Daisy Ridley w „Młodej kobiecie i morzu”

Disneya

Gertrude Ederle kochała wodę. „Dla mnie morze jest jak człowiek – jak dziecko, które znam od dawna” – powiedziała kiedyś. „Nigdy nie czuję się samotny, kiedy jestem poza domem”.

Ta wygoda w połączeniu z zawziętym poczuciem determinacji sprawiła, że ​​młoda niemiecko-amerykańska pływaczka (w tej roli Daisy Ridley) przeciwstawiła się przeciwnościom losu i seksistowskim przeciwnikom. W 1926 roku Ederle przepłynął kanał La Manche w 14 godzin i 31 minut, pobijając poprzedni rekord świata, który należał do mężczyzny. Jej osiągnięcie pomogło zmienić postrzeganie kobiet w sporcie wyczynowym. Kiedy Ederle wróciła do Nowego Jorku, miasto uczciło ją paradą na skalę niespotykaną nigdy wcześniej (ani później). Wiwatowali jej powrót do domu i okrzyknęli ją Królową Fal.

Jak wszyscy pionierzy, historia Ederle rozpoczęła się od przeszkód i wrogości, z których wiele reżyser Joachim Rønning darzy odpowiednim szacunkiem w swoich filmach. Młoda kobieta i morze. Ten użyteczny film fabularny, którego scenariusz napisał Jeff Nathanson, na podstawie książki Glenna Stouta pod tym samym tytułem, śledzi inspirującą podróż Ederle od pływania po molo na Coney Island w dzieciństwie po decydującą konfrontację z falami kanału La Manche.

Rønninga, częstego reżysera Disneya, mającego na swoim koncie m.in Maleficent: Pani Zła I Piraci z Karaibów: Martwi nie opowiadają żadnych historii (wraz z Espenem Sandbergiem) mocno opiera się na podnoszących na duchu nutach filmu. Wznosząca się, pełna strun ścieżka dźwiękowa skomponowana przez Amelię Warner już na początku przejmuje rolę emocjonalnego nadzorcy, kalibrując nasz nastrój na triumf i tragedię.

Nie brakuje ujęć (DP Oscar Faura) przedstawiających Ridleya wpatrującego się w zbiorniki wodne z podziwem i surowością. Jej ramiona zaokrągliły się, gotowa w każdej chwili zanurkować. Chociaż te fragmenty są nieco przejmujące, większość emocjonalnej głębi jest podważana przez książkowy scenariusz Nathansona. Delikatne wątki dramatyczne i podteksty z życia Ederle, jak niedawny Netflix Niadzostać podporządkowanym Młoda kobieta i morzetępe podejście do opowiadania historii.

Od najmłodszych lat Trudy stawiała czoła przeciwnościom losu. Nathanson i Rønning sprawnie przechodzą przez jej wczesne życie. Pływaka poznajemy w 1914 roku jako przykute do łóżka dziecko walczące z odrą. Jej rodzice, martwiąc się, że może nie przeżyć, przygotowują się na utratę córki. Ale Trudy daje radę i gdy tylko wyzdrowieje, jej matka, Gertruda (Jeanette Hain) zleca swojemu ojcu Henry’emu (Kim Bodnia) nauczenie młodej Trudy pływania. Pragnienie Gertrudy ma swoje źródło w fatalnym wypadku, w którym zginął statek pełen kobiet, ponieważ nie mogły one dopłynąć do brzegu. Ponieważ Trudy miała odrę, nie wolno jej przebywać na basenach publicznych. Uczy się pływać na molo na Coney Island, co ustanawia jej więź i komfort na wzburzonych wodach.

Akcja w Młoda kobieta i morze właściwie zaczyna się, gdy Gertrude zapisuje Trudy i jej siostrę Meg (Tilda Cobham-Hervey) na konkurencyjne lekcje pływania, gdy tylko kobiety mają na to pozwolenie. Najważniejszym wątkiem filmu Rønninga jest instrumentalna rola, jaką matka Trudy odegrała w jej życiu. Oboje mają podobny rodzaj determinacji i żadne z nich nie chce przyjąć odmowy.

Trudy nie poddaje się, gdy Charlotte Epstein (Sian Clifford), trenerka pływania kobiet, która współpracuje z Eppy, początkowo nie pozwala jej ćwiczyć z innymi dziewczynami. Zamiast tego prosi o szansę i ostatecznie zostaje najlepszą pływaczką w drużynie.

Ridley radzi sobie jako Trudy. Odgrywa niezdarność i introwersję bohatera w sposób, który przypomina bohaterkę Czasami myślę o śmierci. Aktorka przekonująco prezentuje się także fizycznie, zarówno w wodzie (z pomocą kilku dubletów), jak i na lądzie.

Wyróżnienia wkrótce zaczną napływać. Trudy wygrywa konkursy lokalne i ogólnopolskie. W końcu zostaje zaproszona do amerykańskiej drużyny olimpijskiej kobiet i startuje w Paryżu. Te doświadczenia wyostrzają jej własne wizje siebie. Trudy pielęgnuje marzenie o przepłynięciu kanału La Manche, a jej siostra Meg spełnia oczekiwania swoich czasów. Przestaje pływać, zgadza się na zaaranżowane małżeństwo i rozpoczyna pracę w rodzinnym sklepie mięsnym.

Ridleya i Cobhama-Herveya łączy naturalna chemia, która wzmacnia dynamikę rodzeństwa, która staje się sercem Młoda kobieta i morze. Obie aktorki dają świetne kreacje i maksymalnie wykorzystują czas, jaki ich bohaterowie spędzają na ekranie. Szczególnie urocze momenty to moment, w którym siostry spiskują, aby pozbyć się kwaśnej randki Trudy, a później Meg pomaga Trudy w jej planach przepłynięcia kanału La Manche.

Akcja filmu utrzymuje stałe tempo, ale naprawdę przyspiesza, gdy Trudy wyrusza w swoją rekordową podróż. Jej pierwszą próbę pokonania trudnej przestrzeni udaremniają zazdrosny trener (Jabez Wolffe) i seksistowski prezes związku lekkoatletycznego (Glenn Fleshler). Trudy znajduje partnera w Billu Burgessie (Stephen Graham), ekscentrycznym mężczyźnie, któremu udało się przeprawić przez kanał La Manche. Gdy Ridley pojawia się na ekranie z Grahamem, pojawia się iskra. Ich wspólne chwile wyjaśniają różne warstwy osobowości Trudy, zwłaszcza tę część, która przyjmuje wyzwania.

Te sceny należą do nielicznych, kiedy Młoda kobieta i morze pokonuje swoją drewnianą narrację. Przepracowany scenariusz nie pozbawia filmu wszystkich jego zalet – jest tu mnóstwo podnoszących na duchu i inspiracji dla większości widzów – ale skłania do zastanowienia się nad wersją tego projektu, która ucieleśniała płynność, którą Ederle czuła w wodzie.