W ciągu ostatnich kilku miesięcy wiele zmieniło się w Barcelonie.

Początek roku w drużynie był w rozsypce. Nie powinniśmy o tym zapominać.

Rok 2023 zakończył się gwałtownym spadkiem wyników Barcelony, która walczyła o wynik z każdym przeciwnikiem we wszystkich rozgrywkach.

Antwerpia pokonała ich, wygrywając 3:2 i zamykając fazę grupową Ligi Mistrzów.

Odpadli z hiszpańskiej Supercopy po szokującym wyniku 4:1 z Realem Madryt.

W Copa del Rey ominęli drużyny, o których nikt nigdy nie słyszał. Barbastro? Unioniści? Ostatecznie w ćwierćfinale zostali wyeliminowani przez zdobywców pucharów Athletic Club.

Zdjęcie: Jose Breton/Pics Action/NurPhoto za pośrednictwem Getty Images

W kraju stracili punkty zespołom znajdującym się na dole tabeli w Villarreal i Granadzie i ledwo wyprzedzili ostatnią w tabeli Almerię.

Już nawet nie wspominajmy o grudniowym towarzyskim meczu z Club America (przegrali 3:2).

Po co to wszystko teraz poruszać?

Ponieważ łatwo jest zapomnieć cały obraz świata profesjonalnego futbolu, jaki stanowi pamięć krótkotrwała.

Kiedy Xavi ogłosił, że po zakończeniu sezonu ustąpi ze stanowiska, krytyka menedżera w mediach i wśród wielu fanów sięgnęła zenitu.

Z punktu widzenia Xaviego nie sądzę, że próbował wciągnąć swoich zawodników w jakąś genialną grę umysłową. Myślę, że jego zamiarem było naprawdę odejście. Z piłkarskiego punktu widzenia napis był na ścianie.

Zdjęcie: Jose Breton/Pics Action/NurPhoto za pośrednictwem Getty Images

Barcelona może przeżywać jeden z najtrudniejszych okresów w swojej historii, ale nadal jest gigantem futbolu, pełnym dumy i nadziei, że prędzej czy później odzyska należne sobie miejsce na szczycie.

Oczekiwania zawsze pozostawały wysokie. A każdy menedżer, który wkroczy do zespołu, będzie miał monumentalne, jeśli nie niemożliwe, zadanie – spotkania się z nimi.

W momencie ogłoszenia zamiaru odejścia Xavi był to sytuacja korzystna dla obu stron.

Opcja pierwsza. Na boisku sprawy nie odwracają się, ale w tym geście wygląda łaskawie i pokornie. Odchodzi z pracy w dobrych stosunkach z klubem i kibicami.

Opcja druga. Sytuacja na boisku zmienia się. Ta wiadomość wstrząsa zespołem, przełamuje narastające napięcie i presję, a zespół wraca do sezonu. Xavi nadal odchodzi po sezonie, ale z podniesioną głową nieco wyżej.

Ostatecznie sprawdziła się opcja druga. Zespół odzyskał pewność siebie i formę i zarówno w Lidze Mistrzów, jak i La Liga było o co walczyć.

Zdjęcie: Alex Caparros/Getty Images

A w międzyczasie nauczyliśmy się kilku rzeczy.

Po pierwsze, nie jest łatwo zastąpić trenera. Jak powiedziała Joan Laporta, stabilność ma znaczenie. Nie można po prostu zwalniać menedżerów, traktować ich jak kozły ofiarne i oczekiwać, że ta decyzja będzie magicznym lekarstwem na problemy klubu.

W ramach tego dowiedzieliśmy się, że prezydent naprawdę polubił menedżera. Pomimo utrzymujących się złych i niedopuszczalnych wyników, Laporta nigdy nie zwalał wszystkiego na Xaviego.

To mówi wiele o przywództwie na górze.

Zdjęcie: Urbanandsport/NurPhoto za pośrednictwem Getty Images

Po drugie, dowiedzieliśmy się, że Xavi nigdy nie tracił szatni. W rzeczywistości gracze zareagowali, biorąc na siebie odpowiedzialność, nie szukając wymówek i wspólnie znajdując sposób na rozpoczęcie wygrywania, gdy było to istotne.

Robert Lewandowski, za którym Xavi stał na dobre i na złe (wystarczy zapytać Vitora Roque), w końcu zaczął nabierać tempa.

Rafinha też.

To byli ludzie Xaviego.

Dołączyli do nich młodzi zawodnicy z akademii, którym także menadżer dał duże możliwości.

Pau Cubarsí i Lamine Yamal stali się wschodzącymi gwiazdami.

Zdjęcie: Jose Manuel Alvarez/Quality Sport Images/Getty Images

Fermin Lopez i Hector Fort zmieniali się w swoich ograniczonych rolach.

Z punktu widzenia Joan Laporty zatrzymanie Xaviego było czymś oczywistym. Tak, ten sezon był dużym rozczarowaniem, ale najwyraźniej w grze było coś więcej niż tylko słaba robota wykonana przez menedżera.

Gdzie to wszystko poszło nie tak?

Być może miało to miejsce wtedy, gdy Gavi, serce i dusza zespołu, zginął 23 listopada podczas pełnienia obowiązków międzynarodowych w reprezentacji Hiszpanii.

A może było to wtedy, gdy Iñaki Peña na kilka miesięcy zastąpił kontuzjowanego Marca-André ter Stegena, będącego podstawą zespołu?

A może wróci do lata, kiedy na tydzień przed rozpoczęciem sezonu Ousmane Dembele odejdzie z niespodziewanego powodu? Francuz był motorem, przez który przeszedł atak Xaviego.

Lub wiele innych obrażeń kluczowych postaci. Zbyt wiele do liczenia.

Zdjęcie: Alex Caparros/Getty Images

Xavi otrzymał rękę, od której większość menedżerów uciekałaby.

A jednak wiemy też, jako kibice, którzy uważnie śledzą każdy mecz, że menadżer popełnił po drodze mnóstwo niewymuszonych błędów, na które nie miał żadnego usprawiedliwienia. Z pewnością wielokrotnie pokazał swój brak doświadczenia.

Jednak teraz dla większości z nas wydaje się jasne, że sprowadzenie Xaviego z powrotem w ostatnim roku jego kontraktu leży w najlepszym interesie Barcelony jako klubu i na poziomie zespołu.

Nie było nikogo lepszego, zwłaszcza biorąc pod uwagę ograniczenia finansowe.

Pod względem taktycznym nadal musi się wiele nauczyć. Nie tylko w grze, ale w szerszej strategii, którą wdraża od początku.

Zdjęcie: Xavier Laine/Getty Images

Być może oczekiwania są teraz bardziej realistyczne i będzie w stanie odpowiednio sobie poradzić.

Wszystko wskazuje na to, że w oknie transferowym nie otrzyma dużej pomocy. Będzie musiał polegać głównie na znajomych twarzach.

Ale te znajome twarze udowodniły, że będą o niego walczyć.

I to właśnie tam Xavi był w najlepszej formie. Jest przywódcą mężczyzn. On się nie poddaje. Kontynuuje walkę ze sobą.

Jednak dla mnie najważniejsze pytanie brzmi: czy pozostanie w drużynie jest w najlepszym interesie Xaviego.

Krążą pogłoski, że miał inne opcje, a zainteresowanie wykazały Manchester United i Ajax.

Część mnie martwi się, czy nie mamy tu do czynienia z kompleksem męczennika. Nie należy od niego oczekiwać ani zachęcać, aby poświęcił wszystko osobiście i zawodowo dla klubu, który kocha.

A co jeśli będzie miał kolejny sezon bez trofeów?

Zdjęcie: Pedro Salado/Getty Images

Realistycznie rzecz biorąc, czy Barcelona będzie w stanie konkurować z drużyną Realu Madryt, która chce sprowadzić Kyliana Mbappe? I, cholera, z ambicją ukraść także Erlinga Haalanda?

W przyszłym roku ważne jest, aby wiedzieć, jakie są oczekiwania.

Chcemy, aby Barcelona rywalizowała o La Liga i Ligę Mistrzów.

Czyniąc to, powinniśmy jednak także docenić wyzwanie, jakie podejmuje Xavi.

Powinien jasno określić, co ma na myśli mówiąc, że „projekt nie jest jeszcze ukończony”.

Zdjęcie: Urbanandsport/NurPhoto za pośrednictwem Getty Images

Bo w pewnym sensie wygląda teraz jak chwalebny menadżer-opiekun. Być może najlepszy opiekun, jakiego możesz sobie wymarzyć.

Jednak fani i media nie będą cierpliwi ani tak wyrozumiali, gdy mecze będą pojawiać się gęsto i szybko.

Czy Xavi będzie żałował tej decyzji?

Wydaje się, że jest to ryzykowne i na razie podekscytowane.