Na górze kolejności odbijania znajduje się zator. Trwa walka o jedno, najwyżej dwa miejsca na bramkę. A jedno i drugie nie wyklucza się. W ciągu najbliższych dwóch tygodni kluczowi decydenci będą musieli podjąć trudne decyzje, ponieważ skupią się na 15, które zapewnią Indie udział w Pucharze Świata T20.

Istnieje wiele otwartych i zamkniętych spraw oraz sporo dogrywek, ale Rohit Sharma i główny trener Rahul Dravid, w połączeniu z komisją selekcyjną Ajita Agarkara, będą mieli sporo pracy, gdy będą dyskutować, kto powinien założyć wielkie rękawice. Opcji jest wiele – KL Rahul, obecnie niepopularni Ishan Kishan i Sanju Samson, którzy regularnie odbijają w pierwszej trójce, a także powracający Rishabh Pant i Jitesh Sharma, obaj odbijający nieco niżej. Dhruv Jurel, który w lutym zadebiutował na testach przeciwko Anglii, mógłby doświadczyć swoich szans, gdyby nie musiał scedować obowiązków w Rajasthan Royals na rzecz swojego kapitana, Samsona. Możliwe też, że Rohit, który kilka dni temu patrzył, jak Dinesh Karthik uderza w meloniki Mumbai Indians, również wysondował weterana, nawet jeśli sam Karthik mógłby to wyśmiać.

Samson i Pant wyłaniają się na dwóch oczywistych kandydatów, choć rodowód Rahula i jego wcześniejsze igraszki sugerują, że Bengalurejczyka nigdy nie można odrzucić jako niekwestionującego rywala. Kishan jest na dobrej drodze do odkupienia, jego leworęczność jest dodatkowym atutem, ale biorąc pod uwagę, jak potoczyły się pierwsze trzy tygodnie IPL, trudno jest obecnie patrzeć poza Samsona i Panta.

Niezwykle doświadczony, ale niezwykle słabo osiągający wyniki (na poziomie międzynarodowym) Samson jest trzecim najlepszym strzelcem IPL 2024, zaraz za Viratem Kohlim i jego kolegą z drużyny Riyanem Paragiem. Uderzał z numerem 3, kontrolując rundy, nie ulegając pokusie odgrywania roli kotwicy. Samson ma 29 lat i jest certyfikowanym weteranem, który rozegrał ponad 260 reprezentatywnych meczów w T20, choć w 25 meczach T20I rozłożonych na osiem i pół roku jego średnia wynosi zaledwie 18,70 w samotnym półwieczu.

W tym IPL bardziej niż kiedykolwiek wcześniej Samson pokazał dojrzałość i głód, co sugeruje, że w końcu skręcił za róg. W przeszłości niezmiennie znikał po świetnych pierwszych trzech lub czterech meczach, ale teraz, uzbrojony w większe zrozumienie swoich mocnych i słabych stron oraz świadomy odpowiedzialności powierzonej mu przez franczyzę, która dużo w niego zainwestowała, połączył agresję i płynność z konsekwencją. Jego 264 runy w sześciu rundach dały współczynnik trafień na poziomie 155,29; ze 170 dostaw trafił 25 czwórek i 11 szóstek. Jeśli to nie stanowi dla niego argumentu, to bardzo niewiele.

Problem w tym, że wszystkie one znalazły się na trzecim miejscu, a Indie są już rozpieszczane wyborem, jeśli chodzi o opcje z najwyższej półki. Oprócz Rohita i Kohli, w składzie wyspecjalizowanych pałkarzy są Yashasvi Jaiswal, Shubman Gill i Suryakumar Yadav; dorzuć Rahula i Kishana, a wstyd związany z bogactwem stanie się aż nazbyt oczywisty.

Co organicznie zwraca uwagę na Pant. Pomyślnie wygrywając wyścig z czasem, aby w pełni przygotować się do IPL, około 14 miesięcy po zagrażającym życiu wypadku samochodowym, utalentowany i spokojny młody człowiek rozwiał wszelkie otaczające go wątpliwości. Jego gra była zazwyczaj skuteczna i po, co zrozumiałe, chłodnym początku z kijem, odzyskał równowagę. Czas z dala od sportu w niewielkim stopniu stępił jego niekonwencjonalność i bezczelność; w każdym razie wdzięczny za drugą szansę, był bardziej odważny, nie uciekając się do lekkomyślności. W podupadającym składzie Delhi Capitals, w którym częściej wpadał w kryzys, Pant zaliczył 194 runy, skuteczność 157,72, 16 czwórek i 11 szóstek w 123 dostawach.

Indie nie mają tak wielu oczywistych wyborów, począwszy od miejsca nr 5 w dół – Rinku Singh, Hardik Pandya? – jak w pierwszej czwórce, co automatycznie jeszcze bardziej wzmacnia profil Panta. Ponieważ jest leworęczny, w naturalny sposób jest w stanie pokrzyżować plany przeciwnika, a jego umiejętność wpasowania się w grę pływaka stanowi kolejne osiągnięcie w jego pasie. Być może w ciągu półtora roku, kiedy wracał do zdrowia, większość innych wiedziała, że ​​jedynie podgrzewają fotel. Teraz, gdy Pant udowodnił, że jest w doskonałej formie fizycznej i w doskonałej formie, a także że pod względem zużycia wcale nie jest gorszy, powinien być pierwszy wśród równych. Z oddechem Samsona na szyi.