potrzeb”, aby zdobyć władzę i uniknąć nadzoru.

Nicolas Sarkozy, który był prezydentem w latach 2007-2012, został dwukrotnie skazany. Jeden proces dotyczył finansowania kampanii, a inny dotyczył fałszowania dokumentów. Otrzymał krótkie wyroki więzienia, ale w obu przypadkach odwołał się i nie odsiedział jeszcze kary. Jacques Chirac, poprzednik i mentor Sarkozy’ego, który stał się jego rywalem, został skazany w 2011 r. za defraudację, nadużycie zaufania publicznego i konflikt interesów podczas sprawowania funkcji burmistrza Paryża. Dostał wyrok dwóch lat w zawieszeniu.

W obu przypadkach francuskie organy ścigania i system sądowy były w stanie oprzeć się oskarżeniom o stronniczość polityczną, ponieważ były przejrzyste, powiedział Sam van der Staak, dyrektor na Europę w Międzynarodowym Instytucie na rzecz Demokracji i Pomocy Wyborczej. Dodał, że kluczowe jest „ciągłe odwoływanie się do reguł gry, do prawa, odwoływanie się nie tylko do prawa krajowego, ale także standardów międzynarodowych”. Władze francuskie „trzymały się procedury, trzymały się prawa i choć przeciągało się to, ich wiarygodność nie ucierpiała”.

W grudniu była prezydent Argentyny i obecna wiceprezydent, Cristina Fernández de Kirchner, została skazana na sześć lat więzienia i zakaz pełnienia jakichkolwiek funkcji politycznych za udział w publicznym oszustwie o wartości 1 miliarda dolarów. Kirchner, która była wielokrotnie badana, skrytykowała swoje pierwsze skazanie jako motywowane politycznie.

Podczas gdy sprawa jest w trakcie przeglądu i prawdopodobnie trafi do Sądu Najwyższego, poparcie dla Kirchner zmalało – chociaż podobnie jak Trump, inny populista, ma solidną kontrolę nad swoją partią polityczną.

Zarzuty mogą być bardzo różne, ale „Widzę podobieństwa w tym, że obaj próbują się bronić, przekształcając oskarżenia w działania polityczne przeciwko nim” – powiedział Lucas Romero, analityk polityczny z Buenos Aires. „Nie używają obrony prawnej, ale politycznej, niemal myśląc bardziej o klimacie opinii i zdobyciu przychylnej opinii publicznej niż o tym, co dzieje się w sądach”.

Luis Gabriel Moreno Ocampo, który był pierwszym prokuratorem Międzynarodowego Trybunału Karnego i ścigał przywódców byłego rządu wojskowego kraju, powiedział, że postrzega skazanie Kirchnera jako „główną oznakę dojrzałości” argentyńskiej demokracji.

Ocampo powiedział, że stworzenie kultury odpowiedzialności pomogło stworzyć „szczepionkę przeciwko autorytaryzmowi i dyktaturze” w Argentynie po XX-wiecznych zawirowaniach.

Jack Smith, specjalny doradca Departamentu Sprawiedliwości prowadzący śledztwo w sprawie Trumpa w sprawach niezwiązanych z aktem oskarżenia na Manhattanie, pracował pod kierownictwem Ocampo w MTK. „Myślę, że uczciwość i wytrwałość to dwie cechy [Smith] ma” – powiedział Ocampo. „Aby odnieść sukces w tej niemożliwej pracy, którą ma, czy ma dobre dowody? Jeśli zebrał mocne dowody, które zwolennicy Trumpa mogą uznać za poważne, będzie to ogromne wyróżnienie. Jeśli nie, sytuacja się bardzo skomplikuje”.

Luiz Inácio Lula da Silva, powszechnie znany jako Lula, został ponownie wybrany na prezydenta w zeszłym roku w najbliższym wyścigu w historii Brazylii. Pokonał urzędującego Jaira Bolsonaro, który uciekł na Florydę i czeka dochodzenie w Brazylii. (Bolsonaro poleciał z powrotem do Brazylii w czwartek.)

Powrót Luli na stanowisko prezydenta następuje po tym, jak został skazany przez lokalnych prokuratorów i uwięziony na ponad rok w ramach międzynarodowego skandalu korupcyjnego, w który usidliło się wielu czołowych przywódców Brazylii. Został uwięziony pod zarzutami związanymi z dochodzeniem „Lava Jato” lub „Myjnia samochodowa”, na czele którego stanął sędzia, który, jak ujawnił Intercept, współpracował z prokuratorami, aby zamknąć Lulę, z naruszeniem należytego procesu, i który miał służyć jako minister sprawiedliwości za czasów Bolsonaro.

