Neon

UWAGA SPOILER: W artykule znajdują się spoilery dotyczące filmu „Longlegs”, który jest obecnie wyświetlany w kinach.

Kiedy projektant dźwięku i montażysta „Longlegs”, Eugenio Battaglia, po raz pierwszy rozmawiał z reżyserem Osgoodem Perkinsem o projekcie dźwięku w filmie, powiedział, że Perkins powiedział mu, że chciałby, aby dźwięk brzmiał „rock 'n’ rollowo”.

„Biorąc pod uwagę klimat rock and rolla lat 70., jaki chciał uzyskać, i ze względu na satanistyczny aspekt filmu, pomyślałem, że całkiem fajnie byłoby dodać do dźwięku jakiś rodzaj podprogowego przekazu” – mówi Battaglia Różnorodność. „[Os] „Chciałem, żeby dało się odczuć, że coś jest projektowane do naszych umysłów, ponieważ to właśnie zasadniczo dzieje się z głównym bohaterem”.

Battaglia mówi, że wiedział dokładnie, czego potrzebuje. Natychmiast chwycił mikrofon ambisoniczny 360, typ mikrofonu typowo używanego w audio i wideo ASMR, i zaczął pocierać go ręcznikiem i szeptać do niego, aby stworzyć dziwną kombinację między hipnozą a przerażaniem.

„Robiłem wiele szeptanych rzeczy” – mówi Battaglia, opowiadając o swoim procesie nagrywania. „Jak rzeczy podprogowe. Czasami nawet dodawałem zabawne rzeczy, takie jak „Dajcie nam dobrą recenzję na Rotten Tomatoes!” lub po prostu udawałem samego Longlegsa, a potem to odwracałem… Mam nadzieję, że jeśli odwrócisz cały film, znajdziesz kilka z tych zabawnych szczegółów”.

„Longlegs” opowiada historię agentki FBI Lee Harker (Maika Monroe), która próbuje dopaść tytułowego zabójcę (Nicolas Cage), który w jakiś sposób morduje rodziny, nie zostawiając po sobie śladu w pobliżu miejsca zbrodni. Odkrywa mnóstwo dowodów, ostatecznie odkrywając, że ma osobiste powiązanie z Longlegsem: odwiedził ją w domu w pobliżu jej urodzin, tak jak zrobił to dla każdej ze swoich ofiar.

Lee jest głęboko związany z zabójcą przez cały film, wykazując nawet oznaki zdolności psychicznych, takie jak wizje czerwonych węży. Battaglia mówi, że brzęczał metalowymi kulami, aby towarzyszyły wizjom, mając nadzieję, że będzie to brzmiało bardziej jak projektor.

Battaglia mówi, że nadał dźwiękowi charakterystyczny charakter przez cały film, zmieniając poziom dźwięku, aby widzowie mogli poczuć się, jakby byli na miejscu Harkera.

„Chciałam, żeby tło było dość ciche, ale reszta dźwięków głośna, żeby można było usłyszeć każdy krok wokół niej lub muzykę graną przez sąsiadów, albo coś w tym stylu” — mówi Battaglia. „Mam wrażenie, że ten relaksujący ton po prostu daje poczucie oczekiwania na coś w rodzaju: »O, coś zaraz się wydarzy«. Potem trwaliśmy trochę za długo, ludzie tracili czujność, a potem uderzałeś ich wysokim dźwiękiem i to całkowicie cię zaskakiwało”.

Longlegs wielokrotnie w filmie powtarza, że ​​obsługuje „mężczyznę na dole”, do którego Battaglia nawiązywał podczas nagrywania ścieżki dźwiękowej.

„Po prostu nagrałem siebie wchodzącego i schodzącego po schodach” – mówi Battaglia o dźwięku bicia serca w filmie. „Następnie po prostu nałożyłem na to ciężkie uderzenia, odwróciłem i zrobiłem masę rzeczy. Chciałem, żeby brzmiało to jak surowy, rockowy album z lat 70., pełen szeptów i małych eksperymentalnych rzeczy”.

Jeśli chodzi o pierwszą scenę filmu, w której Longlegs odwiedza Lee jako dziecko, Battaglia mówi, że przed zobaczeniem części twarzy mordercy panowała całkowita cisza. Dodanie krótkich orkiestrowych wybuchów wyszło od Perkinsa, który chciał pobawić się pomysłem włączenia dźwięków wcześniej, aby zmylić publiczność.

Scena zaczyna się cicho, mówi Battaglia, widzowie słyszą tylko odgłos jej kroków i kurtki. Ale gdy Longlegs szepcze swój charakterystyczny „kukuł”, od razu pojawia się poczucie niebezpieczeństwa.

„Muzyka staje się po prostu tak okropna, a efekty wizualne są tak szalone” – mówi Battaglia. „Nie było tam zbyt wiele techniki poza porzuceniem wszystkiego i dodaniem super cichych szeptów, co również pasuje do klimatu podświadomych rzeczy. Myślenie, że coś usłyszałeś, po prostu wprowadza cię w bezbronny trans”.

Kiedy Longlegs odjeżdża ze sklepu z filmami fotograficznymi po nękaniu młodej dziewczyny, przerażająco krzyczy i brzmi niemal nieludzko. Podobnie widzowie słyszą inny nieludzki ton w retrospekcji, kiedy seryjny morderca śpiewa Ruth (matce Harkera, granej przez Alicię Witt) po tym, jak znajduje go na swoim podwórku.

Battaglia twierdzi, że gitara elektryczna pomogła mu uzyskać ten nienaturalny wrzask.

„Pomyślałem, że fajnie byłoby, gdyby miał tę demoniczną pomoc, aby osiągnąć inny poziom tonu” – mówi Battaglia. „Zasadniczo po prostu wcisnąłem tam gitarę i nastroiłem ją dokładnie tak samo, jak [Nicolas Cage’s] głos. To był superłatwy trik, ale na końcu nie brzmi jak gitara. Brzmi po prostu tak, jakby był całkowicie opętany.”

Gdy Harker kontynuuje badania nad zabójcą, odkrywa, że ​​przez cały czas miał wspólnika: jej własną matkę. Ruth przebierała się za zakonnicę, brała opętaną lalkę, którą wykonał Longlegs, dawała ją rodzinie jako „prezent od kościoła”, a następnie oglądała, jak rodzina morduje się nawzajem w transie. Każda z lalek miała w głowie kulę, prawdopodobnie nasączoną szatańskimi szeptami Longlegs.

W kulminacyjnym momencie Lee w końcu łączy fakty – Longlegs nie działa sama i musi mieć wspólnika. Longlegs każe Lee porozmawiać z jej matką, Ruth. Lee jedzie do domu swojej matki, aby odkryć prawdę: była tajną partnerką Longlegs przez cały czas.

Kiedy Harker przechadzała się po domu, przygotowując się do konfrontacji z mamą, Battaglia odtwarzała odgłosy kroków i skrzypień nieco głośniej niż przez resztę filmu, aby zbudować niepokój.

„Po prostu umieściłem to bicie serca, gdy wchodzę i schodzę po schodach i szepczę, aby pokazać, że jest blisko odkrycia, skąd to się bierze” – powiedział Battaglia. „Czerpałem wiele inspiracji z „Władcy Pierścieni”, ponieważ gdy Oko Saurona wzywało kogoś, było wiele super fajnych szeptów, które sprawiały, że czułeś się, jakby ktoś rzucił na ciebie czar”.