Czy sportowcy z genetyczną chorobą serca powinni wracać do gry po nagłym zatrzymaniu krążenia?
19 października 2023 r
5 minut czytania
Kluczowe wnioski:
- Najnowsze dowody sugerują, że rozsądnym rozwiązaniem może być powrót do gry wyczynowych sportowców z niektórymi rodzajami genetycznych chorób serca po nagłym zatrzymaniu krążenia.
- Należy przestrzegać wspólnego procesu decyzyjnego.
Ostatnio odnotowano wiele przypadków nagłego zatrzymania krążenia u znanych sportowców z różnych przyczyn.
Christiana Eriksena i Damara Hamlina I Bronny James wszyscy reprezentują sportowców w różnym wieku i o różnych zawodach sportowych, którzy przeszli nagłe zatrzymanie krążenia (NZK). Sportowcy z genetyczną chorobą serca (GHD) stanowią specyficzną podgrupę, której tradycyjnie zaleca się powstrzymanie się od uprawiania sportów energicznych. Jednak do chwili obecnej nie było wyczerpujących i spójnych informacji na temat tego, czy powrót sportowców z GHD po NZK jest bezpieczny.
Ryzyko SCA
Deena L. Garby
SCA uznano za najczęstszą medyczną przyczynę zgonów podczas ćwiczeń wśród młodych sportowców. Większość epizodów SCA występuje w sercach strukturalnie prawidłowych. Wśród osób, u których można zidentyfikować nieprawidłowości, do częstych patologii zalicza się kardiomiopatię przerostową (HCM), nieprawidłowe tętnice wieńcowe, kardiomiopatię arytmogenną i kanałopatie, takie jak zespół długiego odstępu QT. Wykazano, że stres fizjologiczny występujący podczas ćwiczeń, taki jak odwodnienie, brak równowagi elektrolitowej i skoki adrenergiczne, zwiększa ryzyko wystąpienia zdarzeń arytmicznych. Mniej powszechne przyczyny NZK obejmują również nałożone na siebie impulsy elektryczne, takie jak zjawisko „R na T” spowodowane nieodpowiednim uderzeniem w klatkę piersiową, zwane commotio cordis, które charakteryzuje szeroko nagłośniony SCA Hamlina, bezpieczeństwa dla Buffalo Rachunki.
Alana P. Jacobsena
Historycznie rzecz biorąc, sportowcom z GHD tradycyjnie zalecano powstrzymanie się od uprawiania sportów o dużej intensywności ze względu na ryzyko powikłań kardiologicznych, nawet jeśli nie przebyli wcześniej NZK. Jednak późniejsze badania nie wykazały zwiększonej częstości występowania SCA u osób wykonujących umiarkowaną (RESET-HCM) i energiczną (LIVE-HCM) aktywność. Co więcej, w kohorcie osób z zespołem długiego QT niedawne badanie wykazało, że częstość występowania SCA wynosi 1,16 na 100 sportowców.
Wróć do gry
Rogera S. Blumenthala
W 2015 r. American Heart Association/American College of Cardiology wydały oświadczenie, w którym podkreśliły, że decyzje dotyczące powrotu do gry (RTP) powinny być podejmowane indywidualnie dla każdego przypadku, stosując wspólny model podejmowania decyzji, który identyfikuje początkowe przyczyny chorób serca. zatrzymania leczenia i pozwala pacjentowi rozważyć ryzyko i korzyści. Kluczowe w tym podejściu jest określenie progu ryzyka indywidualnego pacjenta. Co więcej, obawy dotyczące odpowiedzialności zawodowej oraz charakteru wyczynowej lekkoatletyki mają skomplikowane konsekwencje i powodują powstanie nowego zestawu kompleksowych wytycznych określających, kiedy RTP jest uzasadnione.
Katarzyna A. Martinez
Jak zauważono w niedawnej publikacji w Journal of American College of Cardiology przez Katarzyna A. Martinezlicencjat, jeden z autorów tego artykułu i jego współpracownicy istnieją dowody na to, że w przypadku czołowych sportowców z GHD RTP powinno obejmować wspólne podejmowanie decyzji wraz z kompleksową oceną diagnostyczną. W szczególności badanie wykazało, że po NZK nie odnotowano żadnych kolejnych zgonów ani zatrzymań krążenia po RTP.
