Semaglutyd jest agonistą GLP-1, który naśladuje glukagonopodobny peptyd-1. W ten sposób stymuluje wydzielanie insuliny przez trzustkę. Spowalnia również opróżnianie żołądka, zapewniając poczucie sytości, co prowadzi do mniejszego jedzenia.

Istotnym skutkiem przyjmowania semaglutydu jest utrata masy ciała. Nadmierna masa ciała jest czynnikiem ryzyka zarówno cukrzycy, jak i chorób układu krążenia (CVD).

Badanie wykazało poprawę kontroli glikemii – poziomu cukru we krwi – u pacjentów we wczesnych stadiach cukrzycy, wraz z szerokim spektrum korzystnych zmian metabolicznych.

Naukowcy zaobserwowali także pozytywne zmiany związane z ryzykiem sercowo-naczyniowym. Obejmowały one poprawę profili lipidowych, eGFR – wskaźnika czynności nerek – i ciśnienia krwi.

Spośród leków semaglutydowych tylko Wegovy jest oficjalnie zatwierdzony przez Federalną Agencję ds. Żywności i Leków (FDA) w celu utraty wagi. Jednakże inne leki semaglutydowe zatwierdzone do leczenia cukrzycy i chorób układu krążenia, takie jak Ozempic, są często stosowane „poza wskazaniami” w celu utraty wagi.

Doustny semaglutyd był przedmiotem kilku badań, z mieszanymi wynikami. Ostateczna ocena jego skuteczności nie została jeszcze ustalona.

W badaniu PIONEER-6 finansowanym przez firmę Novo Nordisk — producenta leków Wegovy i Ozempic — doustny semaglutyd działał lepiej niż placebo, szczególnie przy dużych dawkach tygodniowych wynoszących 14 miligramów (mg), które powodowały zmniejszenie ryzyka sercowo-naczyniowego o 21%.

W badaniu przeprowadzonym w lutym 2024 r. stwierdzono, że doustny semaglutyd może być najcenniejszy jako dodatek do postaci do wstrzykiwań.

Lek. Sumera Ahmed z Centrum Badań Metabolicznych w College of Osteopathic Medicine na Uniwersytecie Touro w Kalifornii, niezaangażowana w obecne badanie, stwierdziła, że ​​na razie: „Nadal będziemy musieli poczekać na wyniki badania Badanie DUSZY jest to badanie oceniające wyniki stosowania doustnego semaglutydu w układzie sercowo-naczyniowym, mające na celu rzeczywiste określenie jego korzyści w zakresie ograniczenia MACE, czyli poważnych niepożądanych zdarzeń sercowo-naczyniowych”.

„Dostępność semaglutydu w postaci doustnej lub w postaci zastrzyków pozwala dostosować się do preferencji pacjenta” – stwierdziła Vanita R. Aroda, lekarz medycyny, która specjalizuje się w endokrynologii, cukrzycy i nadciśnieniu w Brigham and Women’s Hospital w Bostonie. Aroda również nie brał udziału w nowym badaniu.

„Ta elastyczność może być szczególnie ważna w przypadku nastolatków, u których istnieje duże zapotrzebowanie na bezpieczne leczenie farmakologiczne” – zauważył dr Andrew Hogan, profesor nadzwyczajny immunologii na irlandzkim Uniwersytecie Maynooth, który również nie jest zaangażowany w badanie.

Ahmed dodał, że doustny semaglutyd może również zapewnić pewność niektórym obecnym pacjentom z semaglutydem zaniepokojonym ogólnokrajowym niedoborem leku do wstrzykiwań.

Typowe dawkowanie leku Ozempic, powiedział Ahmed, to cotygodniowe dawki 0,25 mg, 0,5 mg, 1 mg i 2 mg, zwiększane w czterotygodniowych odstępach w zależności od obecności i tolerancji działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego. W przypadku leku Wegovy jest to 0,25 mg, 0,5 mg, 1 mg, 1,7 mg i 2,4 mg na tydzień, zwiększane w ten sam sposób.

Uczestnikom nowego badania codziennie przepisano doustną dawkę 3 mg, a następnie zwiększono ją do 7 mg. W większości kohorty badania przez cały okres badania stosowano maksymalną dawkę 7 mg na dobę.

U około 2% uczestników dawkę dzienną zwiększono do 14 mg. Naukowcy stwierdzili, że nawet dawka 14 mg była ogólnie dobrze tolerowana.

Przy dawce 14 mg na dzień dawka tygodniowa daje łącznie 98 mg na tydzień, czyli znacznie więcej niż maksymalna dawka Wegovy’ego wynosząca 2,4 mg na tydzień.

Aroda wyjaśniła, dlaczego uczestnicy badania byli w stanie tolerować tak dużą dawkę leku. „Należy pamiętać, że biodostępność semaglutydu – ilość semaglutydu, która faktycznie jest wchłaniana przez [gastrointestinal] jest dość niski” – stwierdziła.

„Osiągane poziomy semaglutydu we krwi są zwykle nieco mniejsze i bardziej zmienne niż te obserwowane w przypadku dostępnych dawek semaglutydu do wstrzykiwań” – poinformowała.

W innym badaniu Hogan zwrócił uwagę na wysoką tolerancję doustnego semaglutydu, ale nie: „[i]n Próby OASIStestowano go w dawce 50 mg na dobę, a skutki uboczne wydawały się być podobne do zastrzyków – łagodne do umiarkowanych nudności – które z czasem ustępowały”.

Niezależnie od preferencji pacjenta, semaglutyd w postaci zastrzyków jest skuteczniejszy niż wersja doustna. Mimo to, powiedział Hogan:

„Doustne podawanie semaglutydu – i potencjalnie przyszłych preparatów – sprawi, że te leki będą bardziej dostępne, umożliwiając lekarzom wybór najlepszej drogi leczenia dla swojego pacjenta”.