Dlaczego kryzys klimatyczny jest zagrożeniem dla zdrowia publicznego
Obraz źródłowy: Phila Maddocksa/Shutterstock
Po burzliwym okresie naznaczonym blokadami, stratami i bezprecedensowymi zakłóceniami społeczność globalna znalazła pocieszenie w oświadczeniu Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), że COVID-19 nie stanowi już zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym (PHEIC). Jednak temu wytchnieniu towarzyszy trwała rzeczywistość: koniec jednego kryzysu nie oznacza końca wyzwań stojących przed zdrowiem ludzkim. Jak trafnie zauważył Dyrektor Generalny WHO: „W obliczu nakładających się i zbiegających się kryzysów, pandemie nie są jedynym zagrożeniem, przed którym stoimy”. Jednym z takich zagrożeń jest zmiana klimatu, mająca poważne konsekwencje dla zdrowia.
Niezaprzeczalny i nieodłączny związek między zdrowiem ludzi i planety podkreśla pilną potrzebę zajęcia się zmianami klimatycznymi jako palącym problemem zdrowia publicznego. W miarę jak zmiany klimatyczne zbliżają się do krytycznych punktów krytycznych, ich wpływ na zdrowie ludzkie staje się coraz bardziej widoczny. Nie jest zatem zaskoczeniem, że WHO formalnie uznała zmiany klimatyczne za „największe pojedyncze zagrożenie dla zdrowia w XXI w.ul wiek’. To uznanie pobudziło ogólnoświatowe wezwania do sklasyfikowania zmiany klimatu jako zagrożenia zdrowia publicznego, co odbiło się echem w różnych sektorach i regionach.
Niezaprzeczalny i nieodłączny związek między zdrowiem ludzi i planety podkreśla pilną potrzebę zajęcia się zmianami klimatycznymi jako palącym problemem zdrowia publicznego.
Czy zmianę klimatu można prawnie sklasyfikować jako zagrożenie zdrowia publicznego? W artykule przeanalizowano konieczność uznania zmiany klimatu za zagrożenie publiczne, podkreślając jej głęboki wpływ na zdrowie ludzkie oraz wyzwania związane z klasyfikacją w ramach Międzynarodowych przepisów zdrowotnych (IHR). Bada punkty przecięcia globalnego zarządzania zdrowiem i pilności działań klimatycznych.
PHEIC i międzynarodowe przepisy zdrowotne
Znaczenie PHEIC polega na jego roli jako najwyższego ostrzeżenia wydanego przez WHO w związku z kryzysem zdrowotnym. Jej deklaracja, regulowana przez IHR, nakazuje natychmiastowe działanie, zmuszając państwa do priorytetowego traktowania skoordynowanych reakcji na kryzysy zdrowotne o globalnych konsekwencjach. Daleko wykraczającym poza zwykły sygnał wzywający do uwagi, jest to normatywny imperatyw, aby państwa rozwinęły swoje podstawowe zdolności do radzenia sobie z sytuacją nadzwyczajną.
Ogłoszenie PHEIC powołuje się na zobowiązania państwa do dotrzymania odpowiedzialności i odpowiedzialności za wykrywanie kryzysów zdrowotnych i zarządzanie nimi, do czego niektórzy uczeni porównują erga omnes obowiązki. Zgodnie z IHR państwa mają obowiązek wzmacniać swoje krajowe systemy opieki zdrowotnej i powiadamiać WHO o takich zagrożeniach w sposób określony przepisami.
Ponadto deklaracja PHEIC podkreśla konieczność zarządzania i skoordynowanych reakcji na kryzysy związane ze zdrowiem środowiskowym, kładąc nacisk na globalną współpracę w celu wzmocnienia bezpieczeństwa zdrowotnego na całym świecie. Współpraca ta ułatwia mobilizację zasobów, gromadzenie wsparcia politycznego i finansowego dla wysiłków w zakresie reagowania oraz usprawnianie finansowania wysiłków badawczo-rozwojowych.
Deklaracja PHEIC podkreśla konieczność zarządzania i skoordynowanych reakcji na kryzysy związane ze zdrowiem środowiskowym, kładąc nacisk na globalną współpracę w celu wzmocnienia bezpieczeństwa zdrowotnego na całym świecie.
Innym kluczowym aspektem uznania kryzysu zdrowotnego za PHEIC jest zdolność WHO do koordynowania globalnej reakcji poprzez wydawanie tymczasowych zaleceń na mocy art. 49 IHR. Zalecenia te wydane wraz z deklaracjami PHEIC oznaczają zharmonizowane podejście do zarządzania zagrożeniami dla zdrowia na granicach, mające na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się chorób, przy jednoczesnym minimalizowaniu zakłóceń w ruchu międzynarodowym oraz wpływaniu na politykę handlową i podróżniczą. Takie deklaracje ostrzegają społeczność międzynarodową o pojawiających się lub eskalujących kryzysach zdrowotnych, podkreślając znaczenie skoordynowanych globalnych reakcji w celu ograniczenia ryzyka pandemii. W związku z tym deklaracja PHEIC służy jako proaktywny instrument ostrzegający społeczność międzynarodową o pojawiających się lub eskalujących kryzysach zdrowotnych i podkreślający znaczenie skoordynowanych globalnych reakcji.
