Kevin Costner na amerykańskiej premierze filmu „Horizon: An American Saga — Chapter 1” 24 czerwca w Los Angeles.

Frazera Harrisona/Getty Images

Kevin Costner od ponad 40 lat stawia czoła przeciwnościom losu.

Po nakręceniu licznych scen retrospektywnych do filmu z 1983 r. Wielki spokójfilmie, który miał być jego wielkim przełomem, dowiedział się, że został całkowicie wycięty z filmu… ale wtedy reżyser tego filmu, Wawrzyńca Kasdanazdecydował się dać mu kolejną szansę, obsadzając go w roli śliwki w latach 85 Srebrnyco uczyniło go gwiazdą.

Niedługo potem, jako wschodzący gwiazdor, ostrzeżono go, aby unikał filmów o baseballu, ponieważ rzadko przynoszą one zyski kasowe… ale potem zdecydował się nakręcić dwa z nich w odstępie roku, „1988” Byk Durham i lata 1989 Pole marzeńi oba okazały się hitami.

Niedawno, po dziesięcioleciach w blasku fleszy, jego kariera na dużym ekranie zaczęła przygasać, więc podpisał kontrakt na występ w serialu telewizyjnym, który miał być emitowany na kanale, o którego istnieniu większość Amerykanów nawet nie wiedziała… ale wkrótce po debiucie w 2018 roku stał się największym hitem telewizyjnym, Yellowstone.

Nic dziwnego, że Costner nabrał dużego zaufania do siebie.

Ale ta pewność siebie z kolei doprowadziła go do wielokrotnego łamania złotej zasady Hollywood obowiązującej gwiazdy filmowe: „Nigdy, kiedykolwiek „Zainwestuj własne pieniądze w film.”

Pierwszym filmem, na który Costner wyłożył własne pieniądze, był Tańczy z wilkamiepicki western, który pojawił się w czasie, gdy ten gatunek został spisany na straty. Po przeczytaniu scenariusza zaangażował się jako producent i gwiazda, a także szukał reżysera i dystrybutora. Kiedy potencjalni partnerzy zaczęli argumentować za wyeliminowaniem kluczowych scen, aby obniżyć potencjalny koszt i czas trwania filmu, a także przeciwko temu, aby postacie Indian amerykańskich mówiły w języku Lakota lub Pawnee przez jedną trzecią filmu, co wymagałoby napisów, on się bronił. Ostatecznie podjął się reżyserii filmu osobiście i osobiście wyłożył 3 miliony dolarów z 19 milionów dolarów budżetu.

To było szalone ryzyko, ale opłaciło się w ogromnym stopniu: film, wydany w 1990 roku, ostatecznie zarobił na całym świecie 184 miliony dolarów (z czego według doniesień aktor zainkasował 50 milionów dolarów) i zdobył siedem Oscarów (w tym dla siebie za najlepszy film i reżyserię). .

Z perspektywy czasu mogło to być najlepsze rozwiązanie I najgorsza rzecz, jaka kiedykolwiek przytrafiła się Costnerowi.

Ośmielony sukcesem w oszukiwaniu „systemu” Costner w ciągu następnych dziesięcioleci wielokrotnie narażał kawałki swojej fortuny – lub, jak to określa, swój „stos” na szalę realizacji projektów, które system miałby nie wspierają, z różnym skutkiem.

Lata 1995 Wodny Światw którym był producentem, w którym grał główną rolę i walczył o swojego ówczesnego przyjaciela Kevina Reynoldsa wyreżyserować, był pierwszym filmem z budżetem przekraczającym 100 milionów dolarów (13 milionów dolarów z jego pensji), który od razu postawił sobie za cel. Jego koszt wkrótce znacznie przekroczył tę kwotę, nie tylko ze względu na przeszkody związane z kręceniem na wodzie Stevena Spielberga dowiedział się około 20 lat wcześniej Szczęki.

