Koncepcja, że ​​dal jest bogatym źródłem białka dla wegetarian, była przedmiotem dyskusji od lat. Aby jednak wyjaśnić sprawę, eksperci mówią o tym, że to ukochane jedzenie, spożywane w niemal każdym zakątku kraju, może nie być głównym źródłem białka.

Aby zrozumieć, dlaczego dal nie jest źródłem białka, przyjrzyjmy się, co stanowi główne źródło białka i dlaczego jest ono ważne.

Czytaj więcej

Białka są niezbędnymi składnikami organizmu ludzkiego, pełniącymi różnorodne role krytyczne dla ogólnego stanu zdrowia. Składają się z aminokwasów, które spełniają takie zadania, jak struktura komórkowa, stanowią podstawę komórek, tkanek i narządów, ułatwiają transport składników odżywczych, tlenu i produktów przemiany materii, regulują ekspresję genów, utrzymują równowagę pH i służą jako źródło energii podczas specyficzne warunki metaboliczne. Nazywa się je elementami budulcowymi życia.

Biorąc pod uwagę ich wielostronną rolę, zbilansowana dieta zawierająca wystarczającą ilość białka ma kluczowe znaczenie dla utrzymania tych podstawowych funkcji biologicznych.

Grupa żywności, aby została zaliczona do białek, musi zawierać 9 aminokwasów w odpowiednich proporcjach. Chociaż organizm potrzebuje 20 aminokwasów do wszystkich niezbędnych funkcji, 11 z nich powstaje w organizmie, a pozostałe 9 należy uzupełnić poprzez spożycie. Te 9 niezbędnych aminokwasów jest potrzebnych do codziennego funkcjonowania organizmu.

Dietetyk Sangeetha Aiyer mówi IndiaToday. W tym dalu (w tym wszelkiego rodzaju soczewicy i roślin strączkowych) nie można sklasyfikować jako podstawowego źródła białka, ponieważ zawiera więcej węglowodanów niż białek. Dlatego nie wszystkie 9 aminokwasów są potrzebne organizmowi.

„Jeśli rozłożysz makroelementy dalu (białko, węglowodany i tłuszcze), odkryjesz, że największą zawartością makroelementów są węglowodany, następnie błonnik, a na końcu trochę białka” – mówi Sangeetha Aiyer.

Nie oznacza to, że dal nie zawiera białka, po prostu nie jest jego głównym źródłem. Jest źródłem węglowodanów złożonych.

W porównaniu z warzywami i zbożami dietetyczka Suvarna Sawant ze szpitala superspecjalistycznego Nanavati Max twierdzi, że soczewica i rośliny strączkowe spożywane z różnych źródeł, takich jak mleko i produkty mleczne oraz soja, mają wyższą zawartość białka.

„Dzienne zapotrzebowanie na białko jest różne dla każdej osoby i zależy od takich czynników, jak styl życia, ćwiczenia, wzrost i waga. Zbilansowana dieta jest kluczem do zaspokojenia zapotrzebowania na białko, ale często jest to pomijane ze względu na popularność modnych diet” – mówi Doktor Sawant.

Sangeetha Aiyer dodaje, że należy spożywać różnorodne rośliny strączkowe i warzywa, aby zapewnić sobie mikroelementy, ale „nie należy ulegać błędnemu mniemaniu, że dalie i rośliny strączkowe są źródłami wysokiej zawartości białka. Tak nie jest”.

Aiyer argumentuje, że według wskaźnika Digestible Indispensable Amino Acid Score (DIAAS) żywność pochodzenia zwierzęcego ma najwyższą biodostępność białek. Biodostępność białka odnosi się do tego, jak dobrze organizm wykorzystuje określony rodzaj białka.

Białko uważa się za wysoce biodostępne, jeśli jest łatwe do strawienia, wchłonięcia i przekształcenia w inne białka.

Powód, dla którego białko roślinne, takie jak dal, nie ma wysokiej biodostępności, zależy od obecności składników przeciwdziałających składnikom odżywczym, takich jak fityniany, garbniki i saponiny.

Chociaż wielu ekspertów twierdzi, że łączenie dalu z innymi produktami spożywczymi może zaspokoić zapotrzebowanie organizmu na aminokwasy, według Aiyera nie przekłada się to na praktyczność.

„Jeśli połączysz moong dal z ryżem, w moong dal, który zawiera ryż, brakuje dwóch niezbędnych kwasów. Ilość moong dal i ryżu, aby uzyskać wymagane aminokwasy i zostać wchłonięte przez organizm, będzie wynosić od 25 do 40% w nadmiarze” – stwierdziła Sangeetha Aiyer.

Ale taka ilość dal moong i ryżu może zawierać 100 kalorii. „Jeśli dostarczasz określoną ilość kalorii z białka, zapominasz, że otrzymujesz trzy razy więcej kalorii z węglowodanów. Każde 100 gramów gotowanego dal zawiera 8-15 gramów białka i od 15 do 30 gramów węglowodanów” – dodał Aiyer.

Dostarczenie nawet 15 gramów białka z określonego dalu oznaczałoby posiadanie jego dużej ilości, co mogłoby zaspokoić profil aminokwasowy, ale nie byłoby efektywne w spożyciu.

„Jedzenie takiej ilości soczewicy może powodować problemy trawienne” – stwierdziła Aiyer.

Czy więc wegetarianie muszą jeść więcej dalu, aby uzyskać większe spożycie białka?

„Tak, wegetarianie mogą spożywać więcej dalu, aby pokryć spożycie białka u niewegetarian. Muszą jednak łączyć dal z innymi produktami bogatymi w białko, takimi jak tofu, tempeh, orzechy i nasiona, aby zwiększyć spożycie białka” – powiedział dietetyk Nupuur Patil.

Jednakże pojawiającą się wadą są niedobory żywieniowe. Chociaż białko roślinne może w pewnym stopniu zaspokoić zapotrzebowanie na białko, większość wegetarian może cierpieć na niedobory witamin B12, D, żelaza, cynku i kwasów tłuszczowych omega-3.

Jakie są możliwości wegetarian, aby uzyskać dzienną zawartość białka?

„Trzeba być otwartym na nabiał. Do swojej diety należy włączyć twaróg zawieszany, zielony jogurt, dobrej jakości sery, takie jak feta, mozzarella i paneer” – stwierdziła Sangeetha Aiyer.

Spróbuj dodać do swojej diety sfermentowaną soję, taką jak tofu lub tempeh.

Innym sposobem, twierdzi Sangeetha Aiyer, jest zaspokojenie Twoich potrzeb poprzez spożycie białka serwatkowego.

„Uważaj, że białko serwatkowe jest suplementem wytwarzanym z mleka. Istnieje związek białka serwatkowego lub innego rodzaju białka w proszku z kulturystyką. Krąży na ten temat wiele nieporozumień. Jeśli jednak jesteś uczulony na białko serwatkowe wybierz produkt sojowy” – powiedział Aiyer.

Dostroić