Co sprawia, że ​​zatrzymujesz się w miejscu, wyciągasz aparat lub telefon i zatrzymujesz się na tyle długo, aby zrobić zdjęcie? Czy to zobaczenie czegoś, czego nigdy wcześniej nie widziałeś? Czy to potrzeba udokumentowania chwili? Aby udowodnić, że byłeś tutaj, że żyłeś? Czy to zobaczenie czegoś tak pięknego, że chcesz zachować to wspomnienie nienaruszone? Czy to potrzeba wyrażenia siebie w niewypowiedziany sposób? A może potrzeba stworzenia czegoś?

Wszystkie powyższe powody są równie ważne i zatrzymam się i zrobię zdjęcia z każdego z nich. I nie, nie jestem odporny na okazjonalne trofeum w postaci zdjęcia „Byłem tu”; one również mają swoje miejsce. Te rzeczy są POWODEM, dla którego robisz zdjęcie.

A co z JAK?

Jednak to, do czego dążę najbardziej, to niekoniecznie DLACZEGO robię zdjęcie, ale JAK. Nie mówię o kwestiach technicznych per se, ale bardziej o intencjonalności.

Akt widzenia, zatrzymywania się, wyjmowania aparatu, kadrowania i wreszcie naciśnięcia przycisku i zrobienia zdjęcia to seria bardzo małych decyzji. Wszystkie te decyzje powinny być rozważne i celowe, a nie pozostawione przypadkowi lub sztucznej inteligencji aparatu.

Rozwój trybu automatycznego

Nie zrozumcie mnie źle, nie krytykuję niesamowitych rzeczy, które potrafią robić nowoczesne aparaty bezlusterkowe. Możesz dać małpie aparat, a ona zrobi świetne zdjęcie. Autofokus istnieje od czasów filmów, więc nie jest niczym nowym. Teraz AI jest integrowana z aparatami bezlusterkowymi, takimi jak najnowszy Canon EOS R1, a systemy autofokusa nie wymagają od fotografa praktycznie żadnych umiejętności.

To świetne, z jednej strony, szczególnie dla tych z nas, którym płaci się za robienie zdjęć. Jest mniejsze prawdopodobieństwo, że przegapimy ujęcie pieniędzy dzięki tej dodatkowej technologii. Jednak nie powinniśmy pozwolić, aby to odciągało nas od podejmowania decyzji artystycznych, gdy nadal trzymamy aparat przy oku (jeśli w ogóle jeszcze to robimy!).

Pokarm dla myśli

Jeśli znajdziesz chwilę, aby wyciszyć umysł i naprawdę pomyśleć o krokach i decyzjach, zanim zrobisz zdjęcie, ostatecznie stanie się to automatyczne w Twoim umyśle i rękach, a nie tylko w aparacie. Oczywiście, niektóre tematy nadają się do tego lepiej niż inne. Jednak jeśli poćwiczysz na nieruchomych obiektach, będziesz w stanie zastosować je równie dobrze do szybko poruszających się obiektów, które pojawiają się spontanicznie.

Oto pytania, które powinieneś sobie zadać zanim zrobisz jakiekolwiek zdjęcie:

• Dlaczego zatrzymuję się tutaj? Co w tej scenie przykuwa moją uwagę i jak najlepiej mogę to zinterpretować jako pojedynczy obraz?
• Jak chcę, żeby ktoś się poczuł, gdy zobaczy to zdjęcie? Jaki nastrój chcę przekazać?
• Jakie decyzje techniczne pozwolą mi stworzyć taki nastrój?
• Czy jest jakaś część sceny, którą chcę wyciąć? Albo coś, co musi zostać uwzględnione? Jaki jest „bohater” obrazu?
• Czy jestem tu w najlepszej porze dnia? Czy powrót w innej porze dnia lub pory roku dałby mi lepszą szansę?
• Dlaczego wybieram orientację pionową zamiast poziomej?
• Jaka przysłona da mi głębię ostrości, jakiej chcę? Czy może chcę trochę ruchu i pobawić się czasem otwarcia migawki?
• Czy chcę naświetlić trochę jaśniej? czy niedoświetlić? Jak to wpłynie na nastrój?

