Długoterminowe zagrożenia dla zdrowia pacjentów z ciężkim przebiegiem Covid-19 utrzymują się trzy lata po hospitalizacji
W niedawnym badaniu opublikowanym w czasopiśmie Medycyna Naturybadacze przedstawili dane z długoterminowej obserwacji dużej kohorty osób, które przeszły zakażenie koronawirusem 2 (SARS-CoV-2) z zespołem ostrej niewydolności oddechowej. Porównali je ze zdrowymi osobami z grupy kontrolnej, u których w przeszłości nie występowała choroba koronawirusowa 2019 (COVID-19), aby oszacować ryzyko wystąpienia ostrych następstw Covid-19 (PASC) lub śmiertelność po trzech latach.
Artykuł: Trzyletnie wyniki po ostrych następstwach Covid-19. Źródło obrazu: p.ill.i / Shutterstock
Tło
Coraz więcej dowodów potwierdza fakt, że infekcje SARS-CoV-2 mogą prowadzić do trwałego nawrotu szerokiego zakresu objawów COVID-19. Następstwa te, zwane łącznie PASC lub >długą chorobą koronawirusową (długim COVID), obejmują powysiłkowe złe samopoczucie, duszność, zaburzenia neurologiczne, takie jak trudności z koncentracją, oraz liczne objawy dotyczące prawie wszystkich układów narządów. Objawy te wpływają również na ogólną jakość życia.
Chociaż niektóre badania wykazały zmniejszenie objawów PASC po roku od wyzdrowienia po początkowej infekcji SARS-CoV-2, wśród osób z ciężkim zakażeniem SARS-CoV-19 wymagającym hospitalizacji stwierdzono, że objawy te utrzymują się dłużej niż dwa lata.
Co więcej, badania wykazały, że jedna czwarta łącznego obciążenia chorobami i niepełnosprawnością związaną z PASC ma miejsce w drugim roku po początkowej infekcji. Jednakże dane dotyczące obserwacji trwającej dłużej niż dwa lata są ograniczone, a ryzyko utrzymujących się objawów PASC lub pojawienia się w dłuższej perspektywie nowych zagrożeń związanych z PASC pozostaje niejasne.
O badaniu
W niniejszym badaniu naukowcy wykorzystali bazę danych zdrowotnych Departamentu Spraw Weteranów Stanów Zjednoczonych do zbadania kohorty ponad 135 000 weteranów, którzy wyzdrowiali po zakażeniu SARS-CoV-2, i porównali ich z większą kohortą ponad 5 200 000 osób, które przeszły zakażenie SARS-CoV-2. brak historii choroby Covid-19.
Do tego trzyletniego badania kontrolnego włączono uczestników od marca do grudnia 2020 r., kiedy dominującym wariantem SARS-CoV-2 był szczep przodków i nie opracowano jeszcze skutecznych leków przeciwwirusowych ani szczepionek przeciwko COVID-19. Naukowcy obserwowali obie kohorty podłużnie przez trzy lata, aby oszacować ryzyko śmiertelności i incydentów PASC u hospitalizowanych i niehospitalizowanych pacjentów z Covid-19.
W celu uzyskania danych z obserwacji długoterminowej wykorzystano elektroniczną bazę danych medycznych zawierającą szczegółowe informacje na temat wizyt ambulatoryjnych i szpitalnych, wyników badań laboratoryjnych oraz historię rutynowych wizyt lekarskich na receptę.
Do określenia wyników wykorzystano listę 80 dobrze scharakteryzowanych następstw COVID-19, zdefiniowanych przy użyciu kodów dziesiątej wersji Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób, testów laboratoryjnych i recept lekarskich. Skutki incydentów to te, które nie miały miejsca w ciągu dwóch lat poprzedzających pozytywną diagnozę SARS-CoV-2 i których pierwsze wystąpienie miało miejsce miesiąc lub dłużej po pozytywnym wyniku testu na SARS-CoV-2.
Wyniki podzielono na dziesięć grup w zależności od dotkniętego układu narządów, w tym układu oddechowego, neurologicznego, mięśniowo-szkieletowego, metabolicznego, zdrowia psychicznego, nerek, przewodu pokarmowego, związanego ze zmęczeniem, układu sercowo-naczyniowego i krzepnięcia. W badaniu obliczono także lata życia skorygowane niepełnosprawnością (DALY) dla skumulowanego obciążenia chorobami w następstwach i ich wpływu na ogólny stan zdrowia.
