W grudniu 2022 r. opuścili Niemcy, kiedy śnieg pokrył większą część kraju, od Berlina i Bawarii po Badenię-Wirtembergię. Gdy cały kraj budził każdego ranka obfity śnieg, 29-letnia Diana frd z Malerin i 39-letni Wesley (Sch) Einh fn Steinmetz polecieli samolotem do Indii. „Wylądowaliśmy w Bombaju i jedyne, co pamiętaliśmy, to to, że przez ponad tydzień obficie się pociliśmy z powodu zmiany pogody” – mówi Wesley, dodając, że są to czeladnicy, znani po niemiecku jako Wandergesellen, pozostałość po średniowieczu we współczesnej Europie, gdzie młodzi mężczyźni i kobiety spędzają lata podróżując i pracując w zamian za zakwaterowanie i wyżywienie. Zawijają swoje rzeczy w szorstkie płótno i wyjeżdżają z domu na okres nie krótszy niż trzy lata i jeden dzień. „Aż 600 osób, głównie z Niemiec, stosuje tę wielowiekową praktykę nawet teraz. Coraz więcej kobiet to robi, zwłaszcza w ciągu ostatnich trzech dekad. Wyjeżdżamy z pięcioma euro iz taką samą kwotą wracamy. Wszystko, co zabieramy ze sobą, to bogate doświadczenie zdobyte podczas poznawania ludzi z różnych kultur” – mówi Diana.

To Swati Jagdish (na Instagramie @mayas_amma), edukatorka ds. zdrowia seksualnego w Coimbatore, zauważyła duet w Munnar i zaprosiła ich do miasta, aby podzielili się swoimi historiami. Czeladnicy podróżują głównie pieszo, ponieważ podróż koleją jest mile widziana, ale samoloty i statki są dozwolone na duże odległości (za granicą). Po ukończeniu formalnego szkolenia w zawodzie takim jak stolarka, dekarz, hydraulik czy malarz, mogą wyruszyć w podróż po świecie jako rzemieślnik, aby zdobyć doświadczenie. Muszą być również stanu wolnego, nie starsze niż 30 lat i wolne od długów. Chociaż czeladnicy nie noszą urządzeń takich jak telefony komórkowe, mogą nosić aparaty fotograficzne, pisać pocztówki i wysyłać e-maile z komputerów publicznych. „Nie mamy płacić za wyżywienie ani zakwaterowanie, zamiast tego żyjemy, wymieniając pracę na pokój i wyżywienie”, mówi Wesley, wyjaśniając, że ma za sobą 10 lat czeladnika, a Diana siedem. Kiedy oboje spotkali się w Rumunii w 2018 roku, postanowili razem podróżować i autostopem przejechali przez Niemcy, Francję, Szwajcarię, Austrię, Belgię, Maroko i Hiszpanię, zarabiając w ruchu. „Będąc w Szwajcarii, mogliśmy pić wodę z dowolnego strumienia lub rzeki, ponieważ była nieskazitelna. Tutaj większość zbiorników wodnych jest zanieczyszczona. Ilość plastiku i śmieci jest niepokojąca” – mówi Wesley.

Sztuka do konserwacji

Podczas pobytu w Indiach spędzili ponad miesiąc w Allepey, Kumily i Munnar w Kerali, podejmując zadania w organizacjach pozarządowych, które koncentrują się na zrównoważonym rozwoju i ochronie przyrody. Diana, która zajmowała się malarstwem we francuskich katedrach, z dumą opowiada o swojej pracy artystycznej dla Biodiversity Research and Conservation Society w Munnar. „Mój obraz przedstawia czysty i zielony krajobraz zamieszkany przez szczęśliwych ludzi, który zmienia się w obraz ponury z powodu zanieczyszczenia, ale kiedy się budzą i zaczynają oczyszczać swoje zbiorniki wodne, krajobraz wraca do swojej pierwotnej świetności”.

Ubrani w charakterystyczne sztruksowe spodnie z szerokimi nogawkami, białe koszule i kolorowe kurtki oraz kapelusze z rondem, duet zamierza zwiedzić części Tamil Nadu przed udaniem się do Hampi, Kalkuty, Varanasi, Khajuraho i Rishikesh i zakończeniem trasy w październiku. Mówią vanakkam ze złożonymi rękami, kiedy witają się z ludźmi i jedzą z przydrożnych knajpek, zwłaszcza parottas i dosas, a nie z eleganckich restauracji. Podczas gdy w Europie śpią w parkach i innych miejscach publicznych, w Indiach pukają do drzwi nieznajomych prosząc o pomoc w spędzeniu nocy. Tradycja ustała podczas wojen światowych. Jednak w pełni odrodził się w latach 80. Dla wielu najtrudniejszą częścią podróży jest decyzja, kiedy ją zakończyć. „Wędrówka z miejsca na miejsce jest zabawna. Nie masz rodziny ani domu, o który musiałbyś się troszczyć” — mówi Wesley, dodając: „Masz swoją wolność i to czyni cię odpowiedzialnym”.