Kijów, Ukraina – Dla analityków, jeśli Moskwie uda się zdobyć Soledar, maleńkie miasteczko wydobywające sól na zniszczonym wojną południowym wschodzie Ukrainy, „zwycięstwo” będzie niewiele więcej niż nagrodą pocieszenia za nieudane wysiłki militarne Rosji.

Jednak dla Kremla i promoskiewskich separatystów zdobycie przedwojennego miasta liczącego blisko 10 tys. mieszkańców byłoby przełomowym triumfem.

A Jewgienijowi Prigożynowi, szefowi rosyjskiej Grupy Wagnera, prywatnej armii, Soledar oferuje dostęp do bogactw mineralnych, zapas broni palnej i wyższe miejsce w hierarchii Kremla.

Prigożyn jest znany jako „kucharz” prezydenta Rosji Władimira Putina po tym, jak wzbogacił się dzięki rządowym kontraktom na karmienie żołnierzy, dzieci w wieku szkolnym i gości na państwowych bankietach.

Od miesięcy próbuje przejąć pobliskie miasto Bachmut – ważny węzeł logistyczny, którego przejęcie pozwoliłoby siłom rosyjskim i separatystycznym posunąć się w głąb południowo-wschodniej Ukrainy.

Pomimo niezliczonych ataków, ostrzałów i doniesień o utracie tysięcy żołnierzy, w tym bojowników rekrutowanych z rosyjskich więzień, świeżo zmobilizowanych rezerwistów i przymusowo wcielonych mężczyzn z obszarów ukraińskich kontrolowanych przez separatystów, Grupie Wagnera nie udało się zdecydowanie zająć Bachmuta.

To niepowodzenie jest szczególnie upokarzające po kilkumiesięcznej serii rosyjskich porażek i odwrotów we wschodniej i południowej Ukrainie, które uwypukliły to, co niektórzy obserwatorzy postrzegają jako zdezorganizowane, źle skoordynowane i słabo zmotywowane siły rosyjskie.

Moskwa potrzebuje więc zwycięstwa – jeśli nie strategicznego, to przynajmniej takiego, o którym będzie można trąbić w kontrolowanych przez Kreml sieciach telewizyjnych i zgłosić je Putinowi.

„Istnieje propagandowy punkt widzenia – jeśli Bakhmut [can’t be taken]to muszą przynajmniej coś pokazać, bo Prigożyn obiecał to Putinowi” – ​​powiedział Al Jazeerze generał broni Ihor Romanenko, były zastępca szefa Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Ukrainy.

O „okrążeniu” Soledaru doniesiono późno we wtorek i przedstawiono je jako czyn dokonany wyłącznie przez armię Wagnera.

„Chciałbym jeszcze raz podkreślić, że żadne inne jednostki wojskowe oprócz myśliwców Wagnera [took] udział w szturmie na Soledar” – powiedział Prigożyn finansowanej przez Kreml agencji prasowej RIA Novosti.

Jego służba prasowa opublikowała następnie zdjęcia rzekomo zrobione w kopalniach soli pod Soledarem.

Wojsko Ukrainy zaprzeczyło jego twierdzeniom.

Przejęcie Soledara „nie jest prawdą”, powiedział Al Jazeera rzecznik Serhij Czerewatyi. „Poczekaj na szczegółowy raport sił zbrojnych.

Służba prasowa ukraińskiego Ministerstwa Obrony poinformowała, że ​​zdjęcia zostały faktycznie zrobione we Włodzimierziwce, kontrolowanym przez separatystów mieście we wschodnim obwodzie donieckim.

A słowa Prigożyna o wyłącznej roli jego armii zostały nawet zakwestionowane przez rosyjskie Ministerstwo Obrony, które poinformowało w środę, że jego spadochroniarze „zablokowali” południe i północ Soledaru i toczą walki w centrum miasta.

Kreml zaapelował o ostrożność.

„Nie spieszmy się. Poczekajmy na oficjalne komunikaty” – powiedział rzecznik Kremla Dmitrij Pieskow, opisując „pozytywną dynamikę postępów” w Soledarze.

Tymczasem przywódca separatystów uznał „przejęcie” Soledara za krok w kierunku uzyskania pełnej kontroli nad Donieckiem, którego część od 2014 roku jest okupowana przez promoskiewskich rebeliantów.

