Wędrując po chrzęstnym żwirze dziedzińca Pałacu Elizejskiego w Paryżu, prezydent i premier dzielili się uśmiechami i parasolem.

To był obraz, który mówił więcej, niż wiele innych słów próbowało przekazać.

Ci liderzy w podobnym wieku i podobnym pochodzeniu wyraźnie się dogadują; to słowo „bromans” zostanie dobrze przećwiczone w relacjach ze szczytu francusko-brytyjskiego.

Skupienie się na chemii między przywódcami politycznymi może wydawać się powierzchowne.

Ale relacje w dyplomacji naprawdę mają znaczenie, zwłaszcza gdy kontrast jest tak uderzający.

Bez względu na to, jak przypadkowa lub żartobliwa była ta uwaga, nie sposób nie zauważyć teraz kontrastu.

Pan Sunak przywiązuje wielką wagę do tego, co uważa za przywrócenie Wielkiej Brytanii jako uczciwego pośrednika i niezawodnego sojusznika na arenie światowej po chaosie związanym z krótką premierą pani Truss i tym, co można delikatnie określić jako dziwactwa Borisa Johnsona.

Pan Johnson i prezydent Macron byli milion mil od siebie w sprawie Brexitu.

Ale pamiętajcie, podobnie jak prezydent i pan Sunak.

Macron wyraźnie stwierdził, że implikacje wyjścia Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej zostały „niedoszacowane” przez niektórych jej zwolenników.

Pan Sunak był wczesnym zwolennikiem Brexitu.

Ale dyplomaci często prywatnie zastanawiają się, że wielu europejskich przywódców walczyło o zaufanie do Johnsona jako premiera.

Pan Sunak ciężko pracuje, aby upewnić się, że teraz, gdy jest w pracy, już tak nie jest.

Jego kalkulacje są takie, że jest to konieczne, ale niekoniecznie wystarczające podejście do osiągnięcia jego celów politycznych, a także ochrony, a może odbudowy, reputacji Wielkiej Brytanii na całym świecie.

Tak więc, poza kwestiami osobowości, przyjrzyjmy się dokładnie temu, co wyniknęło z tego szczytu.

Między dwoma sojusznikami toczyły się ważne rozmowy na temat Ukrainy i Chin.

Ale najbardziej politycznie silnym tematem dla pana Sunaka były przeprawy przez małe łodzie.

Dla człowieka, który ma pięć priorytetów politycznych, z których jednym jest zatrzymanie łodzi, zrobienie czegoś, aby zatrzymać przynajmniej niektóre z nich, jest naprawdę ważne.

A przynajmniej niektóre z nich nie przyniosą niczego szybko – nowy ośrodek zatrzymań będzie powstawał latami.

Downing Street uważa, że ​​fundusze, które już przydzielili, były warte swojej ceny i przynosiły wymierne korzyści.

A więc ich logika jest taka, że ​​więcej może dostarczyć więcej.

I ta obietnica jest jasna.

Dlaczego, u licha, przywódca polityczny miałby zakuwać się w kajdany tak surowej obietnicy, skoro jest to złożona, międzynarodowa, napięta dyplomatycznie i politycznie ryzykowna kwestia?

Kiedy przedstawiłem to jednemu dobrze usytuowanemu ministrowi, powiedzieli, że kalkulacja była taka, że ​​jakiekolwiek zastrzeżenia lub rozwodnienie brzmiałyby żałośnie, i woleliby, aby ich ambicje były jasne, nawet jeśli dostawa nie będzie wystarczająca.

Ale nadal istnieje różnica między znaczną redukcją a całkowitym brakiem redukcji.

Lub liczby nadal rosną.

Podczas tego szczytu pan Sunak wielokrotnie zwracał nam uwagę, że nie ma „jednego złotego środka”, jak to określa, aby rozwiązać problem migrantów przeprawiających się przez kanał La Manche na małych łodziach.

Ale postanów, że to jest to, co obiecał zrobić.

Tak więc polityczne zagrożenie dla premiera jest proste: wszystko poniżej tego będzie postrzegane przez krytyków jako ewidentna porażka.

Jego reputacja polityczna, przynajmniej częściowo, zależy od tego, jak dobrze sobie radzi.