Na tym zdjęciu (powyżej) kręta droga była cechą, którą najbardziej chciałem podkreślić. Światło nie było odpowiednie o tej porze dnia, więc wróciłem o zachodzie słońca.

Oto moje dwa ulubione zdjęcia z tego samego miejsca, zrobione o zachodzie słońca zarówno teleobiektywem, jak i szerokokątnym obiektywem:

Zaplanowane wcześniej sesje zdjęciowe

Te same kroki i procesy myślowe mogą pomóc w zaplanowanej sesji zdjęciowej tak samo, jak w sesji improwizowanej. Absolutnie nic na poniższym zdjęciu nie było przypadkowe. Zostało zrobione, ponieważ zostało zrobione w ramach sesji reklamowej regionu Walencji dla firmy przeprowadzkowej. Wszystko było zaplanowane z wyprzedzeniem, w zasadzie nic w tym zdjęciu nie jest spontaniczne, zrobiliśmy je w styczniu, a modelka była lekko zmarznięta w samej koszulce!

Nadal stosowałem ten sam proces myślowy, aby wykonać tę fotografię w mojej głowie przed sesją. Nie była to duża produkcja ani trudna sesja, jednak wcześniejsze planowanie pomogło jej pójść gładko i osiągnąć rezultaty, których wszyscy chcieliśmy.

Planowaliśmy:

• Lokalizacja
• Modelka
• Pora dnia i położenie słońca w stosunku do krajobrazu
• Kolor koszulki kontrastuje z pomarańczowymi skałami

Mimo wszystko, jest to nadal jedno z moich ulubionych zdjęć, a dodanie do niego człowieka, moim zdaniem, dodaje fotografii dodatkowego kontekstu i zainteresowania.

Praktyka celowa

Robiąc te rzeczy, skutecznie spowalniasz proces myślowy i podejmujesz świadome, rozważne decyzje dotyczące fotografii, zamiast po prostu pstrykać. Powinno to również skutkować uchwyceniem większej liczby dobrych i wspaniałych zdjęć i spędzaniem mniej czasu na przeglądaniu plików, które trafią prosto do kosza.

Jest to o wiele bardziej podobne do tego, jak ludzie kiedyś kręcili filmem, ponieważ był drogi i ograniczony. W czasach cyfrowych, które nastały, wciąż jest wiele do powiedzenia na temat tej mentalności.

Popularna nauka mówi nam, że potrzeba 10 000 godzin, aby stać się ekspertem w czymkolwiek, i że „ćwiczenie czyni mistrza”. Mogę ci powiedzieć po ponad 30 latach nauki i gry na instrumencie muzycznym, że to nieprawda. Tylko doskonała praktyka czyni mistrza. Jeśli ćwiczysz coś źle lub niepoprawnie, po prostu staniesz się lepszy w robieniu tego źle. Samo powtarzanie nic nie da.

Fotografia to jazz na papierze

Tutaj wkracza celowa praktyka. Fotografia trochę różni się od nauki gry na instrumencie. Nie mamy skal do nauczenia się, a setki lat repertuaru. Powiedziałbym, że jest to bardziej podobne do grania jazzu. To w zasadzie improwizowana forma sztuki; reagujemy w czasie rzeczywistym lub tworzymy na miejscu. Dlatego jest to jednocześnie niesamowicie proste i niesamowicie trudne.

Musimy nauczyć się wystarczająco dobrze technicznych szczegółów, aby móc poruszać się instynktownie w odpowiednim momencie. Ale dotarcie do tego punktu wymaga cierpliwości, czasu, myślenia i spowolnienia kroków. Na tym polega celowa praktyka.

Następnym razem, gdy zatrzymasz się, aby zrobić zdjęcie, zanim przyłożysz aparat do oka lub podniesiesz telefon, zatrzymaj się i naprawdę pomyśl o tym, co widzisz, dlaczego robisz zdjęcie i jak chcesz, aby wyglądało i jak chcesz, aby się czuło. Jak słynnie powiedział Ansel Adams: „nie robisz zdjęcia, robisz zdjęcie”, a robienie zdjęcia zaczyna się od intencjonalności.