Nastrojowe niebieskie światła zalać publiczność w historycznym teatrze Apollo w Harlemie. Jesteśmy w sypialni Drake’a. A przynajmniej jakąś jego wersję. Muzyk urodzony jako Aubrey Graham siedzi na krawędzi starannie pościelonego łóżka, aw rogu sceny stoi przyćmiona lampa w kształcie tulipana, zaprojektowana jako replika sypialni nastolatka, w której napisał swoje pierwsze piosenki. Jego strój z workowatymi dżinsami i żółto-niebieską koszulką do koszykówki dopełnia obrazu. Numer jedenaście, Liceum Degrassi.

Zanim pojawi się na scenie, słyszymy nagranie matki Drake’a, Sandi Graham, która obecnie jest centralną postacią w kinowym uniwersum Drizzy’ego. „Aubrey, postaraj się tego nie robić dziś wieczorem, kiedy pracujesz” — mówi. Wspierający rodzic starający się o dobry sen. Drake zwraca kwintesencję drake-izmu ze wstępu do wewnątrz.

Program, który zaprezentuje SiriusXM, będzie opowiadał o wdzięczności. A skrupulatne odtworzenia momentami mają wrażenie nagiej szczerości. Jego własna wersja Próba, z wyjątkiem tego, jak Drake powiedział nam w „18:00 w Nowym Jorku”, nieobecny na wieczornej setliście, że po prostu chciałby „poczuć kilka rzeczy dwa razy”. Jak je opisuje, utwory, które grał, wyciągnęły 36-letniego rapera z tej sypialni.

To był pierwszy występ Drake’a w Apollo, a dziedzictwo tego miejsca jako poligonu doświadczalnego dla surowych talentów ożywiło szorstką historię pochodzenia rapera. Rzeczywiście, na scenach o średniej pojemności, takich jak ta, Drake włożył wysiłek sportowca, aby przyciągnąć uwagę publiczności i ją utrzymać. Począwszy od Zajmuje się „Over My Dead Body”, które przerywa jego wprowadzenie. Możesz poczuć ciepłą i organiczną akustykę historycznego miejsca, otulającą bujne, grzmiące niskie tony, które przez dziesięciolecia krążyły pod piosenkami Drake’a dzięki uprzejmości długoletniego producenta Noah „40” Shebiba.

Po samplowaniu boom-bap „Wu-Tang Forever” nurkuje głową w emocjonalne zakamarki swojego katalogu. Po wykonaniu „Trust Issues”, w którym Drake wykonał wokal warty oklasków w Showtime at the Apollo, mówi tłumowi, żeby zasadniczo zapiął pasy. – Nie, obiecujemy ci, że pójdziemy tam dziś wieczorem. Potem przyszedł „Marvin’s Room”, prawdopodobnie dzieło rapera. Wygodnie wypełniony tłum szybko zdał sobie sprawę, że nie żartuje.

Przez całą noc Drake’owi udało się przekazać ciche zrozumienie atrakcyjności jego muzyki. O być może przesadzonych emocjonalnych stawkach, które był w stanie manifestować przez tak długi czas. Katalog Drake’a jest tak różnorodny – są tam mixtape’y, EP-ki, luźne i „playlisty” oprócz pełnometrażowych albumów – pozwala mu przejść od „Say Something”, singla Timbalanda z 2010 roku, na którym wystąpił, do „Practice ”, wolno toczący się klubowy banger w stylu Nowego Orleanu Dbać.

Taka jest historia kariery Drake’a. Wkrótce sypialnia ustąpi miejsca sali konferencyjnej, gdzie Drake wynajął przekonująco wyglądających aktorów, by zagrali dyrektorów wytwórni, którzy debatują, czy wcześniej podpisać z nim kontrakt. Dbałość o szczegóły wydaje się kusząca, jakby rzeczywiście spełniała głęboko zakorzenioną fantazję w umyśle Drake’a.

Po przejściu przez mnóstwo hitów z Nic nie było takie same, Drake, ozdobiony słynną różową norką Cam’rona (według Drizzy’ego tak było dosłownie Cam’s norka), wyprowadził członków Dipset. Przed repliką bodegi w Harlemie Jim Jones, Juelz Santana i Freekey Zekey wykonali „I Really Mean It”, „Dipset Anthem” i „We Fly High (Ballin)”, podczas gdy Drake ślizgał się po scenie w różowej sukience Cama norki. Nocna teatralność na tym się nie skończyła, Drake zaprosił później 21 Savage na scenę, aby wykonali fragmenty z ich ostatniego albumu Jej strata. Duet zapowiadał, że w tym roku mogą wyruszyć we wspólną trasę koncertową.

Występ Drake’a w Apollo, z udziałem takich gości jak Justin Bieber i Kevin Durant, będzie prawdopodobnie jednym z najmniejszych miejsc, w których będzie grał przez cały rok. Przy maksymalnej pojemności około 1500 osób przedstawienie przypominało wysokobudżetowe produkcje stadionowe, do których artyści tacy jak Drake są przyzwyczajeni, z wyjątkiem rzeczywistej ludzkiej skali. Dla artysty, którego kariera opiera się na szczerości, było to błogosławieństwo.

„Wiem, że„ pieprzyć Drake’a ”to fajna rzecz”, powiedział publiczności pod koniec koncertu, dziękując im za pozostanie wiernymi fanami. „Myślałem o wielu rzeczach w życiu, ale w tym momencie żadna z tych rzeczy nie powstrzymuje tworzenia dla ciebie muzyki, więc będę tu dla ciebie przynajmniej przez chwilę. I mam nadzieję, że uda mi się wywołać u Was więcej emocji, może w tym roku. Może się znudzę i zrobię kolejny, kto wie!

Setlista: