Nic tak dobrze nie podsumowuje szalonego myślenia w Chelsea, jak transfer, którego początkowo nie chcieli zdobyć, zdobywając tytuł Gracza Roku.

Niezwykły awans Cole’a Palmera na Stamford Bridge był jednym z niewielu wydarzeń, które Mauricio Pochettino może z dumą wspominać, gdy menedżer rozważa swój kolejny krok w piłce nożnej po wtorkowym odejściu z The Blues za obopólną zgodą.

Reputacja Pochettino w zakresie rozwijania młodych zawodników była jednym z powodów, dla których otrzymał tę pracę zeszłego lata, a postępy Palmera przekroczyły wszelkie oczekiwania, kończąc sezon z 22 golami i 11 asystami w 34 meczach Premier League, ustępując jedynie Erlingowi Haalandowi w wyścigu o tytuł mistrzowski. Złoty but.

– Transmisja na ESPN+: LaLiga, Bundesliga, więcej (USA)

Jednak źródła poinformowały ESPN, że Palmer nie był uwzględniony w planach transferowych Chelsea aż do ostatnich kilku dni letniego okienka, po tym, jak dwie inne umowy nie poszły w parze. The Blues próbowali uruchomić klauzulę odstępnego Michaela Olise’a w wysokości 35 milionów funtów w Crystal Palace, wierząc, że można to zrobić jednostronnie. W rzeczywistości warunki oznaczały, że obóz gracza musiał poinformować Palace o jego chęci opuszczenia klubu i zaaranżować zwolnienie z istniejącej umowy. Wśród zamieszania Palace zgodził się na nowy kontrakt z Olise na lepszych warunkach i pozostał w Selhurst Park. Źródła podają, że Chelsea również zabiegała o transfer Mohammeda Kudusa z Ajaksu, ale West Ham United był już na tyle zaawansowany w negocjacjach, że 28 sierpnia był w stanie sfinalizować transfer za 38 milionów funtów.

Na tym etapie spór Palmera z menadżerem City Pepem Guardiolą w sprawie tego, gdzie powinien grać w piłkę nożną – Palmer chciał wyjść na wypożyczenie, aby wspomóc swój rozwój, Guardiola wolał, aby pozostał w składzie lub przeprowadził się na stałe – stał się znany w piłkarskim środowisku kręgi wewnętrzne. Źródła poinformowały ESPN, że Brighton & Hove Albion rozmawiało z Palmerem i City o umowie, a West Ham również wyraził zainteresowanie. Oba kluby wierzyły, że transakcję można sfinalizować za około 25 milionów funtów. Ostatecznie Chelsea zaoferowała 42,5 miliona funtów – z czego tylko 2,5 miliona funtów to dodatki związane z wynikami – za pozyskanie Palmera w ostatecznym terminie, 1 września.

Nikt nie może wątpić w sukces pozyskania Palmera, ale metodologia ujawnia sprawdzoną praktykę w zakresie formułowania składu, która Pochettino uznała za trudną. Todd Boehly i Clearlake Capital wykazali się wielkimi ambicjami od czasu przejęcia klubu prawie dwa lata temu, przeznaczając ponad 1 miliard funtów na nowe nabytki i traktując priorytetowo pozyskiwanie najbardziej obiecujących młodych talentów na świecie. Podpisanie kontraktu z Estevao Willianem zaledwie w tym tygodniu – nastolatkiem, który dołączy do klubu nawet dopiero w 2025 roku – za początkową kwotę 29 milionów funtów podkreśla, że ​​zaangażowanie nie osłabło.

Jednak fakt, że klub poszukuje obecnie czwartego stałego głównego trenera w ciągu dwóch lat, sugeruje, że struktura Chelsea pozostaje problematyczna, a mimo to nie udało jej się znaleźć menedżera, który byłby w stanie prosperować w stworzonym przez siebie środowisku.

Chelsea nauczyła się kilku rzeczy z niefortunnego przedsezonowego tournee do Stanów Zjednoczonych w 2022 roku. Ówczesny trener Thomas Tuchel szybko poskarżył się na karliwy harmonogram, który przenosił drużynę The Blues przez każdą strefę czasową w Stanach i jego zdaniem źle ich opuścił. słabo przygotowani na nowy sezon Premier League. Rok później Pochettino oszczędzono tego samego czasu w podróży, ponieważ klub przebywał w pobliżu wschodniego wybrzeża, mimo to przez długi czas nie było go w drużynie, ponieważ w ciągu dwóch tygodni rozegrał pięć meczów.

Źródła poinformowały ESPN, że Pochettino niejednokrotnie zmieniał plan podróży drużyny w krótkim czasie, co nie jest rzadkością na przedsezonowych tournée, ale mimo to wskazuje, że wymagania były inne od jego oczekiwań. W pewnym momencie dał im dodatkowy dzień wolny, aby złagodzić intensywność.

