Pozostają pytania i zamieszanie wokół tego, dlaczego Rafah jest nadal zamknięty.

W poniedziałek – po doniesieniach, że Egipt, Izrael i Stany Zjednoczone osiągnęły porozumienie w sprawie ponownego otwarcia przejścia granicznego – ciężarówki wypełnione pomocą stały na drodze w Arisz, najbliższym mieście w Egipcie, podczas gdy obcokrajowcy i osoby posiadające podwójne obywatelstwo tłoczyli się przy bramach po stronie palestyńskiej . Jednak Izrael i Hamas zaprzeczyły, jakoby osiągnięto porozumienie.

Maratońskie rozmowy między sekretarzem stanu USA Antonym Blinkenem a gabinetem wojennym premiera Izraela Benjamina Netanjahu, które trwały do ​​początków wtorku, nie przyniosły żadnych ogłoszeń w sprawie porozumienia – nawet gdy ciężarówki przewożące pomoc zaczęły przemieszczać się z Arish bliżej przejścia granicznego w Rafah. Później ciężarówki z pomocą zawróciły.

Dlaczego przeprawa w Rafah jest tak ważna?

Przejście pomiędzy południowym krańcem Strefy Gazy a północnym regionem Synaju w Egipcie jest jedynym połączeniem z Gazy, którego Izrael nie kontroluje. Gaza znajduje się pod blokadą narzuconą przez Izrael i Egipt od 2007 roku, kiedy Hamas przejął kontrolę nad enklawą.

W czasie pokoju przejście graniczne w Rafah stanowi ważne przejście dla Palestyńczyków mieszkających poza Gazą, umożliwiające odwiedzanie tamtejszych krewnych, a także dla mieszkańców Strefy w celu uzyskania opieki medycznej w Egipcie.

Egipt utrzymuje ścisłą kontrolę nad granicą, a osoby chcące ją przekroczyć muszą uzyskać pozwolenie władz palestyńskich i egipskich. Północny Synaj, gdzie Egipt od dziesięciu lat walczy z bojownikami islamistycznymi, jest silnie zmilitaryzowany. Egipt od dawna obawiał się rozprzestrzeniania się niestabilności ze strony Gazy.

7 października bojownicy Hamasu stacjonujący w Gazie przypuścili wielostronny atak na Izrael, w wyniku którego zginęło m.in. co najmniej 1400 Izraelczyków. Potem przez kilka dni ludzie i towary mogli przechodzić przez Rafah. Rafah przestał działać 10 października, kiedy odwetowe ataki izraelskie uszkodziły przejście.

Izraelskie bombardowania w Gazie zraniły lub zabiły tysiące Palestyńczyków. Izrael odciął także żywność, paliwo, prąd i wodę ponad 2 milionom mieszkańców tej strefy.

Woda pitna kończy się, a Organizacja Narodów Zjednoczonych podniosła alarm w związku z możliwością rozprzestrzeniania się chorób w przypadku braku odpowiednich warunków sanitarnych. Szpitale są przepełnione, brakuje im generatorów i materiałów eksploatacyjnych. Według pracowników organizacji humanitarnych wydane w sobotę izraelskie ostrzeżenie o ewakuacji, wzywające 1,1 miliona mieszkańców północnej Gazy do przeniesienia się na południe przed spodziewaną inwazją lądową, pogorszyło kryzys.

„Jesteśmy na skraju przepaści na Bliskim Wschodzie” – powiedział w niedzielę Sekretarz Generalny ONZ António Guterres.

Przejście w Rafah jest formalnie kontrolowane przez władze Egiptu i Palestyny ​​w Gazie. Ale Izrael kontroluje niebo i nadal bombarduje ten obszar. W ciągu ostatnich 24 godzin w atakach w Rafah i pobliskim mieście Khan Younis w Gazie zginęło około 80 osób – napisało na Facebooku kierowane przez Hamas Ministerstwo Spraw Wewnętrznych we wtorek po południu czasu lokalnego.

