Badanie genotypowania obejmujące dziesiątki tysięcy osób w Finlandii wykazało znaczne nakładanie się czynników genetycznych związanych z koszmarami sennymi i czynników związanych z lękiem, depresją, zespołem stresu pourazowego i neurotyzmem. Badanie wykazało również, że osoby cierpiące na bezsenność częściej doświadczały częstych koszmarów sennych. Badanie zostało opublikowane w Psychiatria translacyjna.

Koszmary to żywe i niepokojące sny, które zazwyczaj po przebudzeniu powodują uczucie strachu, niepokoju lub niepokoju. Najczęściej występują podczas fazy snu z szybkimi ruchami gałek ocznych (REM), kiedy ma miejsce większość snów. Koszmary mogą być wywoływane przez różne czynniki, w tym stres, lęk, brak snu i niektóre leki lub substancje. Ludzie w każdym wieku czasami miewają koszmary. Jednak częste i nawracające koszmary mogą być objawem problemów ze zdrowiem psychicznym.

Naukowcy uważają, że koszmary mogą być spowodowane strachem i negatywnymi doświadczeniami. Na przykład traumatyczne wydarzenia są wyraźnie kojarzone z koszmarami sennymi u weteranów wojskowych. Badania wykazały również, że osoby z poważnymi problemami ze snem, nadużywającymi alkoholu lub objawami psychicznymi są bardziej podatne na koszmary senne. Mimo to czynniki ryzyka koszmarów sennych nie są dobrze poznane.

Autorka badania Hanna M. Ollila i jej współpracownicy chcieli zbadać podstawowe mechanizmy biologiczne i epidemiologiczne wpływające na częstotliwość koszmarów sennych. Interesowało ich także odkrycie powiązań przyczynowych między koszmarami sennymi, snem i cechami psychiatrycznymi. Przeprowadzili badanie asocjacyjne obejmujące cały genom.

Badanie asocjacyjne całego genomu, w skrócie GWAS, to podejście badawcze polegające na skanowaniu markerów genetycznych w całych genomach wielu ludzi w celu znalezienia różnic genetycznych związanych z konkretną chorobą lub cechą. Metoda ta pozwala naukowcom zidentyfikować określone czynniki genetyczne, które mogą przyczyniać się do ryzyka rozwoju określonej choroby, poprzez porównanie sekwencji genetycznych osób z tą chorobą i bez niej.

Dane do tej analizy pochodziły od 45 255 uczestników zaangażowanych w kilka fińskich badań na dużą skalę, w tym Finrisk, fińskie badanie kohortowe bliźniaków, FinHealth i GeneRISK. W badaniach tych zebrano między innymi informacje na temat częstości występowania koszmarów sennych i szczegółowe informacje genetyczne na temat uczestników. Aby wyeliminować czynniki zakłócające, badacze wykluczyli z niektórych analiz osoby, które zgłaszały, że były pod wpływem alkoholu przynajmniej raz w miesiącu.

Wyniki wykazały, że odziedziczalność koszmarów sennych w oparciu o polimorfizmy pojedynczych nukleotydów (różnice między osobnikami w jednym punkcie sekwencji DNA) jest stosunkowo niewielka – tylko 5%. Dalsza analiza wykazała, że ​​czynniki genetyczne związane z częstymi koszmarami sennymi w znacznym stopniu pokrywają się z czynnikami związanymi z zespołem stresu pourazowego i szeregiem innych objawów zdrowia psychicznego.

Najsilniejsze powiązania dotyczyły neurotyczności, lęku i depresji. Jednak częste koszmary wykazały również nakładające się czynniki genetyczne związane z bezsennością, schizofrenią i uzależnieniem od alkoholu. Mendlowska analiza randomizacyjna – metoda stosowana do oceny związku przyczynowego między czynnikami ryzyka a wynikami zdrowotnymi – sugeruje, że bezsenność może być przyczynowym czynnikiem ryzyka koszmarów sennych, zwłaszcza gdy spożycie alkoholu jest kontrolowane.

„Odkrycia te pokazują dwa możliwe mechanizmy powiązania ryzyka genetycznego koszmarów sennych z bezsennością: albo bezpośredni mechanizm powiązany z problemami ze snem i negatywnym wpływem snów, albo efekt modulacyjny powiązany z częstotliwością, z jaką sny się pojawiają. przypomniał. Co więcej, duże spożycie alkoholu może modyfikować korelacje genetyczne między koszmarami sennymi a cechami psychiatrycznymi” – podsumowują autorzy badania.

„Biorąc pod uwagę istotne korelacje z cechami psychiatrycznymi, istotne byłoby zwiększenie świadomości na temat wpływu koszmarów sennych na zdrowie i chorobę oraz systematyczne gromadzenie informacji o koszmarach sennych, zwłaszcza w próbkach klinicznych, wraz z obserwacją podłużną, a następnie wdrożenie tych wyników w większych kohortach .”

Badanie rzuca światło na genetyczne podłoże koszmarów sennych. Ma jednak również ograniczenia, które należy wziąć pod uwagę. Warto zauważyć, że chociaż dane genetyczne pochodzą z genotypowania, dane na temat koszmarów sennych zebrano za pomocą samoopisów, zawierających tylko jedno pytanie, pozostawiając miejsce na stronniczość w raportowaniu, która mogła wpłynąć na ustalenia.

Autorami artykułu „Koszmary mają wspólne genetyczne czynniki ryzyka ze snem i cechami psychiatrycznymi” są Hanna M. Ollila, Nasa Sinnott-Armstrong, Katri Kantojärvi, Martin Broberg, Teemu Palviainen, Samuel Jones, Vili Ripatti, Anita Pandit, Robin Rong, Kati Kristiansson, Nils Sandman, Katja Valli, Christer Hublin, Samuli Ripatti, Elisabeth Widen, Jaakko Kaprio, Richa Saxena i Tiina Paunio.