Źródła podają również, że konsultowano się z Pochettino w sprawie polityki transferowej, ale, jak to ujęto, „był tylko głosem na sali”. Współwłaściciele The Blues, Boehly i Behdad Eghbali z Clearlake, a także współdyrektorzy sportowi Paul Winstanley i Laurence Stuart, wszyscy mają swój wkład, podczas gdy klub w coraz większym stopniu zaczyna wykorzystywać analizy do opracowywania swojej strategii. Te dane wkrótce przyjdą z pomocą Pochettino. Na początku pojawiały się przebłyski nadziei, ale The Blues rozpoczęli powoli, a jedyne ligowe zwycięstwo w ciągu pierwszych dwóch miesięcy sezonu odnieśli na własnym boisku z nowo awansowanym Luton Town.

Nastąpiła obojętna forma. Zwycięstwo 4:1 z dziewięcioosobowym Tottenhamem Hotspur poprzedziło wiarygodny i niezwykle emocjonujący remis 4:4 z Manchesterem City. Jednak po tych występach nastąpiła ponura porażka 4:1 z Newcastle United. Do czasu, gdy w grudniu przegrali 2:1 z Wolverhampton Wanderers, Chelsea zajmowała 10. miejsce.

Źródła podają jednak ESPN, że mniej więcej w tym czasie opinia wewnętrzna o Pochettino była pozytywna. Klub posiadał dane, które sugerowały, że wyniki nie odzwierciedlają poziomu występów w pierwszej połowie kampanii. Źródła dodały, że chciała także dokonać przeglądu zespołu medycznego w Cobham w świetle katastrofalnej listy kontuzji, która pozbawiła Pochettino wielu zawodników pierwszego składu. Jedno ze źródeł sugerowało, że Pochettino nie był nawet w stanie trenować ze swoją ulubioną jedenastką przez kilka miesięcy po rozpoczęciu swojej kadencji, co ponownie zostało odebrane jako złagodzenie rozczarowującej łącznej liczby punktów zespołu.

Ale gdzie indziej były różnice zdań. Źródła podają ESPN, że rola Conora Gallaghera w klubie staje się coraz bardziej złożoną kwestią. Chociaż Chelsea wielokrotnie zaprzeczała jakimkolwiek problemom w przestrzeganiu zasad dotyczących zysków i zrównoważonego rozwoju (PSR) Premier League – wskazując, że około 400 milionów funtów wniesionych przez odejście zawodników, aby częściowo zrekompensować wydatki w wysokości 1 miliarda funtów – ma bardzo niewielu zawodników, których mogliby przenieść dla czystego zysku zgodnie z przepisami PSR w celu sfinansowania przyszłych wydatków.

Gallagher jest jednym z nich. Klub poczynił niewielkie postępy w negocjacjach kontraktowych z 24-latkiem, którego transfer wyceniono na około 50 milionów funtów – kwota ta odstraszyła kilka zainteresowanych klubów, w tym Tottenham, w styczniowym okienku. Jednak w miarę jak Chelsea w dalszym ciągu pozwalała Gallagherowi na zniweczenie jego kontraktu, pomocnik stał się dla Pochettino niezwykle ważny, jako jeden z niewielu zawodników, na którym mógł polegać zarówno pod względem dostępności, jak i spójności występów. Ponieważ kapitan klubu Reece James regularnie pauzował z powodu kontuzji, Gallagher zaczął regularnie nosić opaskę.

grać

Kto będzie następnym menadżerem Chelsea?

Ekipa „ESPN FC” przegląda nazwiska, które mogłyby w przyszłym sezonie zastąpić Mauricio Pochettino na stanowisku menedżera Chelsea.

Pochettino nigdy nie czuł jednoznacznego wsparcia ze strony kibiców Chelsea. Porażka w pierwszym meczu półfinału Carabao Cup z drużyną Championship Middlesbrough zapadła w pamięć ze względu na wściekłą reakcję podróżujących kibiców Bluesa po ostatnim gwizdku, którzy dali upust swojej wściekłości po kolejnym kiepskim występie w przegranej 1:0. Kilka razy próbował rozkoszować się rzadkimi chwilami radości pod koniec meczów u siebie; pokonanie Newcastle po rzutach karnych na początku rozgrywek oraz chaotyczne zwycięstwo 4:3 z Manchesterem United w kwietniu, podczas którego Chelsea przegrywała 3:2 w 99. minucie i odnotowała ostatnie zwycięstwo w historii Premier League. Jednak jego 5 i pół roku spędzonego w londyńskim rywalu, Tottenhamie, oznaczało, że Pochettino zawsze musiał stawić czoła żmudnej walce o wzbudzenie cierpliwości fanów Chelsea, przyzwyczajonych do natychmiastowego sukcesu, i oczekując, że zostanie ona utrzymana, nawet jeśli era „zwycięstwa za wszelką cenę” Romana Abramowicza nadejdzie teraz w niedalekiej przyszłości. przeszłość.

