Wtedy wydawało się to dobrym pomysłem…

4 stycznia 2024 r. Stany Zjednoczone zamordowały Mushtaqa Jawada Kazima al-Jawariego, dowódcę powiązanej z Iranem irackiej milicji. W komunikacie prasowym Pentagonu nazwano milicję „grupą terrorystyczną” i stwierdzono, że strajk miał miejsce w „samoobronie”. Ale zapomniał wspomnieć, że milicja była także częścią Ludowych Sił Mobilizacyjnych (PMF), organu rządu irackiego podlegającego Ministerstwu Obrony.

Premier Iraku Mohammed Shia al-Sudani skrytykował zabójstwo i zapowiedział, że przedstawiciele Iraku i USA wkrótce spotkają się, aby omówić wyjazd wojsk amerykańskich z Iraku, stwierdzając, że uzasadnienia istnienia koalicji „skończyły się”.

W 2020 roku parlament Iraku przyjął uchwałę żądającą wydalenia żołnierzy amerykańskich po zabiciu przez USA dowódcy irańskiej siły Quds Qasem Soleimani i przywódcy PMF Abu Mahdiego al-Muhandisa.

Czy w 2024 r. Sudani spełnią to żądanie?

Śmierć Jawariego następuje zaledwie kilka tygodni po izraelskim kontrataku na siły Hamasu w Strefie Gazy. Region jest wściekły z powodu traktowania przez Izrael palestyńskich cywilów; zabójstwo irackiego urzędnika w Bagdadzie niewątpliwie pogorszy stosunki między Bagdadem a Waszyngtonem w czasie, gdy Stany Zjednoczone są zajęte w Gazie i na Morzu Czerwonym.

Od października 2023 r. bazy USA w Iraku i Syrii zostały zaatakowane ponad 100 razy. Odwet Amerykanów jest w miarę sprawiedliwy, ale zabicie wyższego rangą dowódcy irackiego w pobliżu rocznicy zabójstw Soleimaniego i Muhandisa jest nadużyciem zawodowym, ponieważ wygląda na to, że zabójstwo został zatwierdzony bez obawy o konsekwencje (choć niektórzy mogą pomyśleć, że było to sprytne ostrzeżenie dla innych).

Pentagon nie przedstawił żadnego uzasadnienia zabójstwa w postaci „tykającej bomby” i wykrzyczałby to z dachów, gdyby istniało. Pentagon zabił Jawariego, bo mógł. Powiązane: Wzrost napięcia w Rogu Afryki

Działanie Ameryki zwiększy presję wewnątrz rządu Iraku, ponieważ musi on uporać się z powszechnym oburzeniem w związku ze zniszczeniem Strefy Gazy przez Izrael i afrontem dla jego suwerenności przez zabójstwo Jawariego.

Czy zatem Amerykanie w końcu opuszczą Irak?

Jeśli obie strony w końcu nawiążą rozmowę, Amerykanie najprawdopodobniej będą zwlekać i zwlekać, a następnie zagrozić Bagdadowi, zwiększając ograniczenia dotyczące irackich rezerw walutowych utrzymywanych przez Rezerwę Federalną USA. Irakijczycy mogą to przeforsować i zażądać publicznie ogłoszonego harmonogramu, choć Waszyngton będzie chciał zachować szczegóły w tajemnicy ze względu na „bezpieczeństwo operacyjne” (tj. aby uniknąć kpin z ewakuacji z filmów TikTok).

Ewakuacja Iraku zagrozi wsparciem dla wojsk amerykańskich w Syrii, które według Pentagonu są tam, aby zapewnić „trwałą porażkę” Islamskiego Państwa Iraku i Syrii (ISIS). W rzeczywistości, po pokonaniu ISIS w 2019 r., żołnierze naprawdę są tam, aby pewnego dnia wesprzeć zamach stanu przeciwko rządowi Bashara al-Assada w Damaszku i zapewnić bezpieczeństwo wydobycia ropy, gazu ziemnego i pszenicy z północno-wschodniej Syrii. Amerykańska grabież bogactwa Syrii – co bolszewicy nazywali „wywłaszczeniem” – wspomina gen. Smedley Butler: „Byłem oszustem; gangsterem kapitalizmu”.

Dziękuję za twoją służbę, rzeczywiście.

Jeśli Amerykanie odmówią wyjazdu, Irakijczycy nie będą mogli wiele zrobić, aby ich zmusić, poza oświadczeniem, że siły amerykańskie przebywają w kraju nielegalnie i że nie ma ono obowiązku ich ochrony przez państwo-gospodarza. Milicja zaatakuje amerykańskie bazy, ale prawdziwym zagrożeniem mogą być patriotyczni iraccy kierowcy ciężarówek, którzy odmówią dostarczania żywności, wody i paliwa do amerykańskich placówek. Jeśli Stany Zjednoczone spróbują uzupełnić zaopatrzenie drogą powietrzną, Bagdad może zamknąć przestrzeń powietrzną dla obcych samolotów wojskowych. Kurdowie mogą próbować współpracować z USA, ponieważ na lotnisku w Irbilu znajduje się amerykańska placówka, ale zmusiło ich to do wcześniejszego zamknięcia przestrzeni powietrznej i tak się stanie ponownie.

Jeśli linia zaopatrzenia do baz USA w Iraku zostanie odcięta, obecność USA w Syrii będzie zagrożona; zadowoli to Damaszek, Teheran i Bagdad, ponieważ tamtejsze wojska amerykańskie są przyczyną lokalnej niestabilności, a nie środkiem zapobiegawczym. Waszyngton będzie narzekał na zwiększone wpływy Iranu w regionie, ale to inwazja na Irak pod przewodnictwem USA w 2003 roku dała Irak Iranowi na tacy.

Powściągliwość Stanów Zjednoczonych utrzymałaby Jawariego przy życiu i być może pozwoliłaby żołnierzom pozostać w kraju nieco dłużej, ale jego zabicie prawdopodobnie wzmocni Sudani, ponieważ będzie on twierdził, że był irackim przywódcą, który przegonił Amerykanów. Nie okaże przy tym żadnej wdzięczności.

Usunięcie wojsk z Iraku nie pozwoli zaoszczędzić dużo pieniędzy, ale zmniejszy napięcia, ponieważ stanowią one uzasadnienie dla amerykańskiej interwencji, gdy nieuchronnie wywołają one ogień. Miejmy nadzieję, że marzenie Waszyngtonu o zamachu stanu w Damaszku zniknie; zamach stanu wymagałby interwencji Rosji, Turcji, Iranu i sił islamistycznych, co zwiększyłoby wówczas presję na klienta Waszyngtonu, Izrael.

Minęło 20 lat, odkąd Ameryka zakłóciła region, atakując Irak w oparciu o kłamstwa: że Irak posiada broń masowego rażenia i że Irak współpracuje z Al-Kaidą. Ameryka jest nadal szanowana w regionie za swoje liczne osiągnięcia, mimo że niesie ze sobą przemoc i chaos – ale w tym przypadku jej brak może sprawić, że lokalne serca zaczną rosnąć w uczuciach.

Autor: James Durso dla Oilprice.com

Więcej najpopularniejszych lektur z Oilprice.com: