Ekspert od Dzikiego Zachodu analizuje historię Clinta Eastwooda Dobry, zły i brzydki kończąca strzelaninę, podkreślająca „największy mit” Dzikiego Zachodu. Sergio Leone zmienił filmy westernowe na zawsze swoją trylogią „Człowiek bez imienia”, zwieńczoną arcydziełem z 1967 roku, w którym Eastwood wcielił się w rolę rewolwerowca na tropie ukrytego złota. W filmie pełnym kultowych momentów, żaden nie jest bardziej znany niż kulminacyjna strzelanina na cmentarzu, w której Eastwood, Lee Van Cleef i Eli Wallach stają naprzeciw siebie, przy dźwiękach niezapomnianej ścieżki dźwiękowej Ennio Morricone.

Ta scena strzelaniny może być rzeczywiście jedną z najlepszych w historii kina, ale nie jest w żaden sposób oparta na faktach historycznych, przynajmniej według jednego eksperta. W artykule dla WtajemniczonyHistoryk Dzikiego Zachodu Michael Grauer analizuje teorię Leone’a Dobry, zły i brzydkioskarżając go o utrwalanie wielkiego mitu, że na Zachodzie szaleją uzbrojeni ludzie, którzy wdają się w szybkie strzelaniny z nierealistycznie celnymi rewolwerami, dając samemu filmowi cztery na dziesięć punktów za dokładność. Sprawdź jego uwagi poniżej (około :36 klipu):

Największy mit o Zachodzie jest taki, że każdy był rewolwerowcem. To kupa bzdur. … Okres, który ludzie zazwyczaj rozumieją jako Dziki Zachód, to głównie druga połowa XIX wieku. Jedynymi ludźmi noszącymi broń palną byli przestępcy i żołnierze, a także stróże prawa. W każdym miasteczku kowbojskim noszenie broni palnej w mieście było nielegalne. Tak, na Zachodzie była broń palna, ale nie taka, jaką widać w filmach westernowych.

Więc cały ten pomysł szybkiego wyciągania broni to po prostu bzdura. Rewolwer był jeszcze czymś nowym. Był w użyciu od lat 30. XIX wieku, ale jest notorycznie niedokładny i [the gunmen are] stojąc tak daleko od siebie, że prawdopodobnie opróżniliby każdy ze swoich cylindrów, aby oddać jeden dobry strzał. A jeśli chodzi o szybkie dobywanie, są udokumentowane przypadki, w których Doc Holiday szybko dobywał i nigdy nie trafił w nic. Tak więc brak precyzji w szybkim dobywaniu jest jedną z rzeczy, która nigdy nie wychodzi w filmach i telewizji.

Filmy Leone’a uczyniły Dziki Zachód bardziej mitycznym niż kiedykolwiek wcześniej, i to było celowe

Dziki Zachód był w trakcie mitologizowania przez takich ludzi jak Buffalo Bill jeszcze przed pojawieniem się filmów, ale gdy pojawiło się kino, mitologizacja weszła na najwyższe obroty. Dzięki reżyserom takim jak John Ford, amerykański film przedstawił wysoce romantyzowaną wizję własnej historii, która uczyniła bohaterów takimi jak John Wayne, jednocześnie przekazując głęboko problematyczną wizję rdzennych mieszkańców i ich zmagań.

W latach 60. XX wieku w Ameryce westerny zaczęły tracić na popularności, ale w Europie gatunek ten wciąż cieszył się nieukrywaną czcią, a reżyserzy tacy jak Leone zaczęli na swój sposób interpretować mity Zachodu i tworzyć „spaghetti” westerny. Dobry, zły i brzydki był rzeczywiście celowo mitycznym poglądem na Zachód, który traktował zachodnie tropy jako święte. Leone nie był zainteresowany realizmem, gdy wymyślił swoją strzelaninę z udziałem trzech osób w kulminacyjnym momencie filmu, ale wykorzystał swój geniusz filmowy, by stworzyć najbardziej pamiętną strzelaninę wszech czasów.

Nawet jeśli ekspert taki jak Grauer nie docenia braku realizmu wykazywanego przez Dobry, zły i brzydkitrudno zaprzeczyć sile filmu, i chociaż nie jest prawdą, że rewolwerowcy przemierzali Dziki Zachód, nieustannie tocząc szybkie pojedynki z bronią w ręku, mit rewolwerowca jest nadal silny i do dziś wywiera wpływ na twórców filmowych.

Źródło: Insider

Dobry, zły i brzydki

The Good, the Bad and the Ugly to spaghetti western w reżyserii Sergio Leone, z muzyką Ennio Morricone i z udziałem Clinta Eastwooda, Lee Van Cleefa i Eliego Wallacha jako trzech rewolwerowców, którzy rywalizują o zapas złota Konfederatów podczas wojny secesyjnej. Film z 1966 roku jest uważany za jeden z najlepszych westernów wszech czasów.

Dyrektor

Sergio Leone

Data wydania

29 grudnia 1967

Studio(a)

Zjednoczeni Artyści

Dystrybutor(zy)

Zjednoczeni Artyści

Pisarze

Luciano Vincenzoni, Furio Scarpelli, Agenore Incrocci, Sergio Leone

Rzucać

Aldo Giuffrè, Eli Wallach, Clint Eastwood, Lee Van Cleef, Luigi Pistilli

Czas wykonania

178 minut

Budżet

1,2 miliona dolarów

Zwiększać