Aktorka Kara Young stała w otoczeniu wielbicieli w David Geffen Hall w Lincoln Center około pierwszej w nocy w poniedziałek rano, witając chmarę życzliwych osób po zdobyciu swojej pierwszej nagrody Tony dla głównej aktorki w komedii „Purlie Victorious”. Jej starszy brat kręcił się w pobliżu i od czasu do czasu rozkładał tren jej limonkowej szyfonowej sukienki.

Branden Jacobs-Jenkins, 39-letni dramaturg, który napisał najlepszą wznowioną sztukę wieczoru, palący dramat rodzinny „Appropriate” – i inny zdobywca nagrody Tony po raz pierwszy – był następny w kolejce, aby komplementować panią Young i jej suknię z projektanta Bibhu Mohapatry.

„To kultowy wygląd Tony’ego na zawsze” – powiedział aktorce Jacobs-Jenkins. „Kiedy będziemy mieli jakieś 70 lat, pokażą ci to”.

To był przebłysk nocy, kiedy dla wielu zdobywców nagrody Tony wszystko wydawało się możliwe. Cała ósemka wyróżnionych aktorów, biorących udział w sztukach i musicalach, zdobyła w niedzielę swoje pierwsze w historii nagrody Tony – niektórzy za swoją pierwszą główną rolę na Broadwayu lub pierwszą nominację, inni po czterdziestu latach pracy w teatrze.

„Jest wielu ludzi podobnych do mnie” – powiedziała Kecia Lewis, laureatka po raz pierwszy za rolę nauczyciela gry na fortepianie w musicalu o dojrzewaniu „Hell’s Kitchen” opartym na życiu i muzyce Alicii Keys . Na przyjęciu opisała tych, którzy „pracowali i robili, co w ich mocy, kochając to, co robią, wiedząc, że są w tym całkiem dobrzy, ale czując się niezauważeni”. (Pani Lewis zadebiutowała na Broadwayu 40 lat temu, mając 18 lat, w musicalu „Dreamgirls”).

Setki nominowanych i uczestników wypełniły cztery piętra after-party około godziny 23:00 w David Geffen Hall, który znajduje się po drugiej stronie placu od teatru Davida H. Kocha w Lincoln Center, gdzie odbyła się ceremonia.

Shaina Taub i Justin Peck ściskali swoje nowo wybite trofea – pani Taub z dwoma, zarówno za książkę, jak i partyturę do wspieranego przez Hillary Clinton „Suffs”, a pan Peck z nagrodą za choreografię za taneczny „Illinoise”. Elle Fanning z „Appropriate” dogoniła swoją obsadę; Jessica Lange, Shoshana Bean i Steven Skybell, wszyscy nominowani tego wieczoru do nagrody aktorskiej, zatrzymali się na zewnątrz w pobliżu baru z widokiem na plac.

„Nic nigdy nie była bardziej podekscytowana” – powiedziała Sarah Paulson, która zdobyła nagrodę dla najlepszej aktorki w sztuce za rolę starszej siostry chcącej chronić dziedzictwo ojca w filmie „Właściwe”. Rozpoczęła karierę w teatrze, a teraz, gdy wróciła na scenę, dodała: „Po prostu czuję, że nie chcę robić nic innego. Pewnie będziecie mieli mnie dość.

Wkrótce znalazła jednego z ostatnich wegetariańskich burgerów w imprezowym barze Shake Shack.

Pani Paulson, pani Young, Will Brill ze spektaklu muzycznego „Stereophonic” i Jeremy Strong z klasyka Ibsena „Wróg ludu” zgarnęli do domu trofea aktorskie za swoje przedstawienia. Nagrody aktorskie za role w musicalach zostały podzielone pomiędzy wykonawców z „Hell’s Kitchen” i przeboju Stephena Sondheima „Merrily We Roll Along”, będącego najlepszym muzycznym odrodzeniem wieczoru.

Do 1:30 wielu nominowanych opuściło oficjalne after-party i przybyło do hotelu Carlyle na Upper East Side, gdzie publicysta teatralny Rick Miramontez wydawał z producentem swoją słynną wieczorną imprezę dla kilkuset gości Johna Gore’a.

„To miejsce jest takie wspaniałe” – powiedziała Amber Iman, nominowana za rolę modelki Rafaeli w „Łempickiej”, wspinając się po schodach do baru w cekinowym topie typu bandeau i długiej zielonej spódnicy.

