Tryb ręcznego ustawiania ostrości

Tryb ręcznego ustawiania ostrości polega na użyciu pierścienia ostrości na obiektywie do samodzielnego ustawienia punktu ogniskowania obrazu. W ten sposób fotografowie ustawiali ostrość swoich obiektywów, zanim autofokus stał się powszechnie dostępny. Chociaż autofokus ma kilka zalet w porównaniu z ręcznym ustawianiem ostrości, istnieją sytuacje, w których ręczne ustawianie ostrości jest koniecznością. Po pierwsze, podczas fotografowania w warunkach słabego oświetlenia autofokus będzie miał trudności z identyfikacją obiektu. Ty z kolei będziesz mógł się na nim namierzyć i upewnić się, że jest ostry za pomocą pierścienia do ustawiania ostrości.

Ręczne ustawianie ostrości jest również najlepsze w astrofotografii, ponieważ będziesz mógł ustawić ostrość na nieskończoność lub przynajmniej blisko niej. Jest to również przydatne, jeśli fotografujesz martwą naturę lub cokolwiek innego, gdzie głębia ostrości jest bardzo mała. Możesz mieć pewność, że ostrość jest ustawiona na obiekcie, a nie na czymś przed lub za nim.

Tryb automatycznego ustawiania ostrości

Tryb autofokusa to trochę myląca nazwa. Dzisiejsze aparaty są wyposażone w wiele różnych funkcji automatycznego ustawiania ostrości, które pasują do niemal każdej możliwej sytuacji fotografowania. Co mylące, każdy producent aparatów ma różne nazwy dla tych samych trybów autofokusa, w zależności od tego, czy są one najlepsze dla obiektów statycznych, czy też przeznaczone do śledzenia poruszających się obiektów. Przyjrzymy się im tutaj, z ich różnymi nazwami i różnymi celami.

Tryb ogniskowania pojedynczego strzału

Pojedyncze ustawianie ostrości to najbardziej podstawowy z dostępnych trybów automatycznego ustawiania ostrości. Kiedy wciśniesz spust migawki do połowy, aparat zablokuje się na obiekcie i tam ustawi ostrość, nawet jeśli obiekt się poruszy. Następnie naciśnij spust migawki do końca, aby zrobić zdjęcie. Następne zdjęcie, które zrobisz, będzie wymagało ponownego ustawienia ostrości.

Pojedynczy tryb autofokusa jest znany przez głównych producentów pod następującymi różnymi określeniami:

• Canon: One Shot AF
• Fujifilm i Nikon: AF-S
• Olympus: S-AF
• Sony: pojedynczy AF

Ponieważ pojedynczy autofokus nie podąża za obiektem, najlepiej sprawdza się w przypadku obiektów nieruchomych, na przykład krajobrazów i niektórych portretów. Korzystanie z tego trybu AF ułatwia ustawienie ostrości na odległość hiperfokalną na obrazie krajobrazu.

Ciągły tryb autofokusa

Tryb ciągłego autofokusa (czasami nazywany ciągłym serwo AF) jest najlepszy do fotografowania poruszających się obiektów. To sprawia, że ​​jest to najlepszy wybór do fotografowania sportu i dzikiej przyrody oraz innych dynamicznych sytuacji, na przykład na przyjęciu urodzinowym dla dzieci.

W tym trybie automatycznego ustawiania ostrości aparat będzie podążał za obiektem i pozostanie na nim skupiony, nawet jeśli porusza się on w obrębie sceny.

Oczywiście nie ma dla niego standardowej konwencji nazewnictwa. W zależności od producenta aparatu znajdziesz go pod nazwą:

• Canon: AI-Servo AF
• Fujifilm i Nikon: AF-C
• Olympus: C-AF
• Panasonic: AFC
• Pentax: AF.C
• Sony: Ciągły AF

Hybrydowy tryb ogniskowania

Hybrydowy autofokus lub hybrydowy AF jest teoretycznie genialnym dzieckiem pojedynczego zdjęcia i ciągłego ustawiania ostrości. W zależności od tego, czy aparat może wykryć ruch obiektu, użyje pojedynczego zdjęcia lub ciągłego autofokusa. Niestety ten tryb może być trochę nerwowy i nie zawsze daje najlepsze rezultaty.

Nie jest dostępny we wszystkich aparatach, ale jeśli jest, znajdziesz go pod nazwą:

• Canon: AI Focus AF
• Nikon: tryb AF-A
• Sony: Ciągłe ustawianie ostrości

Tryby obszaru autofokusa

Oprócz różnych trybów autofokusa możesz precyzyjnie dostosować sposób i miejsce ustawiania ostrości przez aparat w scenie, aby uzyskać jeszcze lepsze rezultaty. Można to zrobić za pomocą różnych trybów obszaru autofokusa.