„Nie ma zezwolenia na bezpieczny przejazd wielu ciężarówek i ciężarówek zgromadzonych między Arisz a przejściem granicznym w Rafah, oczekujących na wjazd w bezpiecznych warunkach” – powiedział BBC we wtorek egipski minister spraw zagranicznych Sameh Shoukry.

Egipt ma jednak własne obawy polityczne i związane z bezpieczeństwem i chce uniknąć przedostawania się dużej liczby Palestyńczyków do Egiptu. Władze w Kairze oświadczyły, że nie pozwolą obcokrajowcom na wjazd na Synaj, chyba że nastąpi przerwa w działaniach wojennych, aby umożliwić przepuszczenie pomocy, Mustapha Bakri, członek egipskiego parlamentu, powiedział egipski dziennik „Al-Masry al-Youm”..

W zeszłym tygodniu izraelscy urzędnicy oświadczyli, że żadna pomoc nie może przedostać się do Gazy, dopóki izraelscy zakładnicy schwytani przez Hamas nie zostaną uwolnieni. Izrael jest również zaniepokojony przemytem broni do Gazy w ramach konwojów z pomocą. W weekend urzędnicy omawiali możliwość ustanowienia mechanizmu kontroli, który umożliwiłby Izraelczykom kontrolę towarów wwożonych do Gazy, jak podał „The Washington Post”.

Jednak dla Egiptu obecność izraelskich inspektorów działających na jego terenie nie jest niczym nowym.

Otwarcie przejścia granicznego w Rafah dla pomocy humanitarnej – oraz dla obcokrajowców, w tym Amerykanów, którzy chcą opuścić Gazę – było kluczowym tematem dyskusji podczas burzliwej podróży Blinkena po Bliskim Wschodzie w ostatnich dniach.

Amerykańscy dyplomaci próbują monitorować przejście w Rafah, ale egipscy urzędnicy powstrzymują ich, powołując się na konkretne zagrożenia bezpieczeństwa, powiedział w poniedziałek The Post urzędnik Departamentu Stanu, przemawiając pod warunkiem zachowania anonimowości w celu omówienia delikatnej kwestii dyplomatycznej.

Gdzie stoją negocjacje?

Po niedzielnym spotkaniu Blinkena w Kairze z egipskim prezydentem Abdelem Fatahem el-Sisim powiedział, że „Rafah zostanie otwarta” i pomoc trafi „do ludzi, którzy jej potrzebują”.

Prezydent Biden mianował w niedzielę byłego ambasadora Davida Satterfielda do kierowania wysiłkami humanitarnymi Stanów Zjednoczonych związanymi z konfliktem. Satterfield został wysłany do Egiptu, aby pomóc w koordynowaniu pomocy.

W poniedziałek ambasada USA w Izraelu zachęcała Amerykanów w Gazie, aby udali się w stronę przejścia granicznego w związku z doniesieniami, że może ono zostać otwarte. Jednak Izrael i Hamas oświadczyły, że nie zgodziły się na tymczasowe zawieszenie broni w celu umożliwienia pomocy.

We wtorek do Kairu miał przybyć Martin Griffiths, podsekretarz generalny ONZ ds. humanitarnych, a w środę szef ONZ Guterres miał przedstawić argumenty za pilnym korytarzem humanitarnym do Gazy.

„Wiele wskazuje się palcami na to, kto jest odpowiedzialny, ale ostatecznie osoby, które mogą podejmować takie decyzje, nie podejmują ich teraz” – powiedział Richard Brennan, regionalny dyrektor ds. sytuacji kryzysowych w biurze Światowej Organizacji Zdrowia we wschodnim regionie Morza Śródziemnego .

Karen DeYoung, Annabelle Timsit i John Hudson wnieśli swój wkład w powstanie tego raportu.