Odblokuj Editor’s Digest za darmo

Roula Khalaf, redaktorka FT, wybiera swoje ulubione historie w tym cotygodniowym biuletynie.

Od 2000 r. liczba osób poważnie chorych lub przedwcześnie umierających z powodu takich schorzeń jak wysokie ciśnienie krwi i otyłość wzrosła o 50 procent, co podkreśla ogromne wyzwanie, jakie dla przeciążonych usług zdrowotnych stanowią choroby związane ze starzeniem się i stylem życia.

Odkrycia wskazują na znaczną zmianę z epoki, w której choroby zakaźne oraz zły stan zdrowia matek i dzieci należały do ​​największych zagrożeń, do epoki, w której systemy opieki zdrowotnej muszą radzić sobie z „czynnikami ryzyka związanymi z metabolizmem”, w tym wysokim poziomem cukru i tłuszczu we krwi, które doprowadziły do ​​wzrostu liczby chorób „niezakaźnych”, takich jak choroby serca, cukrzyca i nowotwory.

Badanie opublikowane w czwartek przez Instytut Pomiarów i Ewaluacji Zdrowia (IHME) na Uniwersytecie Waszyngtońskim również wykazało, że średnia długość życia w latach 2022–2050 prawdopodobnie wzrośnie o prawie pięć lat, do nieco ponad 78 lat. Oczekiwany wzrost o 9,2 lat w Afryce Subsaharyjskiej pomaga w osiągnięciu konwergencji w zakresie długowieczności pomiędzy bogatszymi i biedniejszymi regionami.

Oczekiwany globalny wzrost byłby wyraźnie wolniejszy niż w dekadach poprzedzających pandemię wirusa. Z danych badania wynika, że ​​między 1990 a 2019 rokiem średnia długość życia na świecie wzrosła o 7,8 roku, a między 1960 a 1990 o 19,5 roku. Przewiduje się, że liczba lat przeżytych w dobrym zdrowiu również wzrośnie, ale w wolniejszym tempie – do 2050 r. oczekiwany wzrost wyniesie 2,6 roku.

Z badania wynika, że ​​w latach 2000–2021 liczba utraconych lat zdrowego życia z powodu złego stanu zdrowia i przedwczesnej śmierci wynikającej z czynników metabolicznych wzrosła o 49,4 proc. Naukowcy zauważyli, że zły stan zdrowia osób w wieku od 15 do 49 lat w coraz większym stopniu można przypisać tym czynnikom.

W artykule opublikowanym w czasopiśmie The Lancet wraz z ustaleniami dyrektor IHME, profesor Christopher Murray, stwierdził, że „przyszłe trendy mogą być zupełnie inne”, na co składają się takie czynniki, jak zwiększona otyłość, wzrost liczby zaburzeń związanych z używaniem substancji psychoaktywnych oraz zwiększone zanieczyszczenie i przenoszenie chorób zakaźnych spowodowanych klimatem. zmiany odbijają się na zdrowiu publicznym.

Murray zasugerował, że aby utrzymać postęp, potrzebni będą „odpowiedni pracownicy służby zdrowia, decydenci, którzy dostosowują się do nowych sytuacji, oraz proaktywne strategie radzenia sobie z nowymi zagrożeniami w miarę ich pojawiania się”.

Odwrócenie tendencji w zakresie średniej długości życia spowodowane pandemią Covid-19 – kiedy opóźnienia w opiece doraźnej lub leczeniu chorób przewlekłych były powszechne – było „niezwykłe, biorąc pod uwagę niemal ciągłe tempo postępu w skali globalnej, obserwowane w inny sposób przez prawie siedem dekad” „, zauważył.

Chociaż pełny wpływ pandemii prawdopodobnie nie będzie znany przez kilka lat, było to „wyraźne przypomnienie, że korzyści zdrowotne są niepewne” – dodał.

Badanie wykazało, że największy spadek obciążenia chorobami związany był ze zdrowiem matek i dzieci oraz niebezpieczną wodą, warunkami sanitarnymi i myciem rąk. Liczby te sugerują, że środki w zakresie zdrowia publicznego i programy humanitarne w biedniejszych krajach odniosły sukces w ciągu ostatnich trzydziestu lat – stwierdzili naukowcy.

Murray powiedział „Financial Times”, że „z wyjątkiem Covida odnotowaliśmy postęp”, częściowo dzięki inwestycjom w środki zapobiegawcze. Było to szczególnie widoczne w najbiedniejszych krajach w ramach inicjatyw międzynarodowych, takich jak sojusz na rzecz szczepionek Gavi i programy zwalczania malarii.

Jednak to zapobiegawcze podejście było mniej widoczne w „świecie średnich i wysokich dochodów” – stwierdził. „Jest postęp, ale jest on mniejszy [anticipation of] dokąd zmierzamy i staramy się wyprzedzić zmiany w tych krajach” – powiedział.

Wizualizacja danych autorstwa Keitha Fraya