Demokracja brazylijska jest znacznie mniej ugruntowana niż wersja amerykańska, z szalejącą korupcją i widmem powrotu rządów wojskowych „nadal nawiedza brazylijskie społeczeństwo” i podważa zaufanie opinii publicznej do wysiłków związanych z odpowiedzialnością w takim samym stopniu, jak polaryzacja polityczna, powiedział Gustavo A. Flores-Macías , profesor spraw międzynarodowych na Cornell University.

Ale krnąbrna polityka kraju i wiele punktów przeoczenia odzwierciedlają pewne aspekty sytuacji w Stanach Zjednoczonych. Na przykład wielu zwolenników Bolsonaro uważa, że ​​wybory zostały mu „ukradzione”, zauważył Flores-Macías. Podobnie jak w Stanach Zjednoczonych, dążenie do odpowiedzialności stało się częścią „większej historii o polaryzacji i zatorach, które naprawdę wpłynęły na wyniki kraju”.

W przeciwieństwie do Stanów Zjednoczonych system prawny Brazylii jest zakorzeniony w prawie cywilnym, co oznacza, że ​​prokuratorzy mają mniejszą swobodę i nie ma procesów z udziałem ławy przysięgłych. Victor Menaldo, profesor polityki porównawczej na Uniwersytecie Waszyngtońskim, zauważył, że jako kraj rozwijający się Brazylia ma „mniej tradycji rządów prawa” i wspomnienia „niedawnych doświadczeń z dyktaturą, która jest nam tak bliska jak lata 80. ”.

Jak na młodą demokrację, Korea Południowa pociągała do odpowiedzialności wielu przywódców.

Ostatnio, w 2017 r., prezydent Park Geun-hye został postawiony w stan oskarżenia, usunięty ze stanowiska i aresztowany pod zarzutami korupcji, w tym nadużycia władzy, przekupstwa, przymusu i ujawnienia tajemnic rządowych. W 2018 roku została skazana za 16 z 18 zarzutów i skazana na 24 lata więzienia. W 2020 roku została ponownie rozpatrzona, a jej wyrok nieco zmniejszony, a pod koniec 2021 roku została ułaskawiona w interesie jedności narodowej i jej złego stanu zdrowia.

Dwóch innych byłych prezydentów zostało skazanych za korupcję i skazanych na długie kary więzienia; obaj zostali później ułaskawieni. Trzeci były prezydent popełnił samobójstwo podczas śledztwa.

Jak napisał w sierpniu felietonista Washington Post, Ishaan Tharoor, te oskarżenia nie osłabiły demokracji w kraju. „Pomimo tego, że jest domem dla sceny politycznej tak mocno spolaryzowanej jak Stany Zjednoczone”, napisał, „Korei Południowej udało się przetrwać burze wokół skorumpowanych byłych prezydentów i utrzymać pokojowy porządek demokratyczny, gdy władza przesuwała się z prawej strony na lewą i z powrotem. Amerykanie dobrze by zrobili, gdyby zwrócili na to uwagę. ”

Ponieważ Korea Południowa jest młodą demokracją w porównaniu ze Stanami Zjednoczonymi, „system partii politycznych nie jest tak zinstytucjonalizowany” – powiedział Jeeyang Rhee Baum, wykładowca w Harvard Kennedy School, który bada prawo w demokracjach Azji Wschodniej. Ten płynny system partyjny mógł pozwolić politykom na większą swobodę przekraczania linii partyjnych w przypadku impeachmentu Parka, powiedział Baum.

Andrew Yeo, starszy wykładowca w Brookings Institution, powiedział, że „w Korei Południowej polityka to także bardzo my kontra oni, prawie jak krwawy sport”. W Stanach Zjednoczonych jest wiele blokad partyzanckich, ale w Korei, powiedział Yeo, „stało się prawie tak, że jeśli nie głosuje się za impeachmentem, koszt polityczny może być wyższy niż próba ochrony prezydenta”.

W obu impeachmentach Trumpa Demokraci nie byli w stanie przekonać wystarczającej liczby Republikanów do skazania. Skierowanie sprawy impeachmentu do sądów najwyższych, tak jak ma to miejsce w Korei Południowej, nie oznacza, że ​​polityka nie może wpływać na proces, ostrzegł Baum, ale prawdopodobnie pomogło to umocnić zasadność werdyktu przeciwko Parkowi ponad podziałami politycznymi.