Dane sugerują, że Kolumbia Brytyjska (BC) może wyeliminować raka szyjki macicy w ciągu najbliższych 20 lat, jeśli prowincja przed końcem dekady przejdzie z cytologii na badania przesiewowe w kierunku wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV). Aby osiągnąć ten cel, prowincja będzie musiała także dotrzeć do populacji, które w przeszłości nie były odpowiednio sprawdzane i zabiegały o równość (tj. pacjentów rasy czarnej, rdzennej, imigrantów, osób LGBTQ, osób niepełnosprawnych i osób z traumą seksualną) za pomocą wysyłanych pocztą samokontroli testów HPV.

Jak wynika z badania modelowego opublikowanego 3 czerwca br., przyjęcie obu tych strategii jest niezbędne CMAJzwłaszcza że prawdziwy wpływ szczepień przeciwko HPV nie został jeszcze w pełni poznany.

„W Kolumbii Brytyjskiej mamy szkolny program mający na celu zwiększenie zasięgu szczepień u chłopców i dziewcząt, począwszy od klasy 6” – autorka badania Reka Pataky, doktor nauk medycznych, starsza ekonomistka ds. badań w dziedzinie zdrowia w Kanadyjskim Centrum Badań Stosowanych nad Zwalczaniem Raka i BC Cancer w Vancouver w Kolumbii Brytyjskiej w Kanadzie Wiadomości medyczne Medscape. Pataky zauważył, że ten program szczepień rozpoczął się w 2008 r. i że w niektórych początkowych kohortach średni wiek diagnozy, który wynosi od 30 do 59 lat, nie osiągnął jeszcze.

Trójka to urok

Badacze przeprowadzili badanie modelowe, aby określić, kiedy i w jaki sposób BC może wyeliminować raka szyjki macicy po przejściu na badania przesiewowe w kierunku HPV. Eliminację zdefiniowano jako roczny, standaryzowany pod względem wieku współczynnik zapadalności wynoszący < 4,0 na 100 000 kobiet.

Scenariusze modelowania opracowano z wykorzystaniem priorytetowych celów Kanadyjskiego Partnerstwa Przeciwko Rakowi, które obejmują zwiększenie zasięgu szczepień przeciwko HPV w szkołach z 70% do 90%, zwiększenie prawdopodobieństwa poddania się kiedykolwiek badaniu przesiewowemu z 90% do 95%, zwiększenie wskaźnika terminowość badań przesiewowych z 70% do 90% oraz poprawa liczby wizyt kontrolnych do 95% w przypadku kolposkopii (obecnie 88%) i badania HPV (obecnie 80%). Modelowanie symulowało przenoszenie wirusa HPV i historię naturalną raka szyjki macicy w populacji kanadyjskiej i opierało się na dwóch scenariuszach referencyjnych: jednym wykorzystującym badania przesiewowe oparte na cytologii BC w momencie analizy, a drugim scenariuszu podstawowym HPV.

Naukowcy odkryli, że przy status quo (tj. badań przesiewowych na podstawie cytologii i braku zmian w wskaźnikach udziału w szczepieniach lub badaniach przesiewowych) BC nie wyeliminuje raka szyjki macicy aż do 2045 r. Wdrożenie badań przesiewowych w oparciu o HPV przy obecnym wskaźniku udziału wynoszącym 70% umożliwiłoby osiągnięcie eliminacji w 2034 r. i zapobiegnięciu 942 przypadkom w porównaniu z badaniami cytologicznymi. Zwiększenie odsetka pacjentek, które kiedykolwiek poddały się badaniom przesiewowym lub zwiększenie zasięgu szczepień doprowadziłoby do wyeliminowania raka szyjki macicy do 2033 r. Termin ten uległby dalszemu skróceniu (do 2031 r.) poprzez połączenie trzech strategii (tj. poprawa rekrutacji, terminowe badania przesiewowe i monitorowanie zgodności).

Niska częstość występowania, napięty system

Częstość występowania raka szyjki macicy w Kanadzie jest stosunkowo niska i odpowiada za 1,3% wszystkich nowych nowotworów u kobiet i 1,1% wszystkich zgonów z powodu nowotworów u kobiet.

„Powodem tak niskich wskaźników jest zorganizowanie programów badań przesiewowych” – wyjaśniła Rachel Kupets, lekarz medycyny, profesor nadzwyczajny ginekologii onkologicznej na Uniwersytecie w Toronto i szpitalu Sunnybrook w Toronto, Ontario, Kanada. Nie brała udziału w badaniu.

„Zaczynamy widzieć, co się stanie, gdy system zostanie obciążony niższymi wskaźnikami uczestnictwa. Zaczynam widzieć znacznie więcej kobiet chorych na inwazyjnego raka szyjki macicy. Są młodsze, a ich nowotwory są mniej uleczalne i trudniejsze do wyleczenia” – mówi. powiedział.

Według Pataky’ego i Kupetsa trudności z dostępem, zainteresowaniem i edukacją przyczyniły się do niskiego odsetka badań przesiewowych w kierunku szyjki macicy wśród populacji poszukujących równości szans.

„Samobadania to kolejne narzędzie, które może przynosić coraz większe korzyści osobom, które w przeciwnym razie nie poddałyby się badaniom przesiewowym lub nie chcą inwazyjnych testów” – powiedział Kupets. Może również odgrywać coraz większą rolę, podczas gdy obecny dostęp do usług podstawowej opieki zdrowotnej w Kanadzie jest na najniższym w historii poziomie. Docieranie do społeczności za pośrednictwem ośrodków, mobilnych autokarów i stacji opieki może pomóc w zapewnieniu uczestnictwa grup ryzyka. Środki te mogłyby również usprawnić monitorowanie pozytywnych wyników i edukację na ich temat, stwierdził Kupets.

W powiązanym artykule redakcyjnym Shannon Charlebois, MD, redaktor medyczny CMAJ, i Sarah Kean, MD, adiunkt ginekologii onkologicznej na Uniwersytecie Manitoba w Winnipeg w Manitobie w Kanadzie, podkreśliły potrzebę opłacania wysyłanych pocztą zestawów do samodzielnego badania HPV i włączania ich do prowincjonalnych programów badań przesiewowych w kierunku raka szyjki macicy w całej Kanadzie w celu wcześniejszego wsparcia wykrywanie raka szyjki macicy i zmniejszenie częstości występowania raka inwazyjnego.

Pataky zgodził się. „Toczyły się dyskusje na temat istotnego przejścia od tradycyjnej cytologii do wdrożenia samodzielnego badania przesiewowego w kierunku HPV” – powiedziała. „Mamy naprawdę skuteczne narzędzia zapobiegania rakowi szyjki macicy i ważne jest, aby nie tracić z oczu tego celu”.

Badanie zostało sfinansowane przez Narodowy Instytut Zdrowia. Pataky i Kupets nie zgłosili żadnych istotnych powiązań finansowych.

Liz Scherer jest niezależną dziennikarką zajmującą się zdrowiem i dobrym samopoczuciem mieszkającą w Stanach Zjednoczonych.