Lili A. Barouch
Chociaż badanie to jest ograniczone małą liczbą uczestników, jest pierwszym tego rodzaju i zapewnia ważny wgląd w wyniki leczenia osób z GHD, które otrzymują odpowiednią opiekę medyczną i RTP. Tylko jeden z 76 elitarnych sportowców z GHD doświadczył przełomowych zdarzeń kardiologicznych związanych ze sportem, podczas gdy dwóch innych doświadczyło zdarzeń sercowych niezwiązanych z ich początkowym objawem. Na przykład u jednego koszykarza z HCM doszło do zatrzymania akcji serca przed otrzymaniem wszczepialnego defibrylatora konwertującego w ramach profilaktyki wtórnej oraz beta-blokera, po czym ostatecznie wrócił do gry. Odnotowano, że po przeniesieniu mebli doznał odpowiedniego wstrząsu ICD, niezwiązanego z jego sportem.
Ponadto u hokeisty wystąpił zespół długiego odstępu QT w następstwie epizodu omdlenia i przed powrotem do gry był również leczony beta-blokerem. Początkowo radził sobie dobrze, ale około 3 lata później doświadczył dwóch epizodów omdlenia. Jedno z tych zdarzeń miało miejsce podczas wchodzenia z ławki rezerwowych, drugie podczas posiłku i oba nie były bezpośrednio związane z aktywnością fizyczną. Później wrócił do gry bez żadnych dodatkowych wydarzeń. Wreszcie, hokeista z HCM również doświadczył omdlenia i po ocenie wrócił do gry bez leczenia. Następnie podczas ćwiczeń doświadczył kolejnego epizodu omdlenia. Rozpoczęto mu leczenie beta-blokerem i wrócił do gry bez kolejnych odcinków.
Historycznie rzecz biorąc, standardem opieki było to, że sportowcom z GHD i SCA zalecano całkowitą abstynencję od uprawiania sportów wyczynowych. Dokumenty konsensusu ekspertów, takie jak materiały z konferencji Bethesda, zapewniły binarne podejście do RTP na zasadzie „tak/nie” po rozpoznaniu choroby serca. Zalecenia w większości zostały wydane w oparciu o „roztropność” bez dowodów, z zerową tolerancją ryzyka – tj. tylko osoby z ryzykiem nie większym niż ogół populacji powinny być dopuszczone do uprawiania sportu. Takie podejście do kwalifikowalności sprzyjało paternalistycznemu podejmowaniu decyzji, w którym lekarze i instytucje podejmowały decyzje bez udziału sportowców i ich rodzin.
Niefortunną dodatkową konsekwencją była nieufność sportowców i niechęć do szukania oceny pod kątem objawów lub zgłaszania znanej historii chorób układu krążenia w rodzinie w obawie przed dyskwalifikacją. Odkrycia Martineza i współpracowników sugerują, że wspólne podejmowanie decyzji może być właściwe w przypadku sportowców z GHD, którzy chcą wrócić do sportu po uzyskaniu odpowiedniego doradztwa. Co ważne, wspólne podejmowanie decyzji powinno opierać się na rozmowach związanych z łagodzeniem wtórnych zdarzeń sercowych, takich jak posiadanie kompleksowych planów działania w sytuacjach awaryjnych, zakup osobistych automatycznych defibrylatorów zewnętrznych lub otrzymanie ICD w celu profilaktyki wtórnej.
