Co spowodowało, że u niemowlęcia z wewnątrzmacicznym ograniczeniem wzrostu, urodzonego w 31 tygodniu ciąży, pojawił się łagodny rumień pokryty suchym, pergaminowym nalotem?

Podczas badania klinicyści zauważyli, że „włosy chłopca były kędzierzawe, szorstkie i kruche, a paznokcie normalne” — relacjonował dr Laurence Garon z Centre Hospitalier Universitaire Sainte-Justine w Montrealu i współpracownicy JAMA Dermatologia.

Jego powieki i usta nie zostały dotknięte odpowiednio przez ektropion lub eklabium. Miał nisko osadzone uszy i powieki powiek, charakteryzujące się szeroko rozstawionymi oczami z niedorozwiniętymi powiekami, a także trzy niepowikłane powierzchowne naczyniaki krwionośne. Miał też osteopenię.

Zespół wykorzystał mikroskopię w świetle spolaryzowanym do zbadania włosów pacjenta, które ujawniły naprzemienne ciemne i jasne ukośne pasma w wyraźnym wzorze znanym jako pręgi tygrysiego ogona.

Odkrycia te sugerują możliwą diagnozę trichotiodystrofii (TTD), powiedział Garon i współpracownicy. Wykonano badania genetyczne, które potwierdziły diagnozę. W szczególności testy zidentyfikowały heterozygotyczny wariant w ERCC2 (XPD) gen.

Dyskusja

TTD – która dotyka jednego na milion noworodków w USA – jest autosomalną recesywną genodermatozą charakteryzującą się suchymi i łamliwymi włosami; może jednak wiązać się z szeroką gamą dodatkowych objawów ogólnoustrojowych.

Badania genetyczne wykazały, że ERCC2 (XPD) jest najczęstszym wariantem związanym z TTD, ale Garon i współautorzy zauważyli, że „zidentyfikowano inne warianty obejmujące geny w ścieżce naprawy DNA po napromieniowaniu UV”.

Rzeczywiście, z co najmniej 10 mutacji genetycznych, które powodują TTD, warianty w jednym z trzech genów są zaangażowane w światłoczułe formy TTD, w których zaledwie kilka minut na słońcu może spowodować poważne oparzenia słoneczne.

oprócz ERCC2który został zidentyfikowany u tego pacjenta, obejmują inne mutacje ERCC3 I GTF2H5; wszystkie one wytwarzają białka, które działają razem jako część grupy białek zwanej kompleksem ogólnego czynnika transkrypcyjnego IIH (TFIIH). I odwrotnie, warianty w MPLKIP gen odpowiada za mniej niż jeden na pięć wszystkich przypadków niewrażliwego na światło TTD, a jego białka nie wydają się być zaangażowane w naprawę DNA.

Objawy TTD mogą pojawić się w okresie prenatalnym, objawiając się powikłaniami ciąży u matki, takimi jak stan przedrzucawkowy, zespół HELPP (hemoliza, podwyższona aktywność enzymów wątrobowych i mała liczba płytek krwi) oraz przedwczesny poród. Niemowlęta z TTD mogą być dotknięte wewnątrzmacicznym ograniczeniem wzrostu; „często mają niską masę urodzeniową (<2500 g) i są zmiennie otoczone błoną kolodionową” – napisali autorzy.

Zgodnie z przeglądem systematycznym u wszystkich pacjentów z TDD odnotowano nieprawidłowości dotyczące włosów i paznokci:

• Kruche włosy (96%)
• Paski z tygrysiego ogona (73%)
• Anomalie paznokci (63%)
• Włosy z niedoborem siarki lub cystyny ​​(71%)
• Rzadkie włosy (48%)
• łysienie (39%)

Skóra jest również dotknięta chorobą u prawie wszystkich pacjentów z TTD, przy czym najczęściej obserwowano rybią łuskę dowolnego typu (65%) i nadwrażliwość na światło (42%), podczas gdy egzema, nabłonki i erytrodermia występowały stosunkowo rzadko.

Garon i zespół napisali, że TTD zwykle ma skutki ogólnoustrojowe, często neurologiczne, „przy czym większość pacjentów zgłasza jakąś formę opóźnienia rozwojowego lub upośledzenia intelektualnego”.

Grupa zauważyła, że ​​TTD jest również związane z małogłowiem, ataksją, drżeniem i drgawkami. TTD zwykle powoduje niedobory wzrostu – dzieci dotknięte chorobą są zwykle niskiego wzrostu i zazwyczaj nie podążają za standardowymi krzywymi wzrostu. Oczy są również dotknięte chorobą u około 50% dzieci z TDD, najczęściej z nieprawidłowościami, takimi jak zaćma, oczopląs i zez.

W przypadku braku swoistej terapii TTD leczenie powinno być wielodyscyplinarne. „Pediatrzy i specjaliści ds. edukacji specjalnej są potrzebni do monitorowania rozwoju i diagnozowania trudności w uczeniu się” – napisali Garon i współpracownicy.

Rybią łuskę należy leczyć w razie potrzeby za pomocą środków zmiękczających, miejscowych glikokortykosteroidów lub miejscowego takrolimusu, dodali, a leczenie dupilumabem (Dupixent) było również skuteczne w jednym zgłoszonym przypadku.

„Ochrona przed słońcem jest obowiązkowa u pacjentów wrażliwych na promieniowanie UV” – podsumowali.