„To przełomowy moment” – powiedział Denis Pushilin w telewizji NTV. „Przygotowujemy moment, na który czekaliśmy, wyzwolenie Donieckiej Republiki Ludowej”.

Dla innych prokremlowskich Rosjan Soledar oznacza druzgocącą utratę siły roboczej przez Ukraińców i osobistą porażkę głównodowodzącego Kijowa Walerija Załużnego.

„Załużny i tak nigdy nie liczył strat, ale tutaj przeszedł samego siebie, prowadząc tysiące żołnierzy na śmierć lub do niewoli” – napisał w środę w Telegramie Herman Kulikovsky, popularny rosyjski analityk wojskowy.

„Właściwie wojska Wagnera nie tylko zniszczyły znaczną część sił ukraińskich, które próbowały utrzymać Soledar, ale także odwróciły uwagę części sił, rezerw i – co najważniejsze – uwagi Sztabu Generalnego Ukrainy od innych linii frontu” – powiedział. napisał.

„Jeśli nie ma Soledara, nie ma Ukrainy” – powiedział w Telegramie prokremlowski publicysta Zachar Prilepin.

Miasto jest z pewnością kluczem do przejęcia Bachmuta.

Ale to, co jest pod nim i wokół niego, również wyjaśnia, dlaczego Prigożyn Wagnera tak desperacko pragnie kontrolować miasto i zmonopolizować jego przejęcie w oczach Kremla.

Kopalnie soli pod Soledar zawierają główną zdobycz wojskową, ogromne magazyny broni palnej z czasów II wojny światowej.

Sól pochłania wodę i zapobiega rdzewieniu, a Moskwa zaczęła zapełniać kopalnie nazistowskimi trofeami i setkami tysięcy radzieckiej broni strzeleckiej pod koniec lat pięćdziesiątych, jak twierdzi Nikołaj Mitrochin, historyk z niemieckiego Uniwersytetu w Bremie.

„Dlatego wiosną 2014 roku ukraińskie wojsko wysłało tam batalion sił specjalnych i broniło min przed Donieckiem [separatist] milicje tłoczą się u bram” – powiedział Al Jazeera.

Powiedział, że magazyn mógł nie zostać całkowicie ewakuowany, ponieważ winda nie może wynieść na powierzchnię więcej niż tuzina skrzyń jednocześnie.

Równie cenna może być sól Soledara.

Miasto, którego nazwa oznacza „dar soli”, kiedyś dostarczało do 40 procent soli jadalnej Związku Radzieckiego.

Przed wojną dostarczała około 90 procent soli na całą Ukrainę, a działania wojenne wokół miasta spowodowały skok cen.

Okolice miasta są również bogate w alabaster, cenną glinę ceramiczną i węgiel.

A Prigożyn znany jest z interesów biznesowych, które wykraczają daleko poza utrzymywanie prywatnej armii.

Uważa się, że jego bojownicy ostrzyli zęby w Syrii, pomagając prezydentowi Baszarowi Assadowi odzyskać większość rozdartego wojną kraju.

Następnie Evro Polis, firma kontrolowana przez Prigożyna, podpisała umowę dotyczącą zagospodarowania syryjskich pól naftowych i gazowych oraz odbudowy infrastruktury energetycznej, zgodnie z doniesieniami rosyjskich i zachodnich mediów.

Według francuskiej grupy badawczej All Eyes on Wagner, niektóre jednostki Wagnera przeniosły się do zniszczonej wojną Republiki Środkowoafrykańskiej i pomogły Prigożynowi przejąć kontrolę nad lukratywnym handlem „krwawymi diamentami”.

Poza Soledarem południowo-wschodni region Donbasu jest skarbnicą minerałów, zakładów metalurgicznych i chemicznych Ukrainy.

„Donbas jest bogaty w surowce, a jego kompleks przemysłowy również mógłby zostać wykorzystany” – powiedział Al Jazeera Aleksiej Kuszcz, analityk z Kijowa.

„Myślę, że w grę wchodzi o wiele cenniejsza nagroda – miejsce w rosyjskiej hierarchii politycznej” – powiedział Kuszcz, odnosząc się do ambicji Prigożyna, by zyskać większe wpływy na Kremlu.