W zeszłym roku The Daily Beast opublikował artykuł zatytułowany „Odrodzenie komiksów romantycznych jest prawdziwe!” w nawiązaniu do ogłoszenia, że ​​Richard Gere, Diane Keaton, Susan Sarandon i inni będą tworzyć razem historię miłosną. Ten film, Może to zrobię, już przybył. Po obejrzeniu filmu nalegam, abyśmy odwołali ten nagłówek – nawet jeśli odrodzenie komedii romantycznej istnieje, nie ma to nic wspólnego z tym cholernym filmem.

Można by pomyśleć, że dzięki połączeniu wielkich gwiazd, takich jak Gere, Keaton, Sarandon, Emma Roberts, William H. Macy i Luke Bracey, film nawet nie musi być dobry. Czy nie może przetrwać dzięki samej mocy gwiazd? Nie. Absolutnie nie. Widzieliśmy, jak to się stało z Bilet do raju, zeszłoroczna katastrofa kolejowa z Julią Roberts i George’em Clooneyem jako dwojgiem rozwiedzionych rodziców kłócących się na weselu ich córki. Bez względu na to, jak efektowne mogą być twoje gwiazdy, nic nie może zrekompensować okropnego, nieśmiesznego scenariusza pozbawionego wszelkiego romansu.

Jedyna rzecz, która Bilet do raju jednak miał zamiar to zrobić, było to, jak magnetyczni byli Roberts i Clooney. Może to zrobię nie ma do zaoferowania ani grama chemii.

Dwie pary starszych par — Howard (Gere) i Grace (Keaton) oraz Monica (Sarandon) i Sam (Macy) — zmęczyły się sobą. Szukają więc towarzystwa u nowych kochanków. Skrętem jest jednak to, że robią zamianę małżonków; Howard sypia z Moniką, podczas gdy Sam i Grace łączy bardziej emocjonalna więź. Przypadkowo te dwie pary są również rodzicami po połowie innej pary: Michelle (Roberts) i Allena (Bracey), którzy walczą o zdefiniowanie swojej przyszłości.

Ale film zajmuje wieczność, aby zdefiniować te relacje (Howard i Grace są rodzicami Michelle, Monica i Sam są rodzicami Allena, rodzice zmienili partnerów – na wypadek, gdybyś nie mógł nadążyć), pomimo szalonego założenia, które powinno zostać wyjaśnione, gdy tylko możliwy. To wielkie rodzinne uwikłanie nie jest zwrotem akcji; nie ma „CO?” moment, bo zwiastun już to zepsuł. Zamiast wprowadzać zwariowaną fabułę zamiany w pierwszym akcie, Może to zrobię pierwsze 30 minut spędza na przedzieraniu się przez egzystencjalizm i romantyczny lęk starych ludzi. Ach, czyż komedie romantyczne nie są zachwycające?

Częścią uroku komedii romantycznej jest eskapizm – odrzucając wszelki cynizm, komedie romantyczne przeważają jako promienie ślepej nadziei. Może to zrobię ma szansę dać nadzieję swojej młodej parze, granej przez dwóch aktorów, którzy mieli tak wspaniałą chemię w oryginalnej komedii romantycznej Netflix wakacje. Jednak w tym nowym filmie są pozbawieni wszelkiej osobowości. Kiedy spotykamy Michelle i Allena na weselu, Michelle ma nadzieję złapać bukiet ślubny, aby zostać kolejną panną młodą. Aby temu zapobiec, Allen skacze przed kwiatami, wybijając je z uścisku Michelle.

To jedyne dwie cechy, które otrzymujemy dla tej dwójki: Michelle ma nadzieję poślubić Allena; Allen uważa, że ​​małżeństwo to wyrok śmierci dla związku. Resztę filmu spędzają na kłótniach o swoje sprzeczne poglądy, dopóki nie mogą już dłużej dyskutować, dzwoniąc do rodziców po radę. I pamiętajmy, że ci rodzice nie mają pojęcia o pozostaniu zaangażowanym w związek. Wszyscy ze sobą sypiają!

Tak więc rodzice Allena przybywają do domu Michelle. Sarandon ma na sobie biały płaszcz z bufiastymi piankami zamiast rękawów, a Keaton podciąga do żeber spodnie khaki z wysokim stanem. Oglądanie Keatona w kuchni w stylu Nancy Meyers zawsze jest zabawne, ale obserwowanie, jak radośnie skacze dla Jezusa w potarganej flaneli, nie jest filmem zapewniającym komfort, którego wszyscy oczekujemy od aktorki. Może to zrobię tworzy karykatury swoich czterech głównych aktorów – Keatona, zgranej babci, Gere’a, uprzejmego playboya, Sarandona, olśniewającej divy i Macy, smutnej dziwki – czego można się spodziewać po przedstawieniu teatralnym w gimnazjum Sen nocy letniejnigdy nominowanych do Oscara.

W rzeczywistości nic się nie dzieje Może to zrobię. Chociaż nie zawsze jest to umniejszający czynnik w filmach, nie jest to tak naprawdę to, czego oczekuje się od komedii romantycznej, w której tęsknota rozgrywa się podczas kolacji, mycie rąk w muzeach lub trzej ojcowie odwiedzają grecką wyspę, aby spotkać się z dawno zaginioną córką. Zamiast tego Allen i Michelle kłócą się w łóżku o małżeństwo, kłótnia, w której najbardziej szokującym odkryciem jest to, że Michelle nosi grube skórzane buty na jej łóżku! To tak, jakby ChatGPT wygenerował tę „ludzką” komedię romantyczną za pośrednictwem sztucznej inteligencji, szkicując gwiazdorską obsadę z dialogami wymiotującymi słowami odgrywającymi rolę przemyślanych rozmów o życiu.

Można usprawiedliwić zły film. Ale kiedy zły film marnuje jedne z najlepszych talentów w grze, jest to całkowicie nie do obrony. Może to zrobię sprawił, że skrzywiłem się na widok bezczelności Diane Keaton, zbrodni, za którą grozi najwyższa kara. Nie opłaca się też żaden ciężki cynizm filmu, co skutkuje pesymistycznymi śmieciami połączonymi z bezsensownym zakończeniem. Oszczędź sobie bólu serca i zamiast tego obejrzyj film Nancy Meyers.