Droga Amy: Niedawno odwiedziłem przyjaciół, którzy przeprowadzili się do innego stanu. Znam ich od ponad 20 lat.

Ta ostatnia wizyta była moją czwartą wizytą w ich nowym domu. Problem polega na tym, że moja przyjaciółka nie czuje się odpowiedzialna za jedzenie w swoim domu dla gości. To już drugi raz, kiedy odwiedziłem i odkryłem, że kupuję własne jedzenie.

Pierwszej nocy poszliśmy z nią do ich klubu na kolację, po czym poszliśmy do supermarketu, ponieważ moja przyjaciółka potrzebowała kilku rzeczy dla siebie.

Zdałem sobie sprawę, że jeśli chcę śniadanie lub kieliszek wina, muszę je kupić.

Staram się być hojnym i łatwym gościem, więc wzięłam rachunek w supermarkecie (tak, między innymi kupiłam nawet gumowe rękawiczki dla mojego przyjaciela!).

Przepraszam, że nie przeszukałem ich całej spiżarni, bo kiedy można by się spodziewać, że przed obiadem ktoś ją zaproponuje, ona nic nie zaproponowała. Znalazłem się w ich szafie w poszukiwaniu czegoś do jedzenia.

Moja przyjaciółka ma ciężką chorobę Leśniowskiego-Crohna, więc musi bardzo uważać na to, co je.

Jej mąż, który jest smakoszem, wydaje się wiedzieć lepiej, ale przez większość mojej ostatniej wizyty go tam nie było.

Jakie są realistyczne oczekiwania w tej sytuacji?

Kiedy mam gości, zapewniam!

Swoją opinię?

– Chcesz Nosha

Drogi Want to Nosh: Proszę, nie żałuj swojej gospodyni, że zapłaciłeś za gumowe rękawiczki.

Twój przyjaciel zaprasza cię na mieszkanie i prawdopodobnie trochę czasu na przyjaźń. Ugościła cię również na kolacji w swoim klubie (to jeden posiłek, który zapewniła).

Zauważyłem, że postawy i zachowania wobec dostarczania żywności mogą się radykalnie zmieniać wraz z wiekiem i są mniej przyzwyczajeni do częstych dokarmiania grup.

Twoja przyjaciółka, która ma poważną chorobę bezpośrednio związaną z jej własną dietą, prawdopodobnie przynosi własne jedzenie, kiedy/jeśli podróżuje. Twoje potrzeby żywieniowe powinny być na jej radarze, ale tak nie jest.

Idealnie byłoby, gdybyś po pierwszej takiej sytuacji przewidział swoją zrozumiałą potrzebę i – wraz z przemyślanym prezentem dla domowników – przyniósł do domu swoje ulubione artykuły spożywcze.

Po przyjęciu kolejnego zaproszenia możesz jej powiedzieć: „Idę po zakupy. Czy masz miejsce w lodówce? I czy mogę coś dla ciebie przynieść?

Droga Amy: Doceniam rozmowę w twojej kolumnie na temat pogrzebów.

Chociaż rozumiem, że te wydarzenia mogą być uzdrowieniem dla członków rodziny, mogą być również traumatyczne dla niektórych.

Wiele lat temu straciłem mojego partnera z powodu AIDS.

Pochodził z bardzo religijnej rodziny, która zawsze traktowała mnie życzliwie. Mój partner poprosił, aby jego rodzice mogli zająć się pogrzebem, ponieważ było to dla nich ważne, a ja się zgodziłem.

Przyleciałem do jego rodzinnego domu z moją matką i kilkoma naszymi wspólnymi przyjaciółmi i zostałem ciepło przyjęty przez rodzinę podczas oglądania i potraktowany jak pogrążony w żałobie wdowiec, którym byłem.

Jednak następnego dnia na pogrzebie oficer gadał i gadał o tym, jak mój partner pójdzie do piekła i pozostanie tam, dopóki jego matka nie odejdzie i nie „odkupi” go za jego grzeszne „wybory życiowe”, wraz z wieloma innymi uwagami o jego „stylu życia”.

Wielu naszych wspólnych znajomych wyszło.

Siedząc w pierwszych ławkach z mamą, po prostu siedziałem w szoku. Byłem przerażony i zdruzgotany, ale rodzina wydawała się po prostu to zaakceptować.

Od tamtej pory nie mogę być na pogrzebie. Po prostu nie mogę znieść.

– Wciąż boli

Dear Hurt: Moja teoria jest taka, że ​​żal i smutek na skalę globalną wywołane pandemią zainspirowały również wiele myśli i uczuć związanych z pogrzebami. I tak, wiele osób ma traumę z powodu wcześniejszych doświadczeń z pogrzebami, czasami sięgając wstecz do dzieciństwa.

Jestem autentycznie wstrząśnięty i przykro mi, że zniosłeś to szczególne okrucieństwo po śmierci partnera.

Droga Amy: „Old Fashioned” postanowiła nie pojawiać się na żadnych platformach społecznościowych, ale zastanawiała się, jak nadążyć za swoimi przyjaciółmi.

Nie mogłem uwierzyć, że zasugerowałeś, że powinna – tak – zaangażować się w media społecznościowe!

Jej życie było w porządku takie, jakie było; Po co jej doradzać, żeby zrobiła coś, czego nie chce?

– Zdenerwowany

Drogi Zdenerwowany: Jej życie nie było w porządku. Chciała pomocy w kontakcie z przyjaciółmi.

Jej przyjaciół można było znaleźć w mediach społecznościowych. Zasugerowałem, aby mogła je obserwować bez publikowania we własnym imieniu.

Możesz wysłać e-mail do Amy Dickinson na adres pytamy@amydickinson.com lub wyślij list do Ask Amy, PO Box 194, Freeville, NY 13068.