Niedociągnięcia prawne w zakresie zmian klimatycznych jako PHEIC
Zmiana klimatu, uznawana na całym świecie za swój głęboki wpływ na zdrowie publiczne, stanowi złożone wyzwanie przy jej klasyfikacji jako PHEIC. Pomimo wyraźnych konsekwencji zmian klimatycznych dla zdrowia ludzkiego, które wymagają rozważenia, zawiłości prawne stanowią przeszkody w formalnym uznaniu tego podmiotu za PHEIC.
Największym wyzwaniem jest dostosowanie zmian klimatycznych do rygorystycznej definicji „PHEIC”. Według IHR PHEIC oznacza nadzwyczajne zdarzenie, które zgodnie z niniejszymi Przepisami zostało stwierdzone: (i) stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego innych państw w wyniku międzynarodowego rozprzestrzeniania się choroby oraz (ii) potencjalnie wymagać skoordynowanej reakcji międzynarodowej . „Zdarzenie” definiuje się jako „przejaw choroby lub zdarzenie, które zwiększa ryzyko wystąpienia choroby”, a „choroba” obejmuje każdą chorobę lub stan chorobowy, niezależnie od jego pochodzenia, który stwarza lub może spowodować znaczną szkodę dla ludzi . Jednakże, chociaż zmiany klimatyczne są niezaprzeczalnym zjawiskiem, nie pasują one ściśle do tej definicji. Zamiast tego ramy reagowania kryzysowego WHO charakteryzują zmianę klimatu jako „czynnik ryzyka” mogący katalizować sytuacje kryzysowe dla zdrowia, a nie stanowić sytuację nadzwyczajną samą w sobie. Niemniej jednak uczeni utrzymują, że zmiana klimatu, biorąc pod uwagę jej zdolność do zwiększania zachorowalności i śmiertelności wśród ludzi, sama w sobie stanowi wydarzenie totalizujące.
Ramy reagowania kryzysowego WHO charakteryzują zmianę klimatu jako „czynnik ryzyka”, który może katalizować sytuacje kryzysowe dla zdrowia, a nie stanowi sam w sobie sytuacji nadzwyczajnej.
Koncepcja „ryzyka dla zdrowia publicznego” stanowi również zagadkowe wyzwanie w zarządzaniu epidemiami zdrowotnymi. Nieuchwytność koncepcji ryzyka, szczególnie w kontekście zmian klimatycznych, rodzi pytania dotyczące niejasności co do zakresu, wielkości lub bezpośredniości ryzyka, które pozostaje nieokreślone. Chociaż komitety ds. sytuacji nadzwyczajnych zazwyczaj określają ryzyko indywidualnie dla każdego przypadku, przypisywanie ryzyka do wieloaspektowego problemu, takiego jak zmiana klimatu, może powodować złożoność w rozwiązywaniu kwestii związku przyczynowego. Co więcej, czasowe aspekty zmiany klimatu również wprowadzają dodatkowe komplikacje. Ponieważ zmiana klimatu może objawiać się krótkotrwałymi zdarzeniami ekstremalnymi (takimi jak fale upałów, powodzie i cyklony) oraz zdarzeniami o powolnym początku (takimi jak podnoszenie się poziomu mórz i zakwaszenie oceanów), ta zmienność dodaje kolejne warstwy zawiłości do oceny zmiany klimatu jako PHEIC .
Ocena zmiany klimatu w ramach PHEIC jest skomplikowana ze względu na błędy proceduralne, które komplikują proces oceny. Ustalenie, czy zmiana klimatyczna uzasadnia wyznaczenie PHEIC, obejmuje porównanie znaczenia wydarzenia z potencjalnymi zakłóceniami, jakie może ono spowodować w handlu międzynarodowym. Jednakże przykłady historyczne pokazują, że pomimo poważnych konsekwencji zdrowotnych katastrof na dużą skalę, ze względu na to nie zostały one sklasyfikowane jako PHEIC. Zróżnicowane przejawy zmiany klimatu w różnych regionach, z których każdy ma różne skutki społeczno-gospodarcze, stwarzają możliwość, że interesy gospodarcze i handlowe mogą przyćmić kwestie zdrowotne w procesie decyzyjnym.
Co więcej, jeśli chodzi o kwestie techniczne proceduralne, nie można przewidzieć uznania zmiany klimatu za PHEIC ze względu na niespójności w ocenie oczywistych katastrof zdrowotnych. Uczeni argumentowali, że należy zachować większą spójność w uzasadnieniach określających, które kryteria uznano za spełnione i w jaki sposób wymagania zostały spełnione.
Ustalenie, czy zmiana klimatyczna uzasadnia wyznaczenie PHEIC, obejmuje porównanie znaczenia wydarzenia z potencjalnymi zakłóceniami, jakie może ono spowodować w handlu międzynarodowym.
