W niedawnym badaniu opublikowanym w Sieć JAMA otwartaNaukowcy zbadali związek między długotrwałym narażeniem na zanieczyszczenie powietrza a rozwojem łuszczycy, a także to, jak podatność genetyczna może wpływać na ten związek i ryzyko zachorowania na łuszczycę.

Wyniki badań wskazują, że długotrwała ekspozycja na różne zanieczyszczenia powietrza znacznie zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia łuszczycy, zwłaszcza u osób z predyspozycjami genetycznymi.

Badanie: Narażenie na zanieczyszczenie powietrza, podatność genetyczna i ryzyko łuszczycy w Wielkiej Brytanii. Źródło zdjęcia: Ternavskaja Olga Alibec / Shutterstock

Tło

Łuszczyca jest powszechną chorobą skóry, która powoduje uporczywe zaczerwienienie, swędzenie i dyskomfort. Jest to choroba autozapalna, co oznacza, że ​​powodują ją reakcje immunologiczne.

Ponieważ łuszczyca jest przewlekła, może prowadzić do znacznych obciążeń fizycznych i ekonomicznych oraz może być związana z innymi problemami zdrowotnymi, takimi jak choroby układu krążenia i zapalenie stawów. Chociaż nie ma lekarstwa, leczenie ma na celu kontrolowanie objawów, ale często wiąże się z efektami ubocznymi i wysokimi kosztami.

Częstotliwość występowania łuszczycy wzrasta, zwłaszcza w krajach o dużych zasobach, co czyni ją coraz większym problemem zdrowia publicznego. Poprzednie badania wykazały związek między krótkotrwałym zanieczyszczeniem powietrza a zwiększoną liczbą wizyt w szpitalach związanych z łuszczycą w krajach takich jak Chiny, Korea Południowa i Włochy.

Istnieją jednak ograniczone dowody na długofalowe skutki zanieczyszczenia powietrza i jego interakcji z czynnikami genetycznymi w kontekście ryzyka zachorowania na łuszczycę.

O badaniu

Naukowcy zbadali związek między narażeniem na różne zanieczyszczenia powietrza przez dłuższy czas a zachorowalnością na łuszczycę, wykorzystując dane z brytyjskiego Biobanku, obszernej bazy danych obejmującej ponad 500 000 osób w wieku od 37 do 73 lat, skupiając się na tym, w jaki sposób podatność genetyczna może wpływać na to ryzyko.

W badaniu uwzględniono osoby, u których na początku nie stwierdzono łuszczycy, wykluczono natomiast osoby, dla których brakowało danych. W sumie do analizy włączono 474 055 osób.

Dane dotyczące zanieczyszczenia powietrza, a mianowicie drobnych cząstek stałych o średnicy mniejszej niż 2,5 mikrometra (PM_2,5), cząstki stałe o średnicy mniejszej niż 10 mikrometrów (PM₁₀), dwutlenek azotu (NO₂) i tlenki azotu (NO_X), zebrano z brytyjskiego Departamentu Środowiska, Żywności i Spraw Wsi i dopasowano do historii miejsca zamieszkania uczestników.

Ryzyko genetyczne oceniano za pomocą poligenicznych wyników ryzyka (PRS), które łączą efekty wielu małych wariantów genetycznych, aby oszacować prawdopodobieństwo wystąpienia łuszczycy u danej osoby. Przypadki łuszczycy, które rozwinęły się podczas badania, zostały zidentyfikowane za pomocą dokumentacji medycznej i samoocen.

Naukowcy wykorzystali modele statystyczne, które uwzględniały zmienne w czasie zmiany, aby ocenić związek między zanieczyszczeniem powietrza, ryzykiem genetycznym i rozwojem łuszczycy. Dostosowali się do czynników takich jak wiek, płeć, pochodzenie etniczne, styl życia i historia medyczna. Modele analizowały poziomy zanieczyszczeń powietrza jako ciągłe pomiary i podzieliły je na cztery grupy w oparciu o poziomy narażenia. Zbadali, w jaki sposób ryzyko genetyczne i zanieczyszczenie powietrza łącznie wpływają na ryzyko łuszczycy.

Aby mieć pewność, że wyniki są wiarygodne, naukowcy przeprowadzili dodatkowe analizy, by sprawdzić, czy istnieją ukryte czynniki wpływające, skupiając się dodatkowo na uczestnikach, którzy mieszkali pod tym samym adresem przez cały okres badania.

Wyniki

Uczestnicy, których średnia wieku wynosiła 57 lat, brali udział w badaniu przez prawie 12 lat. W tym czasie zidentyfikowano 4031 nowych przypadków łuszczycy. Osoby, u których rozwinęła się łuszczyca, miały zazwyczaj wyższy wskaźnik masy ciała (BMI), nadciśnienie, wysoki poziom cholesterolu, cukrzycę, były płci męskiej i paliły papierosy, a także były mniej aktywne fizycznie.

Naukowcy odkryli, że wyższe poziomy zanieczyszczeń powietrza były powiązane ze zwiększonym ryzykiem zachorowania na łuszczycę. Ryzyko było najwyższe dla osób mieszkających na obszarach o najwyższym poziomie tych zanieczyszczeń. Na przykład osoby mieszkające na obszarach najbardziej zanieczyszczonych PM_2,5 miały dwukrotnie większe ryzyko w porównaniu do mieszkańców obszarów najmniej zanieczyszczonych.

Dodatkowo, czynniki genetyczne również odegrały znaczącą rolę. Uczestnicy z PRS, wskazujący na większą predyspozycję genetyczną, byli bardziej narażeni na rozwój łuszczycy. Połączony efekt wysokiego ryzyka genetycznego i wysokiego narażenia na zanieczyszczenie powietrza znacznie zwiększył prawdopodobieństwo wystąpienia łuszczycy, przy czym najwyższe ryzyko zaobserwowano u osób z zarówno wysoką predyspozycją genetyczną, jak i wysokim narażeniem na zanieczyszczenia.

Wnioski

Naukowcy odkryli, że długotrwałe narażenie na zanieczyszczenie powietrza i predyspozycje genetyczne znacznie zwiększają ryzyko wystąpienia łuszczycy. To powiązanie sugeruje, że zarówno czynniki środowiskowe, jak i genetyka odgrywają kluczową rolę w wystąpieniu tej choroby skóry. Poprzednie badania koncentrowały się głównie na efektach krótkoterminowych, podczas gdy niniejsze badanie dostarczyło wszechstronnej analizy długoterminowej.

Do zalet badania należą duża wielkość próby i wykorzystanie szczegółowych danych genetycznych, które pozwalają na wyciągnięcie solidnych wniosków. Jednak ograniczenia obejmują potencjalne błędy selekcji, skupienie się na przeważająco białej populacji europejskiej i niemożność uwzględnienia zanieczyszczenia powietrza w pomieszczeniach lub w miejscu pracy. Obserwacyjny charakter badania oznacza, że ​​wnioski przyczynowe należy wyciągać ostrożnie.

Przyszłe badania powinny zbadać te powiązania w bardziej zróżnicowanych populacjach i obejmować szczegółowe oceny indywidualnego narażenia. Wyniki podkreślają potrzebę ukierunkowanych interwencji w celu zmniejszenia narażenia na zanieczyszczenie powietrza, zwłaszcza w przypadku osób o wysokim ryzyku genetycznym, aby potencjalnie zapobiegać łuszczycy.