Źródła poinformowały ESPN, że wśród starszych osobistości klubu doszło do rozłamu w sprawie tego, czy Pochettino powinien pozostać na stanowisku trenera. Sytuacja ta rozwinęła się w drugiej połowie sezonu i ostatecznie została ustalona podczas przeglądu na koniec sezonu, co odzwierciedla decyzję o zwolnieniu Tuchela po tym, jak właściciele rozpoczęli 100-dniowy przegląd po zakończeniu przejęcia. Wieść o tym rozłamie zaczęła przenikać klubową bazę w Cobham do tego stopnia, że ​​Pochettino zaczął się irytować zarówno ciągłymi pytaniami o swoją przyszłość, jak i brakiem publicznego wsparcia ze strony właściciela.

W lutym Pochettino publicznie wyśmiał pomysł specjalistów od stałych fragmentów gry. W marcu Chelsea zdecydowała się mianować Bernardo Cuevę na nowego trenera z Brentford. Źródła poinformowały ESPN, że pojawiły się znaki zapytania co do charakteru niektórych transferów Chelsea dokonanych przed nominacją Pochettino. Niektórzy w klubie zaczęli wyrażać obawy dotyczące kruchości występów Chelsea, która z trudem utrzymuje się na zwycięskich pozycjach i często popełniała indywidualne błędy. Zwycięstwo w lutowym finale Carabao Cup zapewniłoby Pochettino trofeum, które będzie stanowić namacalny dowód postępu, ale seria niewykorzystanych okazji przeciwko osłabionej drużynie Liverpoolu otworzyła Bluesowi drzwi do stracenia beznadziejnego ciosu w 118. minucie.

Irytacja Pochettino zaczęła narastać. Lista kontuzji Chelsea często była dwucyfrowa – kluczowy napastnik Christopher Nkunku rozegrał w całym sezonie dwa mecze – a w połowie marca wstrzymał program meczowy po nieprzekonującym zwycięstwie w ćwierćfinale Pucharu Anglii nad Leicester City, aby przytoczyć słowa wszystkich młodych zawodników na liście, aby zaprzeczyć poglądowi, że nadal ma wiele opcji.

„Ludzie mówią: «Och, wielka drużyna»” – wściekł się Pochettino. „Ale widziałeś nazwiska? [pointing] Do lat 18, U18, U18, U18, U21, U21, U21. A czasami ludzi, których można pomylić, wiesz: „Duża drużyna”.

„Czy wiesz, dlaczego używamy zbyt wielu zawodników, których tutaj umieściliśmy? Ponieważ wykorzystujemy tego gościa przez kilka minut w Pucharze Carabao, Pucharze Anglii lub Premier League ze względu na okoliczności”.

Po raz kolejny rozgrywki pucharowe zapewniły potencjalne wybawienie, ale przy niepokojącej dla wszystkich zaangażowanych sytuacji symetrii zmarnowali mnóstwo okazji, gdy Man City wygrało półfinał Pucharu Anglii 1:0.

W ostatnich tygodniach sezonu Pochettino nie mógł już maskować irytacji wywołanej brakiem poparcia opinii publicznej. Boehly mówił o „pięknym futbolu”, jaki Chelsea rozegrała w dwóch i pół meczach z Aston Villą, Tottenhamem i West Hamem; Eghbali milczał. 11 maja Pochettino stwierdził, że „nie byłby to koniec świata”, gdyby tego lata opuścił Chelsea, powołując się na potrzebę poczucia szczęścia w klubie w obliczu powtarzających się pytań o to, czy właściciele są zadowoleni z jego występów . I pomimo tego, że zespół zakończył sezon na szóstym miejscu nad Newcastle i Manchesterem United, obie drużyny zdecydowały, że wystarczy.

Pochettino spotkał się z Boehlym na kolacji w zeszły piątek, na krótko przed ostatnim meczem Chelsea z Bournemouth w niedzielę na Stamford Bridge, po którym Argentyńczyk nie zwracał się do kibiców w sposób, w jaki robi to wielu innych głównych trenerów.

W poniedziałek rozpoczął się podsumowanie sezonu w klubie. Gdy asystent trenera Jesús Pérez i pozostali członkowie sztabu trenerskiego Pochettino wyjechali na wakacje, Pochettino pozostał w Londynie i spotkał się z Eghbali, Winstanleyem i Stuartem. Rozmowy uznano za polubowne, ale wszystkie strony uznały, że osiągnięto punkt końcowy. Genialność oświadczenia klubu, które wygłoszono we wtorek, odzwierciedlało to uczucie. Winstanley i Stuart zapewniali, że Pochettino „będzie mile widziany ponownie” na Stamford Bridge.

Prawdopodobnie w najbliższej przyszłości nie skorzysta z tego zaproszenia. I w tej chwili jest to prawdopodobnie najlepsze rozwiązanie dla wszystkich zainteresowanych.