Dlaczego w ogóle należy to traktować jako zagrożenie zdrowia publicznego?
Pomimo ograniczeń nałożonych przez prawo międzynarodowe, niezwykle istotne jest uznanie zmian klimatycznych za istotny problem zdrowia publicznego. Twierdzenie to jest poparte przekonującymi dowodami naukowymi wykazującymi skomplikowany związek między zdrowiem planety a zdrowiem jej mieszkańców. Nauka wyraźnie pokazuje, że zmiany klimatyczne zwielokrotniają zagrożenia, a ludzie płacą cenę za swoje zdrowie. Rok 2019 Odliczanie Lancetu W raporcie podkreślono ścisłe powiązania między pogarszającym się stanem zdrowia a zmianami klimatycznymi. W szóstym raporcie oceniającym Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu również postawiono ultimatum „teraz albo nigdy”, stwierdzając, że zagrożenia klimatyczne pojawiają się szybciej i staną się poważniejsze wcześniej, niż oczekiwano, co utrudnia adaptację w miarę nasilenia się globalnego ocieplenia.
Tym, co odróżnia zmianę klimatu od innych czynników powodujących sytuacje kryzysowe dla zdrowia, jest złożoność skutków zmiany klimatu. Ocieplający się świat otwiera śluzy dla nowych sposobów zachorowania. Oczekuje się, że trwający „klimatyczny kryzys zdrowotny” w nadchodzących latach w dalszym ciągu przyczyni się do wzrostu zachorowalności i śmiertelności na świecie oraz cierpień społecznych i gospodarczych. Szacunki przewidują, że do 2050 r. zmiany klimatyczne spowodują dodatkowe 14,5 miliona zgonów.
Zmiana klimatu zagraża również zdrowiu publicznemu, podważając dziesięciolecia postępu w opiece zdrowotnej. Jaskrawym przykładem jest to, jak zmiany klimatyczne mogą szybko rozprzestrzeniać choroby zakaźne. Badania wskazują, że zmiana klimatu może potencjalnie zmienić globalny wirom ssaków, torując drogę efektom odzwierzęcym, które mogą prowadzić do nowych ognisk, a nawet przyszłych pandemii. Przewiduje się, że stanie się on wiodącym czynnikiem ryzyka pojawienia się chorób na wyższym szczeblu łańcucha dostaw, przewyższającym takie kwestie, jak wylesianie, handel dziką fauną i florą oraz rolnictwo przemysłowe. Co gorsza, zmiany klimatyczne mogą zaostrzyć wystąpienie przyszłych pandemii. Jeśli nie zajmiemy się tym problemem, istnieje ryzyko przedwczesnego ogłoszenia zwycięstwa nad globalnymi wysiłkami na rzecz zdrowia.
Nauka wyraźnie pokazuje, że zmiany klimatyczne zwielokrotniają zagrożenia, a ludzie płacą cenę za swoje zdrowie. Rok 2019 Odliczanie Lancetu W raporcie podkreślono ścisłe powiązania między pogarszającym się stanem zdrowia a zmianami klimatycznymi.
Co więcej, ogłoszenie zmiany klimatu jako stanu nadzwyczajnego w zakresie zdrowia publicznego może pobudzić proaktywne reakcje i wypełnić lukę między retoryką a działaniem. Pomimo coraz większej liczby dowodów na jej skutki dla zdrowia, w międzynarodowych negocjacjach klimatycznych utrzymuje się inercja polityczna i niezgoda. WHO może pobudzić wolę polityczną poprzez oficjalne uznanie zmian klimatycznych za zagrożenie dla zdrowia. Taka deklaracja mogłaby wzmocnić wysiłki na rzecz łagodzenia zagrożeń dla zdrowia związanych z klimatem i zmusić narody do priorytetowego traktowania działań klimatycznych w swoich programach politycznych. Ponadto rzuca światło na niedociągnięcia obecnych ram dotyczących zmiany klimatu i zachęca do przyjęcia skuteczniejszych strategii radzenia sobie z kryzysem.
Mówiąc najprościej, konieczne jest uznanie zmiany klimatu za zagrożenie dla zdrowia publicznego ze względu na jej głębokie konsekwencje dla zdrowia i dobrostanu ludzi. Uznając pilność tej kwestii i mobilizując działania na skalę światową, decydenci mogą złagodzić niekorzystne skutki zmian klimatycznych dla zdrowia i chronić zdrowie obecnych i przyszłych pokoleń. Niezajęcie się tymi zagrożeniami zaostrza istniejące kryzysy zdrowotne i podważa globalne wysiłki na rzecz promowania zdrowia publicznego i dobrostanu.
Nishant Sirohi jest członkiem Law & Society w Transitions Research
Lianne D’Souza jest asystentem naukowym w programie społeczeństwa niskoemisyjnego, Transitions Research
Poglądy wyrażone powyżej są własnością autora(ów). Badania i analizy ORF są teraz dostępne na Telegramie! Kliknij tutaj, aby uzyskać dostęp do wybranych przez nas treści — blogów, długich formularzy i wywiadów.