Kiedy huragan uderzył w miejsce kręcenia filmu na Hawajach, zatapiając jego główną scenografię, Costner, którego reputacja była zagrożona, postanowił postawić wszystko na jedną kartę. Doniesienia różnią się co do szczegółów — niektórzy twierdzą, że zainwestował 22 miliony dolarów swoich pieniędzy w odbudowę zatopionej scenografii; przyznał, że zrezygnował ze swojej umowy końcowej (która uprawniała go do 15 procent zysków brutto), aby utrzymać film na właściwym torze (ponieważ, jak powiedział, „po prostu nie chciałem być zawstydzony, gdy film się ukaże”).

Ale najważniejsze jest to, że na długo przed ukończeniem filmu był on wyśmiewany w prasie jako „Brama Kevina”, „Fishtar” i „Waterloo Costnera”. Ostatecznie kosztował 175 milionów dolarów – 235 milionów dolarów, jeśli uwzględnić koszty marketingu i dystrybucji – ale zarobił zaledwie 88 milionów dolarów. Costner często upiera się, że „spłacił się wielokrotnie”, biorąc pod uwagę sprzedaż dodatkową. Niezależnie od tego nie jest jasne, czy osobiście kiedykolwiek odzyskał pieniądze.

Lata później Tańce z WilkamiCostner w końcu wrócił na stanowisko reżysera – oprócz wzięcia na siebie obowiązków producenta i aktora – przy realizacji dystopijnego eposu science-fiction z 1997 roku Listonosz i kolejny western z 2003 roku Otwarty zasięgChoć szczegóły są niejasne, donoszono, że Costner zainwestował część własnych pieniędzy Listonosz, który miał budżet 80 milionów dolarów, ale zarobił na całym świecie zaledwie 17,6 miliona dolarów; i za które nie pobierał wynagrodzenia Otwarty zasięg (na korzyść transakcji zaplecza), która przyniosła na całym świecie 68,3 miliona dolarów przy budżecie wynoszącym 22 miliony dolarów.

Następnie w 2014 roku zakochał się w Czarny czy białyscenariusz o napięciach rasowych w Ameryce XXI wieku napisany przez Mike Binderktóry wcześniej reżyserował go w niedocenionym filmie z 2005 r. Jasna strona gniewui szukał finansowania, aby nakręcić film z nim w roli głównej. Nikt nie dał się nabrać — akcje Costnera nie były w tym momencie szczególnie wysokie — więc postanowił sam pokryć cały koszt 9 milionów dolarów. Film ostatecznie zarobił 21,8 miliona dolarów, więc jest niemal pewne, że w tym przypadku on wyszedł na swoje.

W międzyczasie Costner zaczął także inwestować pieniądze w rzeczy niezwiązane z filmem. Kiedy usiadłem z nim w 2014 roku, aby omówić Czarny czy białypowiedział mi, że włożył także „około miliona dolarów” w finansowanie Gildia Odkrywcówwieloczęściowa książka, którą napisał z Jon Baird i opisana jako „być może jedna z najlepszych powieści tego stulecia”. Pierwszy tom książki został opublikowany w następnym roku i chociaż nie ma publicznie dostępnych informacji na temat tego, jak dobrze się sprzedał, nie słyszeliśmy jeszcze nic o drugim tomie.

Opowiedział mi również o dwóch firmach „separatorów oleju i wody”, które nabył na początku lat 90. i rozbudował na przestrzeni lat, inwestując łącznie 35 milionów dolarów z własnych pieniędzy. Wydawało się to dość nieprawdopodobne, ale rzeczywiście, po wycieku ropy z Deepwater Horizon w Zatoce Meksykańskiej w 2010 r. BP wydało 52 miliony dolarów na korzystanie z urządzeń Costnera.

