Problem tempa wzrostu cen, który początkowo miał być przejściowy, zaczynał wymykać się spod kontroli. Gdy został dostrzeżony przez decydentów, ci postanowili podwyższać stopy procentowe. Skutkiem działania nie jest jedynie droższy koszt pożyczki, który zniechęca do inwestycji na kredyt, ale również surowsze kryteria jego otrzymania. To zmniejszyło kreację taniego pieniądza. Dla osób, które już miały zaciągnięty dług na zmienną stopę procentową, oznaczało to wyższe raty uszczuplające domowy budżet. Wynikiem była zmniejszona konsumpcja, ponieważ nie było za co kupować, chyba że na kredyt, na który już nie każdy mógł sobie pozwolić. Do tego oprocentowanie lokat bankowych było coraz wyższe, co zachęcało do skorzystania z tej opcji obywateli, którzy posiadali nadwyżki gotówki. W konsekwencji założenia lokaty waluta została „zamrożona” w banku na jakiś czas i nie wpływała na rynek. Powyższe powodowało zmniejszenie ilości pieniądza w obiegu, co również prowadziło do duszenia inflacji.