Kilka myśli o rosyjskich przetasowaniach.

Myśl numer jeden: ktokolwiek zasiada przy stole gabinetowym w Rosji, tylko jeden człowiek podejmuje kluczowe decyzje w kraju – i jest nim prezydent Putin.

We współczesnej Rosji cały system polityczny jest zbudowany wokół niego. Warto o tym pamiętać, dyskutując o tym, kto jest w rządzie, a kto nie. Polityka centralna raczej się nie zmieni.

Czy to oznacza, że ​​zmiany w rządzie w Rosji nie są interesujące ani znaczące?

W końcu – i to prowadzi nas do myśli numer dwa – przetasowania są w Rosji rzadkością. Przynajmniej jeśli chodzi o najważniejszych graczy politycznych.

Weźmy na przykład Siergieja Ławrowa, doświadczonego ministra spraw zagranicznych Rosji. Ma tę pracę od 20 lat. Siergiej Szojgu był ministrem obrony przez 12 lat (w tym czasie Wielka Brytania miała sześciu sekretarzy obrony).

Szojgu uważany jest za bliskiego sojusznika prezydenta Putina.

Wskazówka do myśli numer trzy: bycie blisko Putina, wyprawy na ryby i polowania z prezydentem (tak, Siergiej Szojgu to zrobił – nawet, jak słynnie, chodzili razem na grzyby), to nie gwarantuje, że dotrzymasz słowa Twoja praca.

Siergiej Szojgu został zastąpiony na stanowisku ministra obrony przez technokratycznego ekonomistę Andrieja Biełousowa. Pan Shoigu nie został zwolniony. Będzie stanął na czele Rosyjskiej Rady Bezpieczeństwa w miejsce jastrzębiego Nikołaja Patruszewa.

Ale to nie wygląda na awans.

Dlaczego więc lojalistę Putina usunięto z ministerstwa obrony? Dlaczego zastąpił go ekonomista? A co nam to mówi o Władimirze Putinie?

Nie jest to całkowite zaskoczenie. Krążyły pogłoski, że Siergiej Szojgu może zostać odsunięty na bok. Jeden z jego zastępców, Timur Iwanow, został niedawno aresztowany pod zarzutem korupcji.

Co więcej, zastąpienie Szojgu ekonomistą ma sens, biorąc pod uwagę ogromne pieniądze, jakie władze przeznaczają na wojnę Rosji na Ukrainie.

Wydatki na obronność w Rosji wzrosły do ​​szacunkowo 7% PKB. Coraz częściej można odnieść wrażenie, że rosyjska gospodarka znajduje się na progu wojny.

Posiadanie ministra obrony, który rozumie finanse, planowanie gospodarcze i potrzebę efektywności, jest logiczne – jest to także osoba niezwiązana z zarzutami korupcji będącymi obecnie przedmiotem dochodzenia.

Ale co ciekawe, Władimir Putin wybrał ten moment na dokonanie zmiany. Prezydent trzymał się Szojgu w 2022 r., kiedy Rosja doświadczała niepowodzeń militarnych na Ukrainie.

Ponownie pozostał przy nim w 2023 r., podczas bardzo publicznej sprzeczki ministra z nieżyjącym już szefem najemników Wagnera Jewgienijem Prigożynem, który oskarżył Szojgu o korupcję i zażądał jego zwolnienia.

Teraz, gdy Rosja twierdzi, że przejęła inicjatywę na polu bitwy, przywódca Kremla zastąpił ministra obrony. To po raz kolejny pokazuje, że Władimir Putin nie lubi działać pod presją. Podejmuje decyzje w wybranym przez siebie momencie.

Ale jest jeszcze jedna cecha przetasowań w rosyjskim rządzie. Zawsze pozostawia cię do zadawania pytań. Po tym jest mnóstwo.

Co dalej z Siergiejem Szojgu? Czy uda mu się stworzyć nową bazę władzy w Radzie Bezpieczeństwa, czy też nieuniknione jest, że na nowym stanowisku jego władza zostanie znacznie ograniczona?

Co dalej z człowiekiem, którego zastępuje w Radzie Bezpieczeństwa, Nikołajem Patruszewem? Czy Patruszew, przez długi czas uważany za jednego z najpotężniejszych ludzi w Rosji, utrzyma swoje wpływy? I w jakim przebraniu?

Czy powołanie nowego ministra obrony oznacza, że ​​już niedługo w miejsce Walerego Gierasimowa pojawi się nowy szef sztabu generalnego?