W zależności od modelu aparatu będzie on miał różną liczbę punktów ostrości rozmieszczonych w wizjerze. Na przykład Canon EOS 5D Mark III ma 61 punktów autofokusa. Canon 6D ma 11 punktów ostrości. Możesz skierować swój aparat tak, aby używał tylko jednego z tych punktów, aby ustawić punkt centralny lub ich grupę. Jeśli wybierzesz wszystkie punkty ogniskowania, Twój aparat wybierze punkt ogniskowania.

Są to główne tryby obszaru autofokusa. I tak, zgadłeś, różne aparaty nadają im różne nazwy.

1. Pojedynczy punkt lub ręczny punktowy AF
2. Dynamiczny obszar AF lub rozszerzenie punktu AF
3. Grupowy lub strefowy AF
4. Automatyczny
5. Oko

Tryb ogniskowania jednopunktowego

W trybie jednopunktowego AF wybierasz jeden z punktów autofokusa w całej scenie. Domyślnie jest to punkt środkowy. Zwykle jest to najdokładniejszy punkt i najwygodniejszy. Ale możesz wybrać jedną z pozostałych, a to będzie lokalizacja twojego punktu centralnego.

Jeśli podczas fotografowania wybrałeś środkowy punkt autofokusa, nadal możesz komponować ujęcia zgodnie z zasadą trójpodziału bez umieszczania obiektu na środku kadru. Używasz metody focus and recompose. Ustaw ostrość na obiekcie, ustawiając nad nim czerwoną kropkę punktu autofokusa i wciskając spust migawki do połowy. Mimo to, trzymając spust migawki wciśnięty do połowy, zmień kompozycję sceny, tak aby obiekt znalazł się w żądanym miejscu kadru. Uwaga nadal będzie skupiona na temacie. Wciśnij do końca spust migawki, aby zrobić zdjęcie.

Autofokus z obszarem dynamicznym

Wybierasz punkt ostrości, ale aparat aktywuje punkty ostrości wokół niego, więc jeśli obiekt się poruszy, również go wychwyci. Jest to dobre w przypadku fotografii akcji, ponieważ pomaga zachować dokładność punktu ogniskowania podczas śledzenia obiektu.

Niektóre aparaty oferują również śledzenie 3D lub inteligentne śledzenie i rozpoznawanie w tym trybie. Pomaga to w utrzymaniu ostrości na poruszających się obiektach.

Tryby ogniskowania grupowego lub strefowego AF

Jeśli fotografujesz grupę osób i chcesz, aby wszystkie ich twarze były ostre, dobrym wyborem jest wybór grupowego lub strefowego AF. W tym trybie obszaru autofokusa wybierasz kilka punktów ostrości, które są zgrupowane razem, aby działać jako punkt ogniskowania.

Automatyczny obszar AF

W tym trybie aparat decyduje, gdzie ustawić ostrość. Prawdopodobnie najlepiej tego unikać.

AF oczu i twarzy

Tryby obszaru autofokusa oczu i twarzy są zwykle spotykane w aparatach bezlusterkowych lub w lustrzankach cyfrowych w trybie LiveView. Robią prawie to, czego można się spodziewać: ustawiają ostrość na oczach fotografowanej osoby. To doskonały wybór, jeśli fotografujesz portrety, fotografujesz dziką przyrodę lub fotografujesz ulice.

Jakiego trybu autofokusa powinienem użyć?

Wybór odpowiedniego trybu autofokusa do fotografowanego obiektu może pomóc w uzyskaniu pożądanych zdjęć. Pamiętaj jednak, że ręczne ustawianie ostrości jest najlepsze w warunkach słabego oświetlenia, w astrofotografii i często w przypadku obiektów makro.

Ta tabela nie jest w żaden sposób ostateczna. To tylko sugestia, aby ci pomóc, ponieważ jest tak wiele możliwości. Nie zawsze te zalecenia okażą się przydatne, ale są to punkty wyjścia.

Wstecz przycisk ostrości

Kiedy używasz autofokusa, zwykle wciskasz spust migawki do połowy, aby umożliwić aparatowi znalezienie punktu ogniskowania. Jednak często można również użyć przycisku z tyłu aparatu, zwykle oznaczonego jako AF-On, aby ustawić ostrość. Jeśli twój aparat nie ma dedykowanego przycisku AF-On, zazwyczaj możesz skonfigurować go tak, aby działał w ten sposób w ustawieniach.

Wniosek

Możliwe kombinacje autofokusa mogą wydawać się przytłaczające. Zacznij od małego. Rozpocznij od wybrania pojedynczego zdjęcia lub ciągłego ustawiania ostrości, w zależności od tego, czy fotografowany obiekt jest nieruchomy, czy porusza się. Kiedy już się do nich przyzwyczaisz, wprowadź różne tryby ogniskowania obszarowego. Wkrótce uznasz to za naturalne i poznasz najlepsze kombinacje, które dają najlepsze zdjęcia w różnych sytuacjach.

Często zadawane pytania