ANTALIA

Lampart anatolijski, którego ostatnio widziano w Türkiye w 1975 r., został zauważony 8 sierpnia 2019 r., od tego czasu po raz pierwszy, kiedy uznano go za wymarłego.

klasa=”cf”>

Dane DNA uzyskane w laboratorium z próbki moczu lamparta, który zostawił przed kamerą, zostały zarejestrowane w Światowym Banku Genów jako „lampart anatolijski” w 2020 roku.

Według badań naukowych zwierzę, nazwane w języku tureckim „pars” ze względu na jego użycie w historii Anatolii, jest jednym z ośmiu podgatunków lampartów na całym świecie.

Badania, które zwracają uwagę na znaczenie historii i kultury lamparta, najważniejszego lądowego ssaka drapieżnego Anatolii, stanowią przełom w ujawnieniu dowodów na istnienie lamparta anatolijskiego.

Lampart anatolijski został schwytany przez fotopułapki w zachodniej części Morza Śródziemnego 8 sierpnia 2019 r. przez zespoły Generalnej Dyrekcji Ochrony Przyrody i Parków Narodowych (DKMP). Później we współpracy z DKMP i Isparta University of Applied Sciences (ISUBU) zainicjowano projekt wspierany przez TÜBİTAK. W ramach projektu uzyskano dotychczas 58 zdjęć dwóch lampartów anatolijskich żyjących w zachodniej części Morza Śródziemnego.

Artykuł został napisany przez wykładowcę ISUBU Wildlife Ecology and Management Yasin Ünal, urzędnika DKMP Hasana Uysala, wykładowców ISUBU Ahmeta Koca i Mevlüt Zenbilci oraz Mustafę Öndera Ersina z WWF (World Wild Fund for Nature) Türkiye. Artykuł został opublikowany w czasopiśmie poświęconym międzynarodowej ekologii stosowanej i badaniom środowiskowym.

klasa=”cf”>

Stwierdzając, że lampart anatolijski jest uznawany za bardzo ważny gatunek zarówno kulturowo, jak i biologicznie na świecie, Ünal powiedział, że opublikowali artykuł, który naukowo dowodzi istnienia lamparta anatolijskiego, o którym sądzono, że wymarł, w Anatolii.

Wyjaśniając, że badania naukowe były kontynuowane po tym artykule, Ünal powiedział, że po tym, jak lampart anatolijski oddał mocz, gdy był przed kamerą, eksperci DKMP pobrali z jego moczu próbkę zastępczą i ta próbka została wysłana na Uniwersytet Sivas Cumhuriyet.

Ünal wyjaśnił, że dane genetyczne uzyskane w laboratorium porównano z innymi gatunkami lampartów na świecie i okazało się, że tym gatunkiem był lampart anatolijski.

„Dzięki tym danym DNA został zarejestrowany w Światowym Banku Genów jako „lampart anatolijski”. Nadal pracujemy nad nowym artykułem na temat uzyskanych danych genetycznych, takich jak to, gdzie podróżuje i jak się odżywia” – dodał.

klasa=”cf”>

W artykule podano, że cechy uzyskane na podstawie obrazów zwierzęcia porównano z szacunkowymi cechami anatomicznymi lamparta anatolijskiego i ujawniono, że wysokość w kłębie, długość piór i ciała, wielkość głowy i stosunek głowy do ciała oraz sierść kolor był dość podobny.

Dane uzyskane z badania genetycznego są przygotowywane do przyszłej publikacji.

klasa=”cf”>

Na Czerwonej Liście IUCN

W artykule podano, że lampart anatolijski jest pokazany jako wrażliwy na całym świecie i krytycznie zagrożony w skali śródziemnomorskiej na Czerwonej Liście Światowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN).

Lampart żył w lasach środkowej Anatolii, w regionach Morza Śródziemnego i Morza Egejskiego do 1975 roku i od tego czasu nie dokonano żadnych nagrań na żywo, z wyjątkiem niepotwierdzonych informacji od naukowców, lokalnych mieszkańców i myśliwych.

Według artykułu żyjący osobnik lamparta anatolijskiego został po raz pierwszy w historii sfotografowany i nagrany w zachodnich górach Taurus w śródziemnomorskim regionie Türkiye przy użyciu metody fotopułapki.

W artykule, który wskazuje również, że ich liczebność gwałtownie spada z powodu różnych czynników spowodowanych działalnością człowieka, takich jak industrializacja, pożary lasów, turystyka i kłusownictwo, wymieniono cechy charakterystyczne lamparta anatolijskiego.

„Lampart anatolijski jest największym podgatunkiem lamparta. Dorosły samiec może ważyć 100 kilogramów, przy całkowitej długości ciała 2,5 metra i ogonie 80 centymetrów. Ma błyszczące, płowe, raczej krótkowłose futro i długi, kudłaty ogon. Ma charakterystyczny złoty kolor, chociaż jego kolor ciała jest jaśniejszy niż u podgatunków w Indiach i Afryce. Długość włosów na ciele waha się średnio od 1,5 do 2 centymetrów” – zauważono.

W artykule podano informacje na temat wykorzystania lamparta anatolijskiego w walkach gladiatorów w okresie rzymskim: „Rzymski mąż stanu Marek Tulliusz Cyceron, pełniąc funkcję namiestnika Cylicji w latach 50-51 p.n.e., poprosił o wysłanie lampartów anatolijskich z Region Kibyratis, który znajduje się pomiędzy prowincjami Antalya, Burdur i Denizli w dzisiejszej Turcji, ma być wykorzystywany do walk gladiatorów. Podczas gdy współcześni badacze klasyfikują gatunki lampartów na podstawie notatek Cycerona na temat cech charakterystycznych lamparta w tym okresie, nazwali żyjące w Anatolii „Tulliana” od imienia Cycerona, Tullius”.

„Informacje o lamparcie anatolijskim sięgają czasów starożytnych. Najstarszym dowodem na istnienie lampartów w Anatolii są płaskorzeźby ścienne w Świątyni Lamparta w Çatalhöyük w prowincji Konya w środkowej Anatolii, datowane na 9000 lat. W całej historii wiele dzieł architektonicznych, znalezisk rzeźb, ceramiki i monet pokazuje znaczenie lamparta anatolijskiego w prawie każdym okresie historii Anatolii” – dodano.