A podczas tej rozmowy, dekadę temu, omawialiśmy również projekt, który ostatecznie miał stać się Horyzont, o którym Costner myślał od 1988 roku. Powiedział wtedy o tym: „Mam inny western, który trwa około 10 godzin. Co mam z tym, kurwa, zrobić? mam pomysł o tym, co z tym zrobić. Wiesz, gdybym miał swoich drutherów, byłby to prawdziwy serial [multi-part] rzecz. Miało się to ukazać w Dzień Pamięci [part one]wyjdź na Święto Dziękczynienia [part two]ukaże się czwartego lipca [part three]i potem wyjdą na Boże Narodzenie [part four] — cztery w ciągu 18 miesięcy. Myślę, że to byłby bardzo interesujący sposób.”

Oczywiście, Horyzont – który Costner napisał wspólnie ze wspomnianym Bairdem, a ostatecznie wyprodukował, wyreżyserował i w którym zagrał – zakończył się czteroczęściową serią filmów, w której Rozdział 1który dziś trafi do kin, a już za siedem tygodni, 16 sierpnia, Rozdział 2tak czy owak Rozdział 1 spełnia oczekiwania lub ponosi porażkę (recenzje i wyniki kasowe były raczej ponure), z Rozdział 3który nie został jeszcze w pełni sfinansowany, ale już rozpoczęto zdjęcia, a Rozdział 4 miało to nastąpić raczej prędzej niż później.

Jeśli brzmi to jak niezwykły plan wdrożenia, to dlatego, że tak jest i przynajmniej częściowo z tego powodu finansowanie Horyzont filmy nie pochodziły od dużego studia (zaangażowanie Warner Bros. ograniczało się do dystrybucji filmu za opłatą), lecz od Costnera i grupy inwestorów, których nazwisk nie ujawnił (i którzy teraz mogą żałować, że nie zdecydował się na coraz popularniejszy format limitowanego serialu telewizyjnego).

W zeszłym miesiącu na Festiwalu Filmowym w Cannes, gdzie Rozdział 1 miał swoją światową premierę, Costner był moim gościem w odcinku na żywo Reporter z Hollywood’S Rozmowa o nagrodach podcastu i powiedział, że aby zrealizować projekt, odroczył swoje honoraria, obciążył hipoteką swoją posiadłość na nabrzeżu w Santa Barbara i przeznaczył miliony własnych pieniędzy na wieloczęściowe przedsięwzięcie, które dotychczas łącznie kosztowało 100 milionów dolarów. Od tego czasu powiedział, że rzeczywista kwota jego osobistej inwestycji w film to 38 milionów dolarów (GQ) lub „znacznie ponad pięćdziesiąt milionów” (Nowojorczyk). Jaka by nie była dokładna kwota, jasne jest, że ma wiele do stracenia.

„Odniosłem taki sukces, o jakim nawet nie mogłem marzyć” – powiedział mi w Cannes. „Ale nie chcę pozwolić, aby ta sterta rzeczy, które mam – czy to pieniądze, czy to [possessions] — być dla mnie tak ważne, że nie mogę myśleć o tym, co chcę robić. Zachowam wystarczająco dużo rzeczy, aby moja rodzina była dobra. … Chciałbym mieć pieniądze, chciałbym mieć ładne rzeczy, ale pomyślałem sobie: „To będzie mną sterować, jeśli na to pozwolę”.

Ku śmiechu publiczności, Costner – który zrezygnował ze swojego zaangażowania Żółtystoneza który, aby móc się skupić, otrzymywał 1,3 miliona dolarów za odcinek Horyzontktóry za pół roku skończy 70 lat — po czym odwrócił się i spojrzał na swój wyimaginowany „stos”, mówiąc: „Za każdym razem, gdy patrzyłem na ten stos, myślałem sobie: 'Kurczę, nie chcę cię stracić. Dlaczego tak bardzo interesuje mnie ten film?’”

Nawiązało to do czegoś innego, co powiedział mi w 2014 roku: „Robię w życiu wiele rzeczy w sposób przedsiębiorczy i czasami wpatruję się w sufit, zastanawiając się, jak bardzo naraziłem swoją rodzinę i siebie na niebezpieczeństwo”. Zrobił pauzę, zanim dodał: „Ale naprawdę jestem zakochany w pytaniu „A co jeśli?”