Konieczne podejście skoncentrowane na pacjencie
Rachel Lampert
Podsumowując, Martinez i współpracownicy wykazali, że w przypadku wyczynowych sportowców z niektórymi typami GHD rozsądne może być przejście na RTP przy odpowiednim leczeniu i monitorowaniu. Chociaż konwencjonalne podejście było ostrożne w odniesieniu do RTP – przede wszystkim ze względu na postrzegane wysokie ryzyko SCA związane ze sportem u osób z GHD – najnowsze dane sugerują, że częstość występowania kolejnych zdarzeń sercowych może być niższa niż wcześniej sądzono, o czym świadczy badanie Rachel Lampert, lekarz medycyny, FACC, Robert W. Berliner profesor medycyny (kardiologia) w Yale School of Medicine i współpracownicy z LIVE-HCM. Warto zauważyć, że większość (69 z 76) sportowców objętych badaniem RTP wróciła od tego czasu do gry na elitarnym poziomie, po czym wystąpiły minimalne zdarzenia sercowe.
Dowody te sugerują, że podejście bardziej skoncentrowane na pacjencie mogłoby być korzystne i że wspólne podejmowanie decyzji może być skuteczną metodą określenia optymalnych ram czasowych wprowadzenia RTP u pacjentów z GHD poprzez odpowiednią stratyfikację ryzyka i dyskusję na temat istniejących alternatywnych rozwiązań.
Bibliografia:
- Corneil H. i in. Aktualny Problem Kardiol. 2023;doi:10.1016/j.cpcardiol.2023.101815.
- Dijkstra HP i in. Br J Sport Med. 2017;doi:10.1136/bjsports-2016-096209.
- Lampert R. i in. JAMA Kardiol. 2023;doi:10.1001/jamacardio.2023.1042.
- Maron BJ i in. J Am Coll Kardiol. 2005;doi:10.1016/j.jacc.2005.02.006.
- Martinez KA i in. J Am Coll Kardiol. 2023;doi:10.1016/j.jacc.2023.05.059.
- Oksuz F i in. Indyjskie serce J. 2015;doi:10.1016/j.ihj.2015.02.030.
- Schaffer R. Opublikowano 6 marca 2023 r. Dostęp 5 września 2023 r.
- Tobert KE i in. J Am Coll Kardiol. 2021;doi:10.1016/j.jacc.2021.04.026.
- Wasfy MM i in. metodysta Debakeya Cardiovasc J. 2016;doi:10.14797/mdcj-12-2-76.
- Weissler-Snir A i in. Krążenie. 2019;doi:10.1161/CYRCULATIONAHA.119.040271.
Po więcej informacji:
Deen L. Garba, lekarz medycyny, jest młodszym asystentem rezydentem w rezydenturze Osler Medical w szpitalu Johns Hopkins. X (Twitter): @deengarba.
Katherine A. Martinez, licencjat, niedawno uzyskała tytuł licencjata na Uniwersytecie Loyola w stanie Maryland i pracuje dla doktora medycyny Michaela Ackermana w ramach programu edukacji dla absolwentów w Mayo Clinic w Rochester w stanie Minnesota, podczas gdy ona ubiega się o przyjęcie na studia doktoranckie. X (Twitter): @327katemartinez.
Alan P. Jacobsen, MB, BChBAO, jest pracownikiem kardiologii w szpitalu Johns Hopkins Hospital. X (Twitter): @alanpjacobsen.
Lekarz Roger S. Blumenthal, jest dyrektorem Centrum Zapobiegania Chorób Układu Sercowo-Naczyniowego im. Johna Hopkinsa Ciccarone i profesorem medycyny w Szkole Medycznej Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa. Jest także redaktorem działu Profilaktyka w czasopiśmie Healio | Redakcja Cardiology Today. X (Twitter): @rblument1.
Lili A. Barouch, lekarz medycyny, jest dyrektorem Programu Kardiologii Sportowej i profesorem nadzwyczajnym medycyny w Szkole Medycznej Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa oraz członkiem grupy ds. zaawansowanych niewydolności serca i przeszczepów serca w szpitalu Johns Hopkins. X (Twitter): @lilibarouch.
Z autorami można się skontaktować w Johns Hopkins Ciccarone Center for the Prevention of Cardionaczyniowe choroby, Division of Cardiology, Johns Hopkins University School of Medicine, 600 N. Wolfe St., Halsted 560, Baltimore, MD 21827.
Kącik Kardiologii Sportowej
