To jedno z najważniejszych pytań nauki: w jakim stopniu definiuje nas nasza genetyka? Nowa analiza DNA Ludwiga van Beethovena, wykazująca niską predyspozycję do synchronizacji rytmu, wskazuje, że możemy stać się znacznie więcej, niż sugerują nasze geny.

Innymi słowy, według międzynarodowego zespołu badaczy odpowiedzialnego za nowe badanie talenty muzyczne słynnego niemieckiego kompozytora wykraczały daleko poza to, czego można by się spodziewać po jego genetyce.

Można tu wiele wywnioskować, w tym ograniczenia tego, czego możemy się dowiedzieć o czyjejś genetyce, jaki wpływ ma ta genetyka na nasze życie oraz jak muzyka i kreatywność to złożona mieszanka najróżniejszych czynników.

„Przed przeprowadzeniem jakiejkolwiek analizy wstępnie zarejestrowaliśmy badanie i podkreśliliśmy, że nie mieliśmy żadnych wcześniejszych oczekiwań co do wyniku Beethovena” – mówi neuropsycholog poznawczy Laura Wesseldijk z Instytutu Estetyki Empirycznej im. Maxa Plancka (MPIEA) w Niemczech.

„Zamiast tego naszym celem było wykorzystanie tego jako przykładu wyzwań związanych z prognozowaniem genetycznym dla osoby, która żyła ponad 200 lat temu”.

Materiał genetyczny wyodrębniono z zakonserwowanych pasm włosów Beethovena, a uzyskanemu kodowi DNA nadano ocenę poligeniczną: podsumowujące oszacowanie, w jaki sposób warianty genetyczne mogą objawiać się cechami lub zachowaniami.

Jedną z tych cech jest umiejętność synchronizacji rytmu – umiejętność rozpoznawania i utrzymywania rytmu w rytmie – wcześniej łączono ją ogólnie z umiejętnościami muzycznymi. Jednak wynik Beethovena w tym obszarze nie był niczym niezwykłym.

Naukowcy twierdzą, że wyniki nie są aż tak nieoczekiwane. Podkreślają zarówno ograniczenia wyników wielogenowych, jak i ich zastosowania, szczególnie jeśli chodzi o wybranie jednej osoby (i to wyjątkowej osoby).

„Należy zachować sceptycyzm, jeśli ktoś twierdzi, że może zastosować test genetyczny do wiarygodnego ustalenia, czy Twoje dziecko będzie uzdolnione muzycznie lub szczególnie utalentowane w jakiejś innej dziedzinie zachowania” – mówi Simon Fisher, profesor języka i genetyki w MPIEA.

Ten rodzaj analizy genetycznej jest przydatny do badania ogólnopopulacyjnych trendów w zachowaniu związanych z określonym czasem i miejscem. Kiedy jednak ograniczymy wszystko do pojedynczej osoby, zbyt wiele innych czynników, takich jak zmieniające się wpływy środowiska, wchodzi w grę, aby wyciągnąć wiarygodne wnioski.

Na przykład warunki środowiskowe współczesnego społeczeństwa zachodniego, które mogą pomóc w kształtowaniu obecnego związku między tym genem a muzykalnością, mogły nie istnieć w czasach Beethovena.

Jednak analizy genetyczne mogą być indywidualnie przydatne w inny sposób: na przykład poprzednie badanie DNA Beethovena wykazało genetyczną predyspozycję do chorób wątroby, która mogła mieć większy wpływ na jego zdrowie niż jakikolwiek inny styl życia.

Wcześniejsze badania wykazały, że możemy odziedziczyć około 42 procent naszej muzykalności poprzez geny, które otrzymujemy od rodziców. Debaty na temat natury i wychowania trwają, ale w międzyczasie może nie rezygnuj jeszcze z lekcji gry na pianinie.

„Oczywiście błędem byłoby wyciąganie wniosku z niskiej wielogenowości Beethovena, że ​​jego zdolności muzyczne nie były wyjątkowe” – mówi Fisher.

„Uważamy, że duża rozbieżność między przewidywaniami opartymi na DNA a muzycznym geniuszem Beethovena stanowi cenny moment edukacyjny”.

Badanie zostało opublikowane w Aktualna biologia.