Za potencjalne czynniki zakłócające uznano zestaw zmiennych towarzyszących, w tym cechy demograficzne, takie jak płeć, wiek, rasa, palenie tytoniu i miejsce zamieszkania, a także inne współzmienne, takie jak wskaźnik masy ciała, współczynnik filtracji kłębuszkowej oraz rozkurczowe i skurczowe ciśnienie krwi.
Ponadto choroby współistniejące, takie jak przewlekła choroba płuc, choroby układu krążenia, stany lękowe, depresja, demencja, przewlekła choroba nerek, choroba naczyń mózgowych, cukrzyca, choroba tętnic obwodowych oraz stan obniżonej odporności związany z przeszczepianiem narządów, nowotworem, ludzkim wirusem niedoboru odporności lub stosowaniem włączono także leki immunosupresyjne lub kortykosteroidy.
Wyniki
Badanie wykazało, że wśród osób, które wyzdrowiały z Covid-19 i nie wymagały hospitalizacji, ryzyko zgonu nie było już znaczące po roku od pierwotnego zakażenia SARS-CoV-2. Stwierdzono, że ryzyko wystąpienia objawów PASC zmniejszyło się w ciągu trzech lat od pierwotnego zakażenia SARS-CoV-2, ale w trzecim roku po zakażeniu odpowiadało 9,6 DALY na 1000 osób.
W przypadku osób, które wymagały hospitalizacji z powodu ostrego Covid-19, ryzyko zgonu pozostało podwyższone pomimo znacznego spadku w ciągu trzech lat. Podobnie stwierdzono, że ryzyko wystąpienia objawów PASC znacznie spada w ciągu trzech lat, a mimo to wynosi 90 DALY na 1000 osób.
Mechanizmy stojące za zwiększonym ryzykiem zgonu lub wystąpienia objawów PASC u osób z ostrym wirusem Covid-19 wymagającym hospitalizacji pozostają niejasne. Jak jednak wykazały różne wcześniejsze badania, naukowcy są przekonani, że to zwiększone ryzyko może wynikać z podstawowych schorzeń medycznych, genetycznych bądź chorób współistniejących, które czynią niektóre osoby podatnymi na cięższe postacie COVID-19.
Ostra infekcja SARS-CoV-2 prowadzi następnie do replikacji wirusa w regionach poza układem płucnym i utrzymywania się wirusowego kwasu rybonukleinowego (RNA) w różnych obszarach organizmu, co skutkuje nawracającą aktywacją układu zapalnego i odpornościowego. odpowiedzi, które mogą być odpowiedzialne za objawy PASC.
ALiczba następstw ostrych ogółem i według układów narządów na 1000 osób w pierwszym, drugim i trzecim roku po zakażeniu SARS-CoV-2 według warunków opieki w ostrej fazie. B, Względny procent liczby następstw ostrych ogółem w pierwszym, drugim i trzecim roku po zakażeniu SARS-CoV-2 według warunków opieki w ostrej fazie. Szarymi słupkami zaznaczono liczbę po ostrych następstwach Covid-19, które nie różniły się istotnie od grupy kontrolnej bez infekcji w ciągu roku. Lewa kolumna przedstawia liczbę następstw po ostrych następstwach dla niehospitalizowanej grupy pacjentów z Covid-19 (n = 114 864), a prawa kolumna przedstawia liczby dla hospitalizowanych grup pacjentów z Covid-19 (n = 20 297) w porównaniu z grupą kontrolną bez infekcji (n = 5 206 835). Wyniki uszeregowano od góry do dołu według łącznej liczby następstw ostrych po 3 latach od zakażenia.
Wnioski
Ogólnie rzecz biorąc, badanie wykazało, że ryzyko zgonu i incydentów związanych z PASC spadło w ciągu trzech lat obserwacji po początkowym zakażeniu SARS-CoV-2, ale pozostało znaczące w przypadku osób, które miały ciężki przebieg COVID-19 wymagający hospitalizacji.
W ciągu trzyletniej obserwacji nie zaobserwowano żadnych nowych niekorzystnych skutków związanych z PASC, które nie wystąpiły wcześniej. Jednak objawy PASC nadal były odpowiedzialne za znaczną liczbę lat życia skorygowanych o niepełnosprawność wśród pacjentów z Covid-19 wymagających hospitalizacji.