Kelnerzy w białych fartuchach nieśli tace z koktajlami z krewetek, sliderami, frytkami i szampanem, a imprezowicze ustawiali się w pary w rogach.

Jim Parsons i Celia Keenan-Bolger, oboje nominowani za role nastoletniego rodzeństwa w dramacie rodzinnym Pauli Vogel „Mother Play”, skuleni na bankiecie. Jesse Tyler Ferguson, który wręczył Tony’emu rolę aktorską w sztuce pana Brilla ze „Stereophonic”, podszedł, aby ich przywitać.

W pobliżu znajdował się 24-letni Ali Louis Bourzgui, który w tym sezonie zadebiutował na Broadwayu jako tytułowa postać w „The Who’s Tommy”, Pete’u Townshendie i rockowo-operowym przemienionym w musical Desa McAnuffa. Właśnie wziął udział w swojej pierwszej rozdaniu nagród Tony, gdzie wraz z obsadą musicalu wykonał „Pinball Wizard” z panem Townshendem z The Who, który napisał muzykę i był współautorem książki do musicalu.

„To było jedno z najbardziej ekscytujących doświadczeń w moim życiu” – powiedział pan Bourzgui, szeroko otwierając oczy.

Wkrótce producent teatralny Jordan Roth przybył w czystej czarnej sukni w kwiaty i pasującej koronie, a Eddie Redmayne w smokingu z detalami przypominającymi pelerynę pobiegł na górę do baru. Camille A. Brown, nominowana w kategorii najlepsza choreografia do „Hell’s Kitchen”, próbowała przecisnąć się do salonu, trzymając w górze swoją pierzastą suknię bez ramiączek w kolorze kości słoniowej.

Dylan Mulvaney, influencer, przywitał się z panem Brillem, który właśnie zdobył swoją pierwszą nagrodę Tony za rolę basisty Rega w „Stereophonic”.

„Byłaś dziś fantastyczna” – powiedziała pani Mulvaney, która miała na sobie długą białą suknię z piórami.

„To fajnie, że nam pozwolili, że ustąpili” – powiedział pan Brill. (Producenci nagród Tony początkowo odmówili obsadzie „Stereophonic”, spektaklu z muzyką na żywo, możliwości wystąpienia w programie telewizyjnym, zanim w zeszłym tygodniu zmienili plan.)

W miarę upływu wieczoru do hotelowego baru w dalszym ciągu napływali uczestnicy ceremonii, w towarzystwie Alexa Edelmana, komika i świeżego zdobywcy specjalnej nagrody Tony; Ashley Park, aktorka teatralna znana na ekranie z roli w „Emily w Paryżu”; Panie Townshend; Pani Paulson; oraz Ariana DeBose, która była gospodarzem ceremonii trzeci rok z rzędu, dołączyły do ​​tłumu.

„Dziękuję, dziękuję, dziękuję” – powiedziała pani DeBose, która wkrótce nie była w stanie poruszyć się więcej niż kilka cali, unikając tłumów wielbicieli.

Tuż po trzeciej w nocy Jonathan Groff, który zdobył swoją pierwszą nagrodę Tony dla najlepszego aktora pierwszoplanowego w musicalu za „Merrily We Roll Along”, udał się do baru i poprowadził wykonanie standardu Sondheima z serialu „Old Friends”.

Jego współpracownik Daniel Radcliffe i długoletnia dziewczyna pana Radcliffe’a, aktorka Erin Darke, ze swojego miejsca na bankiecie obserwowali, jak witają życzliwych osób. (Pan Radcliffe właśnie zdobył swoją pierwszą nagrodę Tony za utwór „Merrily” za rolę kompozytora Charleya Kringasa.)

Następnie pianista Billy Stritch rozpoczął od porywających akordów „New York, New York” – utworu Johna Kandera i Freda Ebba, który rozsławił Frank Sinatra. Wkrótce cała sala, w tym Eva Noblezada („Wielki Gatsby”) i Andrew R. Butler („Stereophonic”), zaczęła śpiewać hymn dla marzycieli o miastach.

„Zacznij rozpowszechniać tę wiadomość, dzisiaj wychodzę…”

Pan Groff tańczył przy fortepianie, z każdą zwrotką coraz głośniej, aż nadszedł czas na finał.

„Jeśli uda mi się tam dotrzeć, uda mi się wszędzie. / To zależy od ciebie, Nowy Jorku, Neeeeeew Yorku”.